Op zondagochtend volgens plan rond 9 uur vertrokken. Zatrdagavond na een warme dag nog de tuin gesproeid en de ontluikende bloemen op de foto gezet. Nu gaan we dit paradijs verlaten in de hoop er weer andere te vinden op onze reis… Zonder gedoe tegen 16 uur onze eerste pleisterplaats bereikt: Le clos de Villeroy in Mennecy, een voorstadje even ten zuiden van Parijs. De laatste weggetjes door het oerfranse plaatsje zijn een uitdaging voor een auto met fietsenrek, maar stapvoets en zigzaggend bereiken we het hek waarachter onze chambre d’hôte verscholen ligt. Ik druk op de sonnerie en jawel de poort gaat open! Prachtig oud buitenhuis met een parkachtige tuin. Romantisch, ietwat vergane glorie maar met een fijne tuin. Het is drukkend warm. De hôtesse toont ons puffend de vele trappen naar de zolderkamer (le petit Attique, ça vous va?). Gauw de luiken en ramen tegenover elkaar open zetten dan moet het lukken vannacht… En passant wordt ons verteld dat de plombier is geweest maar dat er nog geen warm water is, het ziet er niet naar uit dat dit vanavond nog gerepareerd wordt. Maar als je hier doorheen kunt kijken, is het een prachtige plek. We genieten in de tuin van onze rosé uit de koelbox en een salade van parelcouscous, want we hadden gelukkig thuis al gezien dat op zondagavond alle restaurants in dit gehucht gesloten zijn.
De volgende ochtend om 8 uur ontbijt. De hôtesse heeft wat moeite met de planning. De croissants zijn nog in de oven, ze kijkt erbij of dat de schuld van de croissants is. Er is wel vers afgebakken stokbrood. En de croissants nemen we mee voor onderweg. Langs een superrustige A77 rijden we richting zuiden. Het is de autoroute de l’arbre, elke P heeft de naam van een boom en die bomen staan er dan ook. Een spic en span zelfreinigend toilet op de P du Cèdre, waar we koffie (met de croissants!) drinken. Dan verlaten we de autoroute en rijden la douce France du Centre in. Een ouderwetse Nweg die kaarsrecht de glooiende graanvelden of zonnebloemen doorsnijdt. Af en toe passeren we een rondpoint en een volstrekt verlaten dorp. Alles oogt welvarend en goed onderhouden. We steken de Loire over: een snelle blik op het ravissante chateau de Sully! Ook vangen we een glimp van het schip en toren van de kathedraal van Bourges op. We doorkruisen het wonderschone Chateauneuf du Cher met chateau en église. Uiteindelijk mogen we pauzeren op een wonderbaarlijk mooie plek: les jardins du prieuré d’Orsan. Lunch formule midi voor 15 euro: salade, quiche, café en tarte au chocolat toe. Heerlijk! We drinken er braaf ijskoud water bij. Dan een tour du jardin. Sprookjesachtig mooi: een labyrinth, een moestuin, een kruidentuin, veel leibomen met appels, peren, pruimen, een pluktuin met een weelde aan bloemen. Na al dit moois nog een half uurtje rijden door het golvende landschap van de Berry: en dan zijn we bij La Maison du Cerf, onze uitvalsbasis voor onze fietstocht. Hartelijke ontvangst op het majestueuze terras met uitzicht over het enorme terrein. Er is zelfs een zwemvijver. Sfeervol ingericht en alweer een kamer op zolder. Na een douche heerlijk relaxen in de tuin. ‘s Avonds schuiven alle gasten (vanavond maar liefst 13!) aan de enorme tafel op het terras. Jolanda blijkt een uitstekende kok. Na een verkwikkende gazpacho volgt sappig gebakken eendenborst met o.a. een verrukkelijke tarte tatin met witlof. Tarte au citron met een bolletje citroenijs toe. Na de koffie begint het te schemeren en gaan de krekels tsjirpen. Morgen nog een jour de repos en dan gaat het fietsavontuur woensdag beginnen….

Geschreven door TAP.op.de.fiets