Vandaag gelukkig weer droog en grotendeels zonnig. Wel fris en een stevige wind tegen! We maken vandaag in totaal 1400 hoogtemeters, dat is twee keer zoveel als tot nu toe op één dag. Bovendien tot drie keer toe een helling van maar liefst 16 procent, dus ook vandaag moest er weer stevig gefietst worden. We vertrekken rond 9.30 vanuit het appartement en kopen terwijl we Carlisle uitfietsen sandwiches voor de lunch. Onze fietsen staan voor een winkeltje dat net open gaat. Prachtige fabrics (stoffen) met vrolijke prints waar vooral Mylène verlekkerd naar kijkt. Maar ja, dat kan allemaal niet mee op de fiets. De dames gaan er toch even naar binnen en kopen een leuk en vrolijk klein kadootje voor xxx. De verkoopster babbelt honderd uit en wil alles van ons weten. En onvermijdelijk komt ook in dit gesprek het weer ter sprake. “ Yesterday was a disaster” (ja dat hebben we gemerkt) maar zoals haar Mom always said “it always rains in the Lake District because we need the water to fill all these lakes”. Gelukkig voegt ze eraan toe dat het tot en met het weekend mooiweer zal blijven. Daarna zien we wel weer… En mooi weer is het. Ookal waait er een zeer stevige polaire wind. Via een fietspad tussen de rivier de Eden (die naam past dan wel weer mooi bij het fraaie landschap), het spoor en af en toe een fabriek laten we Carlisle achter ons.
Dan met af en toe een afdaling voornamelijk stevig klimmen… Het is lastig een pauzeplek te vinden, want naast de overigens prima geasfalteerde fietsroute zijn er of brandnetels of bloemrijke of modderige maar altijd drassige bermen. Naarmate we meer klimmen wordt het landschap ruiger en indrukwekkender, we zijn nu aan de noordelijke rand van het Lake District. Eenmaal op de hoogvlakte loeit de wind ons om de oren, maar oooh wat is het hier prachtig!
Achter een enorme steen (iets van de Kelten?) loopt een stenig pad naar een ommuurde boerderij. Daar vinden we een plekje waar we een beetje in de luwte en in de zon onze sandwiches kunnen eten met schitterend uitzicht op de prairie en de heuvels. Af en toe passeert er een auto. Eén keer een andere fietser. Je moet ook wel een beetje gek zijn om hier de elementen op een fiets te trotseren.
Net als we lekker aan het afdalen zijn krijgt Tetman een lekke band. Het onvolprezen mannenteam fikst het gelukkig binnen een half uur. Dan weer verder door dit schitterende landschap. In Cockermouth, het eerste dorp met allerlei voorzieningen, drinken we thee (Tetman koffie) met heerlijke lemoncake. Dan de laatste kilometers, waarbij er toch nog even flinke hellingen moeten worden bedwongen, naar ons hotel even voor het dorp Workington. Oude meuk, maar prima. Onze kamers bereiken we via een buitentrap, maar de gallerij wordt opgefleurd met weelderig bloeiende bloembakken en het uitzicht over de heuvels is betoverend.
Een drankje in de gezellige lounge en heerlijk diner met volop keuze. Dan ieder naar eigen kamer, morgen wacht een nieuwe fietsdag.

Geschreven door TAP.op.de.fiets