Om ruim vier uur fietsen we in de mediterrane zon over de pont Eduard Dalladier, met links uitzicht over de Rhône en de. beroemde pont d’Avignon zo het centrum van de stad in, op weg naar ons hotel.
Ruim 70 km in de benen, maar met de wind in de rug en in het vlakke Rhônedal is dat prima te doen, zelfs als je ruim 20 km voor het eindpunt bezwijkt voor de verleidingen van een verrassend déjeuner....
Na het gebruikelijke oppakritueel weer opgezadeld en naar Valréas. Even omhoog de oude stad in, maar het is niet al te bezienswaardig, het mooiste zijn de oeroude platanen langs de rondweg rondom het stadje, waar we neerstrijken voor een café crème en een croissant. Lesson learned: neem geen grand café crème want je betaalt iedere keer de hoofdprijs en de kwaliteit lijkt nergens naar. Heimwee naar de capuccino van Italië....
Maar de croissants zijn lekker, het zonnetje schijnt wederom, de temperatuur is aangenaam en de wind staat precies goed, namelijk in het noorden. Prachtige kleine smalle wegen door de eindeloze wijngaarden van de Côtes du Rhône. Ter linkerzijde de bergen van de Vaucluse en natuurlijk de grote donkerblauwe schim van de Mont Ventoux.
We passeren diverse buitengewoon schilderachtige dorpjes met prachtige provencaalse namen: Richerences, prachtig ommuurd en met een hoekige Belfort, Suze la Rousse met een schitterend wijnkasteel, Rochegude. We hebben besloten om Oranges heen te rijden, want zowel theater als arc de triomphe hebben wij vorig jaar nog bekeken in de meivakantie en de stad zelf is niet erg aantrekkelijk. Na Orange wordt het wel eens tijd voor de lunch en wonderen bestaan: in het schilderachtige Caderousse vinden we naast de remparts een parkeerplaats onder de platanen die is omgetoverd tot een schaduwrijk terras van een verrukkelijk restaurantje, zo blijkt. Bijna alle tafels zijn op deze maandagmiddag gerserveerd, maar we mogen aanschuiven. En dan blijkt Le café de France een voortreffelijke kok te hebben, Christophe Bolis, die voor nog geen 50 euro ( voor 2 personen, inclusief een demi de rosé en vele caraffen koud water) een heerlijk menu heeft: salade van kikkererwten, kabeljauw en kokkels, dan een heerlijke zwaardvis (espadon) met ragfijne groentes en tarte au citron ‘destructuré’, dwz in een coupe de ingredienten van tarte au citron inclusief méringue op geraffineerde wijze bereid en opdgediend. Er is maar één probleem: we moeten hierna toch nog zo’n 20 km met de zon op volle kracht....
Maar ook dat lukt, de route is niet moeilijk, gaat door wijn- maar ook fruitboomgaarden en slechts af en toe moeten we langs een iets drukkere weg. Twee keer kruisen we de autoroute ( we zien een bouchon! richting het noorden) en de tgv en ten slotte steken we via een grote stuw en een enorme brug de Rhône over. Opeens zien we daar de contouren van het pausenpaleis en algauw rijden we Avignon binnen.
In hôtel Médiéval mogen de fietsen in de nauwe garage, waar ook een auto, de enorme wasmachine en het grofvuil staan verzameld en via het oeroude binnenplaatsje bereiken we weer de receptie. Kamer op de 1e verdieping met zowaar airco.
Douchen en uitblazen en even de stad verkennen. Die is alleen levendig in het centrum, zodra je iets verder loopt zijn bijna alle restaurants en winkels dicht. Het festival is afgelopen en de bewoners hebben vakantie in augustus.
Na een terrasje nog even wat gegeten vlakbij de remparts, prima eten maar hufterige grotestadsbediening....
Nou ja, dan waardeer je la campagne des te meer! Morgen rendez-vous met onze vrienden Anneke en Willem en jour de repos in Avignon.

Geschreven door TAP.op.de.fiets