Sommige campings zijn gewoon leuk: een aardige gardienne met gastvrije ontvangst, perfecte douches, een fijne ruime plek met voldoende zon en schaduw en veel kijkvertier van de andere campinggasten. Camping du Bec de Cisse in Vouvray is zo’n plek. Als de wasmachine heeft gedraaid en de kledingstukken en handdoeken fris wapperen in de wind, zitten we voldaan op ons ikeakleed met een glas Vouvray. Er was hier geen rode wijn te koop maar wel een Vouvray brut, een heerlijke mousserende wijn van dit stadje. Geen denken aan dat we deze drank uit onze campingglaasjes zouden drinken, nee we krijgen twee volwaardige wijnglazen mee opdat we er optimaal van zullen genieten. Schuin tegenover is een alternatievig Frans gezin gearriveerd in een stokoude Deux Chevaux met daarachter een hoog opgestapelde kar. Wat er allemaal uit die Lelijke Eend komt is onvoorstelbaar. Na ruim een uur is het ze gelukt om een enorme koepeltent op te zetten. Links van ons komt een stel terug bij de tent. Eerst wordt hun auto uitvoerig schoongepoetst en gesprayd en daarna liefdevol ingepakt in een hoes, als was het hun kindje. Daarna verdwijnen ze in de tent en komen er ook niet meer uit.
De dag begon wat minder aangenaam. Als we rond 7.30 op willen staan druppelt de regen weer op ons tentje. Een half uurtje later is het droog, maar het gras is zeiknat, we hebben geen picknicktafel, de boomstam die als tafel zou kunnen dienen zit vol mossen en schimmels. Wat een geheister om dan alles min of meer droog op de fiets te krijgen. Eerst maar eens koffie in Vendôme aan de voet van de tour St Martin. Dan bedenken we dat het vandaag zondag is en dus zijn vanmiddag de winkels dicht. Ik doe alvast inkopen voor lunch en avondeten. Dat moet dus wel allemaal meegetorst worden vandaag!
Tegen 11 uur dan echt op pad. Meteen een stevig klimmetje maar allez, dat kunnen we aan. Eenmaal boven op de vlakte begint het te regenen. Regenjas maar weer aan. Gelukkig kan die al vrij snel weer uit, maar dan begint het opnieuw stevig te waaien. Wéér een dag tegen de wind in fietsen! Op enig moment een veneinig stuk vals plat met tegenwind. Ik ben er helemaal klaar mee en overweeg de fiets in de greppel te gooien. Maar ja, dat doe je dan toch nog nét niet…
Pain au chocolat op een bankje in een nikserig dorpje om de moed erin te houden. En dan toch maar weer verder. Het klaart op, de route is eigenlijk wel mooi door golvende landschap maar de wind vergalt het fietsplezier toch wel. Toch zijn niet alle stukken zo vervelend als het valse plat van daarnet.
Om 14 uur bereiken we Chateau Renault waar Tetman ooit gewerkt heeft voor Forbo. Het restaurantje waar hij vaak tussen de middag ging eten is het enige etablissement dat open is op het uitgestorven plein. Maar om 14 uur kun je er niet meer eten, men is al bezig met koffie en afsluiten. We drinken een jus d’abricot en gaan verder op weg naar een picknickplek.
Net als we toch echt wat moeten eten breekt de zon door en is er een ideaal grasveldje naast de muur van Domaine St Roche, een wijnlandgoed. Prima picknick en plein soleil, het dreigt zelfs bijna te warm te worden!
Daarna een lekker tochtje naar Vouvray, gelukkig grotendeels beschut, door het dal van de Brenne langs mooi aangelegde fietspaden met af en toe zon en we bereiken het punt dat de Loir bij de Loire komt.
We zien de eerste treurige wijnstruiken, na dit desastreuze voorjaar en koude natte zomer zitten er amper druiven aan.
En dan bereiken we Vouvray en de camping, eindpunt van deze dag. Morgen jour de repos. Dan gaan we Tours bekijken.
Tetman maakt het bekende pastamaaltje met deze keer aubergine, courgette en paprika en dan na de koffie de tent in. Want het is nog bepaald geen zwoele zomeravond ….

Geschreven door TAP.op.de.fiets