Alles heeft zijn prijs. Gisteren naar Loiano naar beneden gevlogen op weg naar ons heerlijke luxe hotel. Dat betekent vanochtend dus meteen een fikse ochtendgymnastiek want we moeten nu ten minste 2 km steil klimmen om het dorp Loiano weer te bereiken. Zwetend - ondanks de ochtendkoelte - bereiken we het dorp. In het supermarktje boodschappen voor de lunch en bij de bakker brood. En dan op weg naar de Passo della Raticosa. Vest aan vest uit. Als we moeten klimmen moet het uit, want de helling is steil en we moeten flink in de pedalen. Als er gedaald mag worden is de wind koud en moeten we echt wat aantrekken. Het is in tegenstelling tot onze verwachtingen helemaal niet warm terwijl het toch licht bewolkt maar verder prachtig weer is.
Het is pittig maar we kunnen het aan met onze zwaar bepakte fietsen.
In het gehucht Monghidoro een capuccino. Er schuift een dorpeling bij ons aan. In gebrekkig Italiaans (ik) en gebrekkig
Duits (hij) communiceren we. Hij vraagt waar we vandaan komen en vertelt dat hij hier geboren is en ritornato, maar dat hij jarenlang in Stuttgart heeft gewerkt. Hij is schoenmaker, maar wie koopt er nu nog echte schoenen? Zijn dochter en kleinzoon wonen ook in het dorp, maar het gaat gaat slecht ' la crisi'. Hij wenst ons veel succes op onze reis.
De Passo della Raticosa wordt gehaald. Twee motorrijders observeren ons met enige scepsis. Hoe gek kun je zijn?
Dan door naar de Passo della Futa. En zoals altijd wegen de laatste kilometers het zwaarst want na de pas weer even steil omhoog naar de camping. We worden hartelijk ontvangen door alweer een 75 jarige Italiaan die vol trots vertelt dat hij in zijn jonge jaren ook naar Berlijn en Barcelona is gefietst. We mogen een plekje zoeken waar we willen, het is duidelijk al buiten seizoen nu. We vinden een plek met schaduw en daarnaast in de zon - die we vandaag dus niet ontvluchten maar opzoeken! - om de plaid neer te leggen voor de lunch. Schitterend uitzicht over de Apennijnen. Alle tinten groen die per half uur er weer anders uitzien.
Was gedaan en de fietskleding aan een waslijn in de zon gehangen. Dan naar la piscina: brrr koud water en het is ook te koud om nat in de zon te liggen. Bovendien wordt er met een cirkelzaag een onduidelijk klus geklaard halverwege het zwembad en wij zien al visioenen van electrocuties in het zwembad voor ons. Gauw naar de warme douche. Dan op ons gouden plekje lezen en genieten van het uitzicht. Na thee en koffie genieten we daar ook van een biertje en vino bianco della casa.
's Avonds heerlijk gegeten in de eenvoudige pizzeria waar men ons vertelt dat de camping over 10 dagen zal sluiten. De ontvangst is echter allerhartelijkst en de pizza en salade zijn met zorg en aandacht bereid.
Nog even zitten in de bar - buiten is het koud! - en dan naar bed.
Morgen eerst dalen maar dan ook weer klimmen naar Fiesole!

Geschreven door TAP.op.de.fiets