De regen klettert op het plastic afdakje waar we onderdoor lopen van kamer 1 naar kamer 12 in het Athol Villa Guesthouse in Pitlochry. In stromende regen zijn we hier rond 16 uur aangekomen en gelukkig staan de fietsen ook nu weer droog in een schuurtje. Het zou ook wel ongeloofwaardig worden als ons Schotse fietsavontuur uit louter zonovergoten dagen zou bestaan. Het schilderachtige Pitlochry -by far het leukste toeristenstadje tot nu - zien wij helaas dus in stromende regen. Maar het heerlijke avondmaal in restaurant de Bridge doet ons de nattigheid snel vergeten en eenmaal terug op onze kamer zitten we droog terwijl de fietskleding uitdampt.
Vanochtend begon de dag met een waterig zonnetje in Kingussie. De eigenaar van het hotel was diep teleurgesteld in onze eenvoudige wensen voor het cooked breakfast en stond erop om ons daarom korting te geven op het ontbijt. Om ruim 9 uur gaan we op weg. De route voert langs een makkelijk fietspad, grotendeels langs de drukke A9 (de Schotse variant maar toch behoorlijk veel verkeer). We fietsen door een wijds dal met veel heide, zicht op bergen rondom die nog grotendeels san de nevelen onttrokken zijn. Maar stralende zon zit er voor vandaag niet in. Koffiestop in Dalwhinnie bij een whiskey distilleerderij. Als we even naar de wc gaan kunnen we onze handen wassen met whiskey & honey soap. We nemen niet deel aan een rondleiding - hoe leuk ook, dat voegt niet in de fietsplanning voor vandaag - maar nemen wel een fles whiskey mee. Altijd lekker voor de komende avonden! En omdat het parcours niet teveel klimwerk vereist durven we het aan. Vlak na de koffiestop begint het toch te regenen helaas. Dus regenjack aan. En even later ook de regenbroek. We trappen stevig door totdat we rond lunchtijd al ruim 50 km hebben afgelegd en Blair Athol Castle bereiken. We stallen de fietsen en kopen tickets voor de tuinen. In de eenvoudige lunchroom bij het prachtige kasteel eten we een broodje en een kopje soep. Bij de ingang van de lunchroom speelt een meisje op de typisch Schotse bagpipes. Dat doet ze ieder uur een kwartier. Om 13 over twee pakt ze even haar telefoon om te constateren dat ze nog 2 minuten door moet spelen. Waarop ze opnieuw de lucht door de pijpen perst. Na dit intermezzo bezichtigen we de enorme ommuurde Herculestuin. Prachtige bloemenborders die voor een groot deel al in de herfststand staan, een muur met lei-appels en leiperen en een romantische vijver met een Monet-bruggetje. Heel idyllisch. Als we weer op de fiets stappen maakt de lichte miezer plaats voor serieuze regen. En zo bereiken we een half uur later druipend ons onderkomen voor vannacht. En nu maar afwachten hoe het morgen zal zijn…..

Geschreven door TAP.op.de.fiets