De dag begint nat en koud maar als de zon boven de bomen uitkomt belooft het een droge dag te worden. Bij het ontbijt voor de tent constateren we nog vergenoegd dat er niet veel wind staat. Eenmaal op pad trekt de wind meteen al aan en ook vandaag zal hij de hele dag tégen blazen. Al na drie kwartier komen we langs een uitspanning in la forêt de Marchiennes: een toeristisch gebiedje waar we doorheen fietsen. Een mooi terras moet je nooit links (of in dit geval rechts) laten liggen dus we genieten van de zon en koffie. Dan verder behaaglijk fietsen in de beschutting van het bos. Maar al gauw belanden we in het kale, heuvelige (!) voormalige mijnbouwgebied. De wind trekt behoorlijk aan en landschappelijk wordt het saai. We passeren drie keer een voormalige kolenfabriek met bijbehorende torens en stadjes, Warlaing en Horlaing. Keurig gerestaureerd maar niet een plek die je voor je vakantie zou uitkiezen. Ook nog een route barrée zodat we een stuk moeten omfietsen. We steken bruggen over, kruisen viaducten en fietsen grotendeels langs wegen waar ook auto’s rijden. En steeds een hardnekkige stevig vlakkerende wind tegen.
En om het fietsplezier nog verder te vervolmaken begint het nu ook nog te regenen! Dus opnieuw de regenjassen aan en mijn spullen in mijn lekkende stuurtasje waterproof opbergen. Bezweet en nat van de regen bereiken we rond het middaguur Cambrai. Daar gauw schuilen onder de grote luifel van ‘Café de Paris’. Terwijl de regen op de luifel klettert verzoenen wij ons met het Franse noorden: plat du jour inclusief koffie voor 13 euro. Een verrukkelijk kabeljauwschoteltje met prei en rijst brengt de stemming weer helemaal terug. En ziet de zon breekt weer door! Dus ook nog even sightseeing in Cambrai. Het grote gerestaureerde Place Aristide Bruant wordt helaas bedorven door de auto’s. Maar er is een fraaie beffroi (belfort) en een niet onaardige kerk met daarin een beroemd schilderij van Rubens : “la mise en tombeau” oftewel de graflegging van Jesus. Als je inzoemt op de rouwende Maria Magdalena zie je een traan over haar wang biggelen. In beslag genomen door dit schilderij heb ik niet door dat er een begrafenis plaats vindt in de enorme kerk. Ietwat besmuikt ga ik in mijn fietsbroek samen met enkele andere toeristen stilletjes door de zijdeur naar buiten. Dan nog even een blik op la Porte de Paris uit de XIVe eeuw.
Daarna verder richting zuiden. Vanaf nu een prachtig traject, maar met stevig klimmen en dalen en een aanhoudende straffe wind tegen. Een echte work-out voor de benen (en de geest).
We passeren heel toepasselijk het dorpje Crèvecoeur, wat vrij vertaald hartaanval betekent. Maar wij vallen gelukkig niet neer en fietsen dapper verder.
Vlak voor de Abbaye de Vaucelles komen we langs een wachttorentje uit de XIIe eeuw dat zeer recent prachtig gerestaureerd is. Het maakte deel uit van een lange verdedigingsmuur tot aan de abdij.
De abdij zelf bekijken we kort. We mogen nog net even naar binnen voordat dat daar een somptueuze bruiloft zal beginnen. Zo te zien worden er wel meer dan 100 gasten verwacht: in de prachtige gewelfde zaal staan de tafels keurig gedekt met glaswerk en bloemstukken. Een wereldse bestemming voor wat ooit toch een plek van retraite moet zijn geweest.
De laatste kilometers moeten wederom bevochten worden op de wind en de heuvels. Langs een armoedige invalsweg bereiken we de camping in Honnecourt sur Escaut. Ondanks de prachtige naam van dit plaatsje krijgen wij herinneringen aan de film ‘Bienvenu chez les Ch’tis’ waarin de bevolking van Noord-Frankrijk door Zuidfranse ogen karikaturaal wordt neergezet.
Tussen de mossige caravans en gammele mobil homes zijn een paar aardige plekje waar tenten kunnen staan. Door heggetjes redelijk beschut. Oud sanitair maar niet al te vies. En als het je lukt het juist kraantje open te draaien en de buizen daarbij niet van de muur te stoten komt er zowaar een heerlijke warme straal uit de douche.
Bij het barretje naast friterie Annabelle (gesloten) is wijn te verkijgen en nog wel een prima Bordeaux. Ondanks de dreigende luchten en windvlagen blijft het droog en kunnen we rustig genieten van een broodje met wat salade en geitenkaas en wijn.
Toch nog la bonne vie, ook ‘dans le Nord’!
Na de koffie wandel ik nog even het dorpje in. Naast de kerk een krakkemikkig houten beeld - dat een reproductie van de water/zaagmachine voorstelt - ter ere van Villard de Honnecourt , de ‘ Leonardo da Vinci’ van het noorden. Hij tekende de abbaye de Vaucelles en kathedraal van Cambrai. Ook hangt hier een bord voor de reizigers van de St Jacobsroute. Ze doen hier hun best om het de lange afstandsreiziger - al dan niet op pelgrimage - naar de zin te maken.

Geschreven door TAP.op.de.fiets