Alles is psychologie: we hadden een beetje verdrongen dat we behalve 1325 meter afdalen vandaag ook 475 meter moeten klimmen. En dat exclusief de exorbitant steile klim om deze prachtige camping weer af te komen.
Bij de bar een baguette gehaald, dat blijkt een stevig plattelandsbrood te zijn dat samen met de marmelade van perziken die ik al vele hellingen meezeul goed smaakt maar lang niet opkomt. Inpakken en wegwezen. Nou ja wegkruipen naar de Passo della Futa. Maar dan is de beloning daar: een geweldige afdaling die uitmondt in het gedroomde Toscaanse landschap met cypressen en glooiende heuvels. Zonder klaprozen, het is ten slotte september, maar met goudgele tinten, groen en daarboven een blauwe lucht. Lekkere temperatuur, niet te heet, hoewel dat in de loop van de dag snel oploopt. We denken nu nog dat we iets kunnen plannen, dus we gaan ervan uit dat lunch in Fiesole haalbaar is. En dan naar de camping ....
Dat blijkt toch anders uit te pakken. Aanvankelijk fraai op schema, wat wil je ook als je lekker mag dalen of een beetje op en neer fietsen. Koffie in een bar met fraaie romeinse barjongen die de dames uit de buurt begroet met ' ciao bella': de mevrouw van de apotheek, de mevrouw van de bank, iedereen komt bij hem een espresso halen. Als ze er wat verder mee moeten lopen naar de collega's dekt hij het kopje geraffineerd af met een servetje dat hij er keurig om vouwt. Wij nemen er capuccino of café americano en een croissant erbij. Dan door en komt ons pièce de résistance: een klim van 8 km van 2-5 % en volgens onze benen en longen is het meer 5 dan 2 procent. Acht km is dan best lang! Bij een pas in de Alpen stel je de dag daarop in; we weten nu dat je bij een pas in Toscane dat ook moet doen! Halverwege duiken we ieder uit de krochten van onze tassen een oeroude mueslireep op. Oh wat hapt dat lekker weg! Vlak voor de top gaan de laatse tomaatjes naar binnen, een appel en een stukje van de baguette van vanmorgen. Dan nog even doorzetten en we hebben het hoogste punt bereikt. Het is inmiddels 13.15 uur en hoera er wacht een heerlijk terras van een restaurantje op ons. Allebei een bord pasta en een gedeelde insalata mista en we kunnen er weer tegen.
Dan nog ruim 8 km voornamelijk afdalen, heerlijk! En wat een prachtige omgeving. Het laatste stukje naar de camping moeten we ons gewonnen geven, tegen deze helling kunnen wij niet op. Maar lopen met de bepakte fiets is ook heel zwaar!
We krijgen op de terrassencamping Il Panoramico een stoffig plekje toegewezen. Na het keuren van drie andere plekken toch maar deze. Tentje past er op, tussen de hekjes een waslijn gespannen om de bezwete kleding uit te hangen en dan douchen!
Even wat drinken bij het terras van la piscine, waar inderdaad een prachtig uitzicht is op Florence en dan om 16.30 uur de shuttlebus naar Fiesole. Even rondkijken, teatro romano en de kerk bezocht en dan eten in een restaurantje aan het centrale plein. Er steekt een koele wind op en ik heb mijn '30 graden jurkje' aan dus we verkassen naar binnen. Daar zit het eigenlijk wel zo gezellig. Na het maal via de via panoramico in ruim een half uur klimmen weer terug naar de camping. Onderweg inderdaad betoverend uitzicht op de lichtjes van Florence.

Geschreven door TAP.op.de.fiets