Op de verjaardag van onze 90-jarige tante Jacky en van zus Nynke worden we door zoon Menno naar IJmuiden gebracht, waar we op de gigantische ferry naar New Castle stappen. We nemen na het inchecken plaats in de Navigator’s pub en zien de overige gasten (1200 in totaal!) naar binnen druppelen; het gezelschap is vermoedelijke gevarieerder dan de bubble van een cruise op de Middellandse Zee: Engelsen op weg naar huis in diverse lengte- en breedtematen, Hollandse gezinnetjes die een weekendje weg naar New Castle hebben geboekt en een enkele wandelaar herkenbaar aan de stevige schoenen en boek in de hand. De regen tikt al gezellig tegen de patrijspoorten en een half uur voor vertrek voegen ook J en J zich bij ons, nadat zij de security check en pascontrole hebben doorstaan. Om 17.30 koerst het enorme vaartuig traag richting zee, het voelt als ouderwets op reis gaan als we de haven langzaam achter ons laten en het strand en de torens van Zandvoort, met aanpalend windmolenpark, achter ons laten.
Om 18.15 op dek 7 een uitgebreid buffet, nog even rillend op de achterplecht genieten van de kalme eindeloze zee, een drankje in de bar met life gezang uit onze tijd en dan op tijd te kooi.
Prima geslapen. De dag begint met een perfect ontbijtbuffet met zicht op de blauwe zee en een stralende hemel. Dan lekker naar buiten de frisse lucht opsnuiven en genieten van een prachtige zonovergoten aankomst in de haven van New Castle.
Per dubbeldekker naar het railway station. Eerst koffie en heerlijke taart in het Cloister Café t.o. het station (naar keuze lemoncake/wortelcake of verwarmde kersentaart) en een snelle blik op de verrassende mooie St Mary’s Church, met schitterende gebrandschilderde ramen.
Dan om 12.16 uur (UK time) het pittoreske treintje naar Carlisle. Zuchtend en puffend schuddebuikt het treintje westwaarts, in anderhalf uur de afstand overbruggend die wij in 6 dagen zullen teruglopen. Prachtig glooiend landschap met witte zwartgekopte schapen, stenen muurtjes (het zal toch niet een stukje van De Muur zijn?), oer Engelse dorpjes en af en toe een snelstromend riviertje. We krijgen er al zin an, hoewel de blauwe lucht verandert in een grijze wolkenmassa met af een toe een spettertje regen.
In 2 minuten lopen we met onze bagage naar Courfield Guest House, met prachtige kamers en vriendelijke ontvangst.
Dan snel terug naar Carlisle. We bekijken (op advies van Herman Vuijsje, wiens boek “Een grens van steen” al voor menig uurtje voorpret heeft gezorgd) eerst Tullies House. Met lichtbeelden en (soms) autenthieke voorwerpen wordt hier de (re)constructie van de Muur tot leven geroepen. Van Hadrianus tot Severus en alle keizers die daarna met meer of minder succes de muur gebouwd en verdedigd hebben. Hedendaagse verwijzingen naar de muren van meer recenter datum stellen vraagtekens bij de niet te beantwoorden vraag wie er goed of fout was tijdens de geschiedenis. Wat vinden de trotse afstammelingen van de barbaar die wordt geplet onder de voet van de ruiter-te-paard eigenlijk van die rare expansieve Romeinen? In de eeuwen daarna hebben de bewoners aan Schotse en Engelse zijde wederzijds enorme wreedheden begaan. Dus misschien was de Pax Romana zo gek nog niet. Ook nu nog weigert de Engelse buschauffeur onze Schotse ponden. Afijn, nu de Brexit nog even ver weg lijkt kunnen wij nog zonder kosten en binnen onze bundels wifi-en en dataroamen.
Na Tullies House lopen we snel door kille regen naar de fraaie Cathedral van Carlisle. Alom schitterende bloemenpracht: paarse wilde hyacinthen, knallende azalea’s praecox, cornussen in zachtgroen en zachtgeel, appelbloesem en prunussen, de natuur is hier echt uitbundig.
Na een pint of een tea in de pub belanden we in de Shabby Scholar waar er voor elk wat wils is in het tapas menu.
Dan rillend door de kou fluks retour Guest House. Morgen wordt volgens de app een zeer natte dag....

Geschreven door TAP.op.de.fiets