We staan vroeg op en ontbijten met biscottes en een yoghurtje. Het is nog fris, 13 graden, maar het zal vandaag een warme dag worden. Als we bepakt en gezakt zijn is het wachten op de gardienne om de fietsen weer achter slot en grendel vandaan te halen. A l’heure ce n’est pas encore l’heure in Frankrijk, dus we moeten tot ongeveer 8.45 uur geduld hebben.
Maar dan kunnen we op weg. Meteen al een prachtige tocht door een heel mooi landschap. Lieflijk, maar in de verlaten dorpjes is onderweg niets te krijgen. Een lekker koel stuk door het bos van Bagnolet richting Moulins. Het wordt zelfs even avontuurlijk als we een doorwaadbaar ondergelopen stukje weg doorkruisen. Dan via prachtige slingerende weggetjes heuvel op en af. De hellingen zijn nu veel pittiger. Na een bocht zien we opeens de vier torens van Moulins opduiken. Net als ik mijmer hoe ridders te paard in vroeger tijden zo ook op deze stad moeten zijn afgereden wordt de idylle wreed verstoord. Déviation: de weg is afgsloten. Terug naar de 21e eeuw en over een weg met auto’s de laatste kilometers naar Moulin. Dan de grote brug over en op zoek naar koffie. Er is markt en overal kun je nog zien dat de Tour hier twee dagen geleden langs is gereden. Koffie op een druk terrasje met een tartelette aux fruits van de bakker. Dan laten we alle heerlijkheden van de markt voor wat het is, we hebben voor vanavond alleen nog een ui, een paar tomaten en eieren nodig. Meer kopen is niet handig want de weg is nog lang en heet. En vanmiddag geen winkels meer vanwege 14 juillet. Ik schiet een Monoprix in. Geen handig besluit, want het afrekenen is een ware beproeving. Eerst moet de ui en de tomaten van etiket voorzien, tot zover niets aan de hand. Ik vul een doosje met 6 eieren. Ook goed. Maar daar zit geen etiket op, dus langs de zelfscanner kan niet. Ik sluit aan in de rij voor de kassa met hoogbejaarden die in dit digitale tijdperk nog contant willen betalen of met de welbekende Franse cheque. De enige kassabediende moet voortdurend van zijn post omdat de zelfscanapparaten dienst weigeren en met rode lichtjes om zijn aandacht roepen. Afijn het duurt minstens een half uur voordat ik mijn vier euro heb betaald voor het avondmaal.
We laten vervolgens de naar verluidt fraaie straatjes van Moulins voor wat het is, want de weg is nog lang en heet.
De temperatuur loopt al snel op naar boven de dertig graden en na fraaie afdalingen volgen pittige hellingen, ook met een ebike.
Maar het landschap is arcadisch mooi. Vlak voor ons einddoel is er nog een zeer steile helling. Als we na standje 2 willen opschalen naar hogere ondersteuning, lukt dat niet. Balen, want dat betekent afstappen. Conclusie is dat we flink vaart moeten houden en dus al ruim van te voren moeten beslissen of we met hogere ondersteuning willen fietsen. Afijnmet vereende krachten (Tetman helpt mij de loodzware fiets de helling op te duwen) komen we op de heuveltop. En dan een zoete afdaling naar Saint Pourçain, een levendig stadje in feestelijke sfeer. Maar wij zoeken gauw de camping op, tijd voor een verkoelende douche! Het blijft lang warm. Ons maaltje gaat er prima in samen met een gekoelde fles witte Saint Pourçain uit de kampwinkel. We houden hem nog even koel met een natte dweil, een oude kampeerderstruc.
Na het maal nog even de voorstelling ter ere van de nationale feestdag op de camping. Een aantal dansers brengt Afrikaanse dans en daarna nog een viertal dansers uit Marseille. Behoorlijk modern voor deze contreien. Dan terug naar de tent. Na zo’n lange (85 km!) en warme fietsdag hebben we onze slaapzak wel weer verdiend.

Geschreven door TAP.op.de.fiets