Na de hitte en het saaie stuk in de wind van gisteren nu een perfecte fiets- en excursiedag. Als we rond 9 uur op de fiets stappen is het licht bewolkt en ietwat benauwd. Na een klein stuk langs een drukke weg gaan we langs smalle wegen door golvend landschap naar Beaune 20 km verderop. Nergens nog wijn te bekennen, wel glooiende velden waar het graan is gemaaid, nog steeds af en toe mais, maar de dorpjes ogen alweer vriendelijker. Na flink wat klimmen en alweer stevige wind tegen schitterende vergezichten: blijkbaar zijn we relatief hoog. Met veel vals plat en tegenwind en op het laatst ook nog wel een paar drukke wegen bereiken we dan toch opeens Beaune. Vlak voor het stadje de eerste wijngaarden met trotse borden van de propriétaires. Beaune is gezellig bevolkt met Franse, Duitse en Nederlandse toeristen. Na een koffie op een rustig terras richting Hôtel Dieu. De drukte en de rij - met distance sociale - valt mee. Tetman bewaakt de fietsen en ik mag als eerste naar binnen. Feest der herkenning en nog altijd prachtig. Waren we hier ooit met pa en ma? Of op een eerdere fietstocht van Oost naar West Frankrijk? We zullen het thuis moeten opzoeken. Het verhaal over de zieken die hier werden verzorgd, over het feit dat Louis XIV ernstig gechocqueerd was dat de ernstig zieke mannen en vrouwen op één zaal lagen en daarom flink veel geld doneerde om dit te kunnen veranderen, de oude vazen voor wonderolie en kruiden, het is allemaal prachtig. Voor de ernstig zieken hing er dan als dreigende voorbode van het hiernamaals het drieluik van Roger van der Weyden: wee de gedoemden die in de hel zouden branden. De mensen die goed geleefd hadden mochten na hun dood langs een gouden trap naar de hemelpoort. Menig stervende zal bij de gedachte aan dit oordeel nog meer hebben liggen zweten op zijn sterfbed.
Verder hangen er nog fraaie tapisseries. Nadat ik heb genoten van al dit moois is het de beurt aan Tetman. Daarna is het inmiddels lunchtijd en we nemen een salade - met stukjes gebakken camembert, rauwe ham en geroosterde hazelnoten. De slakken en kikkerbilletjes slaan we even over. Ook zijn we zo verstandig om geen wijn te nemen maar alleen veel water. We moeten tenslotte nog een kleine 20 km fietsen....
Na de lunch wacht ons een verrassend mooie tocht door de vignobles. Totaal anders dan in de Elzas. Stenen muurtjes bakenen de clos de vigne af. Hier en daar een trots château. Klinkende namen op de borden. Gezellige dorpjes met terrassen waar wijn geproefd kan worden. Niet door ons helaas... De hellingen zijn makkelijker dan in de Elzas en we komen dan ook veel landgenoten tegen die hier een dagje fietsen.
Tegen half vier bereiken we Santenay waar onze camping Les Sources is. Prima camping met ruime keuze aan plaatsen, wij kiezen een schaduwrijke plek met picknicktafel ernaast. Wie wil kan ook meer in de zon staan met prachtig uitzicht over de vignobles. Tot onze vreugde is de Casino vlakbij. Dus Tetman er naar toe voor de boodschappen. Blijkt dat dit een casino is... dus terug naar het dorpje waar gelukkig in een piepklein winkeltje toch genoeg te krijgen is voor een heerlijk pastamaaltje.
La bonne vie.... Morgen wordt het warm dus vroeg op. We moeten 70 km naar de volgende stop. Om onszelf te belonen in de voorspelde warmte huren we alvast een chalet op de volgende camping: een beetje comfort vinden we dan vast wel lekker!

Geschreven door TAP.op.de.fiets