De dag begint met een doornatte tent en ochtendmist. Alles dus klam inpakken, maar evengoed vroeg op weg want we moeten zo’n 80 km overbruggen naar de volgende camping. Om 8.30 uur rijden we camping af, terwijl de eerste zonnestralen al weer behoorlijk warmte geven. Lunch ingeslagen bij de bakker en dan door naar het westen. We fietsen over een golvende rustige weg met rondom de groene bergen en heuvels. Heel verlaten, weinig dorpjes, geen winkels. Wel prachtig. We besluiten de voie verte tussen Foix en St Gironds te nemen. Misschien iets minder spectaculair maar het zal veel klimwerk besparen, met name een aangekondigde helling van 15 procent doet ons besluiten te kiezen voor dit alternatief. Het levert een prachtige tocht op over het tracée van een oude spoorlijn. Eerst een prachtig viaduct, dan door een heerlijk beschaduwd stuk met bos, dan opnieuw door en langs diepgroene heuvels en de blauwige bergen van de Pyreneeën in de verte. Lunch op één van de weinige picknickbanken onderweg in de schaduw. We delen de tafel met een Frans echtpaar dat op weg is naar dezelfde camping als wij. Leuk om de ervaringen uit te wisselen. Zij wonen in de regio en zijn een weekendje aan het fietsen, maar hebben ook in Duitsland en Denemarken gefietst. Op hun advies nemen we vlak voor de camping een afsteekweggetje. Dom dom dom, we zouden nu toch moeten weten dat we nooit van het zorgvuldig door Tetman uitgezette rechte pad moeten afwijken. Als bonus van onze 75 km moeten we nu 3x een helling van minstens 15 procent nemen. Onmogelijk, en toch lukt het ons! Later horen we van de Fransen dat zij moesten afstappen. Wij zwaarder bepakt, maar zij (nog) zonder motor.
De camping ligt prachtig met uitzicht op de bergen in de verte, die nu wel steeds meer in dreigende wolken gehuld zijn…
We hebben een bivouac gehuurd, met vooruitziende blik want daar gaan we erg van genieten als ‘s avonds donderbuien losbarsten. Maar eerst is het er nog moordend warm. Er is een wc- en douchecabine bij. Een hachelijk avontuur, want in het snikhete hokje is de douche of stikheet of steenkoud. Niet goed voor mijn humeur…. Als Tetman later de groente wast in het wastafeltje wordt het helemaal hilarisch: het water loopt er aan de onderkant direct weer uit. Alleen bij spaarzaam watergebruik lijkt het min of meer te functioneren. Door een plombier met de Franse slag aangelegd. Omdat alles gloednieuw is, is het gelukkig wel schoon. En als het regent zijn we toch blij dat we vannacht niet in ons tentje liggen.
Terwijl ik heerlijk onder de luifel in een fijne stoel (eindelijk weer fatsoenlijk zitten!) zit te lezen, bereidt Tetman het avondmaal dat we gisteravond al hadden ingekocht. Winkels zijn hier schaars of op een berghelling, dus je moet de boodschappen wel plannen. Terwijl de regen op onze tenthut tikt en het citronellakaarsje brandt, gaan we de nacht in.

Geschreven door TAP.op.de.fiets