Vanwege de bijgestelde route moeten we vandaag 78 km afleggen naar Aubeterre sur Dronne om vervolgens op tijd St Emilion en Bordeaux te bereiken. Het is een pittige tocht met veel heuvels én het wordt ook nog eens zo’n 34 graden! Vroeg op dus.
We ontbijten bij de Engelse eigenaren van camping Devezeau: het complete English breakfast vinden we wat veel van het goede maar de scrambled eggs en toast smaken prima. Om 8.30 rijden we de camping af. De ochtendnevel verdampt, de zon breekt door en het is zeker in het begin een schitterende tocht langs stevig glooiend landschap maar met prachtige vergezichten. Dapper rijden we voorbij het eerste koffiepunt en pas in Ste Cathérine mogen we stoppen: een druk punt met een prima caféetje, een heerlijke bakker en een minimarché. Daar is ook van alles te koop, maar we zijn verstandig en beperken ons tot een tarte aux mirabelles bij de koffie. Wel bezwijk ik voor een paar madeleines… die gaan in net stuurtasje van Tetman. Na de koffiestop waarbij we ook ieder een fles Perrrier leegdrinken gaan we door. De temperatuur stijgt rap en hoewel er soms heerlijke afdalingen zijn en er ook af en toe wat bos is, vergen de pittige en soms best lange hellingen de nodige zweetdruppels. Vlak voor het nepasteel van la Mercerie - een kopie van Versailles maar dan gebouwd in 1930, vinden we een grote boom en schaduw om te picknicken. Dan verder naar het dorpje Ronsenac waar we op een terrasje een sapje drinken en de flesjes opnieuw vullen. Dan het laatste gloeiend hete stuk: het asfalt bubbelt en soms zakt het wiel er zelfs een beetje in, maar er is maar een weg en dat is vooruit om Aubeterre te halen. Op een dood punt zorgt een madeleine en veel water uit ons flesje voor de broodnodige energie. Tegen de tijd dat we aankomen koken wij haast net zo hard als het asfalt. Maar we hebben het gehaald!
Grote camping met veel watervertier van de Dronne. Tentje opgezet en vooral: douchen!! Na even bijkomen lopend het stadje in dat heel pittoresk tegen de heuvel ligt geplakt. Het is er zowaar toeristisch, met kunstwinkeltjes en een église monolithe: uitgehold in de rotsen. Maar als we daar aankomen gaat de poort net dicht. Op een sfeervol terras heerlijk gezeten. Maar wat gebeurt daar? Contrôle des pass sanitaires! Wij doorstaan glansrijk de toets, maar de eigenaar - een wat verveelde en luie Nederlander die er blijkbaar niet zo’n zin in heeft - niet en dat betekent dat hij het terras moet sluiten. Mopperend tegen zijn rokende moeder die ook op het terras zit neemt hij verongelijkt zijn ongelijk.
Wij gaan terug naar de camping. Beneden aan de brug bij de Dronne wachten de als een bloem gerangschikte kano’s op de volgende dag. Bekende campingprutje bij de tent - pasta met aubergine, courgette, paprika - en lekker genieten van een prachtige warme avond. Op de camping is de animation in volle gang!

Geschreven door TAP.op.de.fiets