We strijken neer op één van de vele terrasjes aan de westkant van Saintes Maries de la Mer. We hebben de Middellandse Zee bereikt! En hoewel niet de allerlaatste fietsdag - we gaan zaterdag nog retour naar Arles waar ‘s avonds de fietsbus vertrekt - het voelt toch heel speciaal om nu niet meer verder naar het zuiden te kunnen reizen, tenzij we een boot nemen natuurlijk.
Natuurlijk gaan we vis eten. Op het menu staat rouget - rode poon - dus de keuze is niet moeilijk. Melon au jambon vooraf en nogmaals een tarte au citron als toetje. Voor dit toeristische oord mogen we niet mopperen over de restaurantkeuze. Alweer buitengewoon vriendelijke bediening, voorbij de boulevard uitzicht op de klapperende masten van het haventje en daarachter een strook blauwe zee, zoals het hoort. Een koel windje zorgt ervoor dat het eindelijk niet meer zo benauwend heet is.
Kortom, we kunnen écht even vieren dat onze tocht ten einde is.
Na le petit café langs de boulevard oostwaarts gefietst,naar ons hotel Thalacap. De fiets past met enige moeite in de ascenseur die ons anderhalve meter richting rez de chaussée vervoert. Dan eindeloze be-aircode gangen met de beladen fietsen terwijl we af en toe de verbaasde blikken kruisen van in witte badjassen gehulde pensiongasten.
Heerlijke luxe airco-kamer,met terrasje en op drie tellen lopen van een piscine dat met zeewater is gevuld.
Maar voordat we deze heerlijke plek bereikten, moest er nog worden gefietst.
Eerst tentje oppakken in dan al een verstikkende warmte. De muggen hebben er meteen al zin in. Als Tetman dan ook nog durft te beweren ‘dat er helemaal geen muggen zijn’ vraag ik me toch echt even af waarom ik dit ook alweer wilde...
Gelukkig hadden we met vooruitziende blik een petit déjeuner besteld in de aircoruimte van de camping. Dus daar knapt de ochtend dan weer van op. In de eerste de beste pharmacie die we tegenkomen koop ik antimoustique-spul: spuiten pour avánt en smeren pour après. We gaan zometeen ten slotte de gevreesde Camargue in....
Ingespoten tegen muggen en ingesmeerd tegen de zon gaan we - toch wel weer welgemoed - op pad.
Het traject is niet erg spectaculair, maar weinig wind en geen helling dus het fietst als een tierelier.
Na wat rommelige wegen door onbestemde akkerlanden komen we in Saint Giles. Complete chaos in het verkeer en gekletter met ijzeren hekwerken alom. Direct na de brug over ‘ le petit Rhône ‘ zien we een aardig dijkje langs het water met restaurantjes. Maar ja, in een restaurant mag je in Frankrijk geen koffie drinken, dat moet in een café. Voor straf komt Saint Giles niet op de foto. We vinden achter een hek een café en koffie. Wat is hier aan de hand? Vanavond laten we de stieren los dan les rues du village. Hoeveel dan? 80! Ils sont fous ces Francais. En gelukkig zijn wij dan al aan zee...
Voort gaat ie weer door een hete Camargue. Ruig, verlaten, rijstvelden, vlak en eigenlijk wel saai. Afwateringsloten hebben soms wel mooie bloemen. Veel papyrusriet en hoge pluimen. C’est tout. Als we verder vorderen geregeld een Mas waar paarden gefokt en of verhuurd worden. De beroemde witte paarden van de Camargue. En we komen langs een veld met jonge zwarte stieren. Arme beesten. Ze dartelen gelukkig rond, onbewust van hun lot om tot stierenworst verwerkt te worden of te mogen meedoen aan Feria of rennen door de straten. Tetman oordeelt later op de dag dat de worst in ieder geval lekker is.
We peddelen door en drinken nog iets bij een uitspanning waar fietsen en kano’s worden verhuurd. Daar treffen we een jongen die net als wij de tocht er bijna op heeft zitten. Hij in 2 weken, wij in vier.
Het laatste stuk hopen wij nog wel flamingo’s te spotten, maar dat lukt slechts heel in de verte. Daar waar volgens de kaart meren en meertjes moeten zijn, is nu een vrij dorre vlakte. Een verdroogde versie van de pier bij Holwerd.
Desalniettemin doemt daar het silhouette van Saintes Maries de la Mer op! Voor het plaatsnaambord een selfie voor het thuisfront. We hebben ons doel bereikt!
Na de lunch ‘ smiddags heerlijke dobberen in het lauwe zeewaterzwembad. Boodschappen bij de intermarché. Nog even een terrasje op la place de l’église en een beklimming van de toren met als beloning prachtig zicht over Saintes Maries, de zee en de Camargue.
Dan lekker bij onze kamer een stokbroodje en genieten van de avond.

Geschreven door TAP.op.de.fiets