Het is opnieuw een uitzonderlijk mooie dag. Het wad ligt roerloos in de ochtendzon en er is weinig wind. Om 8 uur een prima ontbijt en even inkopen bij de supermarkt aan de overkant. Dan op weg met links de waddenzee, nog steed (?) laag tij en rechts de strandstoelen die wachten op de badgasten van de nieuwe dag. We peddelen in rustig tempo naar Varel Hafen. Een verstilde Siel: sluis om water in te laten bij vloed of uit te laten bij eb. Een Schleusse is een sluis om boten te schutten. In Nederland heb je ook veel plaatsen met de naam Zijl: Dokkumernieuwezijlen, Termunterzijl, Statenzijl. Bijzonder hoe dit kustgebied niet alleen mbt de natuur maar zeker ook mbt de taal tot één gebied behoort. Aan het einde van het dorp maakt Mylène een verkeerde beweging en komt ten val. De schade is gelukkig beperkt tot een bebloede knie en straks waarschijnlijk een blauw been….We buigen zuidwaarts en verlaten de schilderachtige waddenkust. Het landschap verandert ook, van de polders en de kwelders naar een gebied van oud veen, natuurlijke graslanden en langzaam maar zeker ook met iets meer hoog en laag.
We drinken onze koffie in een rustpunt: een soort houten hooischelf voor de wandelende of fietsende toerist. In de nok is een zwaluwnest. We zitten nog niet of vader en moeder zwaluw vliegen af en aan, zenuwachtig fladderend maar te bang om naar het nest te vliegen. We maken gauw weer plaats en hup daar verdwijnen ze in de houten cabine. Wij vervolgen onze weg door prachtig landschap maar het fietsplezier wordt - niet voor het eerst - vergalt door de siciliaanse kwaliteit van het wegdek. Stuur stevig vasthouden en blik op de weg om niet het risico te lopen om te vallen.
In Rahstede vinden we een picknickbank in het park dat hoort bij het Schloss van Rahstede. Broodjes met salami en kaas en tomaatjes, een yoghurtje en de kersen van gisteren die nu goed op smaak zijn.
Dan via een fraai gemengd bos dat grenst aan het Schlosspark met beuken en eikebomen naar Oldenburg. Een lange aanlooproute langs autobedrijven en grootschalige winkelpanden voert richting Stadtmitte. Daar terrasje onder de robuuste roodbruine St Lambertus Kirche. Het interieur van deze kerk verrast: een serene klassicistische witte koepel is eind 18e eeuw in de oude kerk geplaatst.
We werpen nog een blik op het Schloss in Oldenburg, helaas mogen we niet door het Schlosspark fietsen. Dus via een lange uitvalsweg naar het zuiden van de stad naar hotel Bavaria. Daar een zeer hartelijke ontvangst door de Wirtin van het hotel. Er is een speciaal Fahrrad hotel waar we de fietsen veilig kunnen neerzetten en opladen.
De kamers zijn prima en oh wat is het heerlijk na een drukkend warme dag te kunnen douchen! Fietswasje gedaan en wat drinken met uitzicht op de binnentuin…. het is inmiddels begonnen te regenen.
De Wirtin komt 2 paraplu’s brengen zodat we droog naar de Italiaan even verderop kunnen lopen. De Italiaan doet aan fusion koken: we herkennen elementen van de Griekse, Italiaanse keuken. Verderop is een Grieks restaurant met vermoedelijk dezelfde gerechten. Maar het smaakt allemaal verrukkelijk. En ook de rode Montepulciano valt er lekker in.
Na het overvloedige maal bereiken we dankzij de paraplu’s min of meer droog het hotel, de lichte motregen is inmiddels een stevig regengordijn geworden.
Heerlijk hoe het er buiten en op de kamer dankzij de open ramen van opfrist….. straks lekker slapen en morgen weer een nieuwe dag.

Geschreven door TAP.op.de.fiets