Vandaag rustdag. Maar wel met een mooie excursie op de planning. Het is droog maar dat blijft het niet. Als we tegen 11 uur opstappen - lekker zonder bagage - begint het te regenen. Regenbroeken dus maar aan. In stromende regen een prachtig tochtje langs Dunure - met schilderachtig haventje en een kasteelruïne aan de baai - naar Culzean Castle (spreek uit: Kul-ayn).
In het haventje raakt Tetman aan de praat met een visser. Hij is net met pensioen maar toen zijn vrouw vond dat hij genoeg plantjes in plaats van onkruid uit de tuin had getrokken werd hij ‘naar zee gestuurd’. Nu vangt hij kreeften op bestelling voor hotels in de buurt. Dit tot volle tevredenheid van hemzelf én zijn vrouw.
Bij het kasteel aangekomen pellen we eerst alle natte regenkleding af. Fietsjes staan op de binnenplaats van de Home Farm. Eerst maar eens lunch. De dames sandwiches (voor mij met Schotse zalm) en tea, de heren soep met een broodje.
De regen is overgegaan in lichte miezer. We wandelen naar het kasteel. Eerst het interieur. Het kasteel is gebouwd door de Kennedy clan en wordt nu beheerd door de National Trust of Scotland. Architect Robert Adam maakte van het robuuste kasteel een bewoonbaar landhuis met een prachtige “oval staircase”. Heel bijzonder is de zaal met de wapencollectie die als grote wandsieraden aan de wand hangen. Interessant detail zijn de porseleinen belknoppen die in elke zaal van het kasteel hangen. Hiermee werd het personeel naar boven geroepen om te voldoen aan de wensen van de kasteelheer of -vrouwe. Generaal Eisenhower, later president van Amerika, verbleef vier keer op het kasteel, tot grote trots van de eigenaren. De keukens zijn indrukwekkend - met de houserules voor het personeel- en daarna genieten we van de prachtige bloemenborders die de kasteelmuur omzomen. En natuurlijk is er ook een orangerie.
Dan droog teruggefietst naar onze caravan. Er dreigt even een calamiteit als Tetman’s accu niet meer gehoorzaamt aan het ‘display’. Eenmaal op het caravanparc detecteren onze technische mannen het euvel: vocht bij de accu. Dus voortaan ‘s avonds een hoes erover als de fietsen buiten moeten staan. Want geheel vochtvrij zal de rest van de reis vast niet verlopen!
Menno bereidt een smakelijke pasta waarna broer en zus nog even naar de baai afdalen om de avondzon te zien zakken in de baai. Een feeëriek slot van alweer een prachtig Schotse dag.

Geschreven door TAP.op.de.fiets