Fietsten we gisteren door zonovergoten Arcadië, vandaag laten de weergoden van de Scottish Borders hun andere natte en onstuimige gezicht zien. Het naderend onheil werd al aangekondigd door onze gastheer. “Today is beautiful, but tomorrow it will be raining all day. Dezelfde voorspelling wordt lachend herhaald in de pub door een allervriendelijkste waitress, die ons alvast veel sterkte wenst om morgen de dag door te komen “ you’ll better skip tomorrow”. Maar ja, wij hebben 67 km op de planning staan om in Carlisle te komen, dus we hijsen ons in het complete regenpack, inclusief schoenhoezen en de capuchon onder de helm. Niet dat het echt zal helpen tegen vijf uur non stop in de regen fietsen…. Bij aankomst zijn we allemaal gewoon doorweekt. Maar eerst door de kletterende regen naar The Olive Tree gefietst, een mediterrane naam van een ontbijtcafé annex lunchroom. Fantastisch ontbijt met ruime keuze uit allerlei heerlijkheden en zelfs de koffie of capuccino zijn voortreffelijk! We kopen nog een cheese and ham roll voor onderweg en dan moeten we toch echt voor langere tijd regen en wind (storm tegen vandaag!) trotseren. Dus blik op de weg, stevig doortrappen en zorgen dat je in het zadel blijft. Geregeld is de weg overstroomd en fiets je door waterplassen, in de hoop dat het wegdek daaronder geen gevaarlijke kuilen heeft.
Het landschap is ongetwijfeld weer prachtig. We ontwaren schimmige heuvels, veel schapen en af en toe een stukje door het bos. Geen dorp of gehucht onderweg, dit is een verlaten gebied. Af en toe een eenzame boerderij met modderig erf en mesthopen. In Bewcastle even een korte culturele stop. Hier is het Bewcastle Cross naast de kerk. De zuil dateert waarschijnlijk van rond 675 met inscripties met runetekens en christelijke afbeeldingen. De kerk is gebouwd op een Romeins fort dat deel uitmaakte van Hadrian’s Wall. Er loopt een oude romeinse weg van Bewcastle naar Birdoswald. Er is ook een museumpje, dat helaas gesloten is omdat er een nieuw dak op moet. De hoop op even een droge stop is hierbij vervlogen. Verder dus maar in de striemende regen. En ondertussen moet er ook voordurend stevig worden geklommen, zonder de zoete beloning van een heerlijk afdaling want we moeten fiks in de remmen om niet in een slip te komen. Juist als we denken dat we het zwaarste stuk wel gehad zullen hebben en we triomfantelijk volgens de route rechtsaf slaan als de weg rechtdoor is afgesloten, komen we abrupt tot stilstand. De riviertjes die gisteren nog als lieflijke beekjes door het groene land meanderden en klaterden zijn nu veranderd in kolkende bruine modderstromen. En nu is de brug in de weg voor ons totaal overstroomd. Wat nu? Gelukkig is het blijkbaar niet de eerste keer: er is een hoger houten noodbrug aangelegd. Die is echter zo smal dat de tassen van de fietsen moeten. En de brug op en af betekent door kletsnatte moerassige drek lopen…. De paar tenen die nog droog waren zijn nu dan ook wel nat! Maar even koffie in een droge bui. En dan lijkt het even wat droger te worden. Het landschap wordt wat lieflijker, glooiend groene heuvels, schapen die soms paniekerig op hoge poten voor ons uit lopen totdat ze begrijpen dat ze beter even aan de kant kunnen gaan. Na nog een paar felle laatste buien rijden we de buitenwijken van Carlisle binnen met een waterig zonnetje. Hectiek van drukke verkeerswegen. Opletten, links rijden. En dan vinden we ons appartement. Met een sleutelkastje naar binnen. Keuken, twee slaapkamers, zitkamer. Maar wel trappen op. En wat doen we met de fietsen??? Gelukkig is er achter het appartement een ommuurd tuintje met een deur die hoera! open kan. De mannen ketenen de fietsen vast met verschillende kabelsloten. Dan eerst maar thee en een warme douche om daarna weer droog en warm te worden. Boodschappen door het mannenteam in een supermarkt waar uitsluitend ongezonde voorbewerkte dikmakende etenswaren te koop zijn. Toch lukt het om de ingrediënten voor een simpele pasta met rode saus te kopen met daarover geraspte cheddar. Smaakt prima na zo’n natte tocht. Voor morgen wordt ons weer mooi weer beloofd.

Geschreven door TAP.op.de.fiets