Lagen we gisteren nog in het klamme tentje te luisteren naar de regendruppels op het tentdoek, nu liggen we bij te komen van een copieus maal in een luxueuse kamer met een heerlijk bed in een huis dat is gebouwd rond 1750. Het kan verkeren!
De dag begint frisjes en grijzig maar het is droog. Na het ontbijt onder een prieeltje van camping du Chateau en route. Opnieuw sluisjes tellen langs het oude kanaal de la Marne au Rhin. Het begint met een redelijk goed geasfalteerd fietspad of liever gezegd twee redelijk begaanbare stroken met gras ertussen, maar al gauw is het pad slecht onderhouden en trotseren we gravel, kuilen, keien en gaten. Oppassen dus en dat fietst vermoeiend. De sluisjes lijken wel steeds ouder te worden, het water is vaak helemaal dicht gegroeid met bossige waterplanten en de sluisjes laten vermoeid stralen water door. Soms hangt de beschoeiing er amechtig bij. Dit deel van het kanaal is aan renovatie toe en we komen geen enkele fietser meer tegen. Alleen af en toe een wandelaar met hond. Ligny en Barrois is al net zo vervallen en verlaten als het kanaal. Een meisje met piercings en tatoos brengt ons allervriendelijkst koffie en wijst ons waar de boulangerie is. We halen er heerlijke tartes aux abricots en een broodje voor de lunch. In het supermarktje kopen we een blikje salade au thon en mozzarella. Dan verder langs het kanaal. De zon breekt door en het wordt broeierig warm. Met uitzicht op een sluisje smullen we van de tartes aux abricots.
Dan gaat het kanaal een berg/heuvel door maar wij mogen niet mee ondergronds. De weg buigt af naar omhoog en voor ons is dit de eerste echte hellingproef. We slagen en komen zwetend boven. Golvende heuvels met graan. Maar als je denkt daf je boven bent komt er altijd nog een stukje klimmen. Oef! En om de vuurproef nog wat aan te scherpen verandert het kostbare asfalt weer in onverhard grind. Dat maakt het nog een beetje zwaarder. Gelukkig is de beloning zoet. Een peilloze afdaling over zoemend asfalt maakt weer alles goed. In een gehucht wacht een bankje op ons in de schaduw naast een waterreservoir met kabbelende fonteinkraan. We eten ons broodje en hebben het goed. Dan komt een vrouw naar het waterpunt gelopen met drie lege plasticflessen die ze vult bij de fontein. Eau potable? “Oui bien sûr!” Anders zou het er wel bij staan. Franse logica. Wij tappen gauw onze flesjes met heerlijk koel water. Dan verder langs het welbekende kanaal, maar deze keer langs een rustige autoweg: voor de verandering fietst dat heerlijk!
In het dorpje Void-Vacon verlaten we de door Tetman uitgestippelde route om koers te zetten richting Menil la Horgne, waar we de chambre d’hôte hadden gespot. Zeer gastvrij onthaal. Of we onze fietskleding willen wassen is een vraag die niet met nee beantwoord mag worden en binnen een half uur hangt gastvrouw Sabine de was voor ons aan de lijn. Prachtig authentiek huis uit 1750 met een echte jachtkamer, la salle Saint Hubert en een prachtige grote tuin. In de verte raast de route nationale nr 4. Met dezelfde voortvarendheid reserveert ze voor ons een hotel in Nancy waar onze fietsen veilig kunnen staan. “Sinon à Nancy, vous savez eh... ce serait la fin de vos vacances...”
‘s Avonds zullen de kleindochters uit Normandie komen en ze heeft ook een zoon die vulkanen bestudeert op het Ile Saint Réunion. Er logeren tevens twee meisjes die vleermuizen tellen in het bos. Dit om gegevens over de vleermuizentrek te verzamelen. Nee dat heeft niets met Covid 19 te maken, maar met de windmolens die hier nog geplaatst zullen worden. vleermuizen tellen, ‘c’est aussi un métier’.
Om acht uur wordt een heerlijk maal geserveerd, binnen in de sfeervolle kamer waar we uitkijken op een oude schouw, een oude molensteen en de vleermuismeisjes. Met mededogen vertelt ze ons dat deze dames vegetarisch zijn...
Wij krijgen een copieus diner: crêpe au jambon et fromage met bietensalade als entrée, dan een heerlijke kipschotel met worteltjes en ‘épices d’Espelette’ (“le vrai eh, pas de Chine ou de Taiwan”), een lekkere ratatouille met abrikozen en kikkererwten erdoor. En vervolgens nog fromage ét dessert.
Tijd om de was van de lijn te halen en dan naar onze kamer met een heerlijk bed!

Geschreven door TAP.op.de.fiets