De dag eindigt met een prachtige rode zon boven het wad bij het gehucht Dangast. In de verte Wilhelmshaven en de contouren van enkele windmolens. We vermaken ons met de typisch Duitse strandstoelen die tegenwoordig met een qr-code dienst kunnen doen als strandrobot en de badgast aan deze noordzeekust van alle gemakken en comfort kunnen voorzien.
We hebben zojuist heerlijk vietnamees gegeten in hotel Up ‘n Diek in Dangast. Maar dat konden we vanochtend nog niet weten…
We zijn rustig opgestaan en om 8 uur een heerlijk uitgebreid Frühstück. Dan de fietsen uit de Fahrradbude gehaald. Opzadelen en gaan. Het is markt in Esens. Rondom de kerk staan allerlei kraampjes waar we kersen, broodjes, appelboterkoek en tomaatjes kopen. Het is heerlijk weer, zonnetje en af en toe een wolk en een zachte bries, deze keer zowaar in de rug! Het onweer van vannacht heeft de natuur even opgefrist, maar de warmte niet verdreven. We fietsen naar Neuhharlingersiel, een schilderachtig haventje vanwaar de boot naar Spiekeroog vertrekt. Koffie met een heerlijk stuk appelboterkoek. Dan verder via Harlingersiel en dan landinwaarts naar Carolinensiel. Eerst lange rechte wegen tussen graanvelden en geleidelijk aan meer langs kleine kronkelende wegen die soms langs een oude dijk gaan. Niet veel echte dorpen in dit verlaten boerenland maar hier en daar plukjes huizen of een boerderij op een terp, hier Warft of Wurt geheten. Gehuchten met namen als Wiarden, Waddewarden of Garms, voor ons Noordelingen bekende klanken. Picknick aan een beschaduwde tafel langs de weg. We doorkruisen het stadje Jever met een Schloss. In Hooksiel, met alweer een pittoresk haventje, drinken we thee (de Smitsen) of cola (de niet-Smitsen) met een enorm stuk mandarijnenbavarois. Dan via prachtige groene weiden en akkers, met hier en daar koeien maar ook bezaaid met groepen windmolens, naar Wilhelmshaven. Via kruip-door-sluip-door fietspaden gaan we naar een buitenwijk waar ons Ferienhaus zich bevindt. In een kleine zijstraat met arbeidershuisjes staat ons Ferienhaus. We bellen aan. De dame die opendoet kijkt ons met grote ogen aan: vier Personen mit Fahrräder? Dat had ze niet verwacht. Maar de fietsen kunnen wel op straat staan. De buurt ziet er niet echt uit alsof de fietsen er dan morgenochtend ook nog staan. Het huis is klein, de tuin met fietsen van de foto blijkt een via vijf trappen en gangetjes bereikbaar binnenplaatsje waar de fietsen niet heen kunnen… we bedanken de dame vriendelijk, deze mismatch kan zij wellicht niet helpen maar de foto’s waren deze keer niet een goede impressie van het onderkomen. We besluiten op zoek te gaan naar een hotel waar de fietsen wél veilig kunnen staan. Dat blijkt nog niet eenvoudig. We doorkruisen eerst een armoedige wijk met schwarmatentjes, telefoonwinkels en nagelstudio’s. Dan via industriële complexen richting de haven van Wilhelmshaven. Erg uitnodigend is het allemaal niet. De hotels in de buurt zijn of idioot duur of vol. Wat nu? Maar even iets verderop zoeken dan. Menno belt in zijn beste Duits naar hotel Up ‘n Diek in Dangast, zo’n 15 km verderop, en vraagt of er zwei Zimmer für vier Fahrräder zijn. Of er ook mensen meekomen? Jazeker. Geen probleem we zijn welkom. Het is echter nog wel zo’n drie kwartier fietsen… Gelukkig is het een prachtig stuk langs de dijk met weinig wind. Het is al kwart voor zes als we het hotel bereiken en we hebben inmiddels ruim 90 km op de teller… Maar de kamers zijn prima en er blijkt een heerlijk vietnamees restaurant in het hotel te zijn, waar we uitstekend eten. Dan nog een prachtige avondwandeling langs de waddenkust. Dus eind goed al goed!

Geschreven door TAP.op.de.fiets