Douchen, ontbijten en inpakken. Het vaste ritueel. Het gras is nat, deze keer de tent aardig droog, de zon moet nog boven de bomen uitkomen en het is fris. Dreigende luchten en een paar spetters maar gelukkig kunnen we alles droog oppakken. Regenjas bij de hand, want er kan elk moment een bui losbarsten. Om die reden voor vanavond en morgenavond een appartement geboekt in Noyon. Even een pauze inlassen om daarna weer verder te gaan. Oftewel ‘reculer poir mieux sauter’. In de veronderstelling dat we in de loop van de dag vast weer aardig nat zullen regenen. We beginnen met rustige wegen door glooiend landbouwgebied. We passeren de bron van de Schelde ‘ source de l’Escaut’. De grote rivier die bij Antwerpen in zee komt is hier nog een bescheiden stroompje. De straffe wind van gisteren is veranderd in een wat mildere variant: nog steeds vlagerig maar minder sterk, nu valt er goed tegenin te fietsen. Wel moeten we de meest stevige hellingen van de tocht tot nu toe beklimmen. Maar na elke helling ook altijd weer de zoete beloning van een zoevende afdaling. Het is niet te steil, niet te veel wind en dus lekker fietsen. Na Estrées - vroeger Strata naar een Roemeinse heirweg - opnieuw een jaagpad, deze keer langs het Canal de St Quentin. Rond 1768 werd het eerste deel gegraven om de steenkool vanuit Vlaanderen naar Parijs te vervoeren. Napoleon liet enkele tunnels graven om de heuvels van de waterscheiding te kruisen. Ook bedacht hij om suikerbieten te verbouwen om geen last meer te hebben van blokkades van de aanvoer over zee. En zo wordt ook het huidge landschap nog getekend door de daden van Napoleon. Via het Canal St Quentin bereiken we de gelijknamig stad. Herinneringen aan treinreizen naar Parijs doemen op. In de nachttrein slaperig je hoofd onder het gordijntje van de couchettewagon steken om het bordje St Quentin te lezen waar de trein om mysterieuze redenen altijd midden in de nacht stilstond. Nooit kwam de gedachte in je op om uit te stappen. Vandaag begrijpen we waarom. Na een lange klim vanaf het kanaal naar het centrum bereiken we een groot plein dat als zomerpark is ingericht, inclusief dino’s en draaimolens. Rondom prachtige gerestaurerde gevels, het is markt, maar toch is de gezelligheid ver te zoeken. Het blijft dan toch weer ‘le Nord’. Koffie voor Parijse prijzen, voor 2x2 koffie betaal je hier net zoveel als gisteren voor het een compleet plat du jour, inclusief koffie. Uit allerhande luidsprekers blèrt muziek: van klassieke Franse chansons tot pop tot arabische klanken. Hoe meer lawaai hoe beter lijkt het devies. Maar de zon breekt door en we zitten er niet verkeerd. Dan terug naar het jaagpad verder zuidwaarts langs het kanaal. Na enige tijd verlaten we het gemakkelijke pad langs het kanaal, passeren een brug over de Somme en gaan dan verder door glooiend landbouwgebied met mais, suikerbieten en graan. Nog steeds droog maar wel zich steeds meer opbouwenden wolken om ons heen.
Na een wat een saai recht stuk, waarbij we tot twee keer toe met samengeperste lippen en dichtgeknepen ogen een hakselaar van graan passeren zien we opeens de dubbele torens van Noyon opduiken. Doel voor vandaag bereikt. De eerste druppels vallen als we het stadje inrijden. Weinig sfeer, geen leuke terrrasjes maar wel een prima appartementje dat op ons wacht voor een jour de repos: morgen - zondag - even een dagje niet fietsen en genieten van het comfort van een bank, een eettafel en een hopelijk goed bed!

Geschreven door TAP.op.de.fiets