De zondagochtend wordt heerlijk rustig doorgebracht met krantje lezen en wachten op een Aufklärung in de lucht. Die lijkt er vielleicht doch aan te komen en daarom besluiten we het er op te wagen en met de trein en dan de Radbahnzug gedeeltelijk door de berg heen naar boven te gaan naar de Zugspitze, met als het weer meezit een grandioos uitzicht over de Alpen rondom. Het tochtje met de trein is een leuke belevenis en een lesje in onthaasten. Met een ouderwetse stoomfluit puft de trein omhoog via een aantal gehuchten. Umsteigen op de Radbahnzug (Vorrrrsicht bei die Türe!!) en dan door de de donkere berg ..... de donkere wolken in. Helaas, geen stralend witte gletscher maar een stenige vlakte met hier een daar een grijzig stukje ijs en wolken rondom. Een Kartoffelsoepje of Goulashsoepje om op te warmen, want koud is het hierboven wel. Nog even gewacht of misschien toch nog de zon doorbreekt maar het blijft grauw en mistig. Dan maar weer terug naar het dal. Het laatste wat je verwacht in deze toeristische trein in Zuid Beieren is een in zwart gehulde vrouw in gezichtbedekkende nikab met haar kinderschare. Als de mobiel moet worden bediend gaan de zwarte handschoenen even uit: Jeder Konsequenz führt zum Teufel! Verder een schare Chinezen, Syriërs (?), en een groep mannen uit India.
Weer in Garmisch naar dezelfde Stube als gisteren; vriendelijke bediening in Dirndljurk en heerlijk Gut Bayerisch eten. Vanaf het balkon van onze hotelkamer nog even prachtig uitzicht op roze gekleurde fraai belichte bergen. Dat geeft hoop voor morgen!
De volgende ochtend nog even gesproken met de eigenaar van het meer dan 100 jaar oude familiehotel. De grootvader heeft nog gekookt voor de mannen die de tunnel rond 1930 in de berg hebben aangelegd.
Dan om 8.45 op de fiets, het is dan 12 graden. We beginnen met een stevige klim in een aantal delen totdat we door een glooiend dal, waar nu ook veel andere fietsers zijn, richting Mittenwald gaan, onze eerste stop voor - de laatste keer in Duitsland- Kaffee mit Kuchen. Mittenwald is bekend om de vele muurschilderingen op kerk en huizen. Op de achtergrond rijzen de bergen op en komen steeds dichter bij...
Dan volgt een stevige klim totdat we het Leutaschdal hebben bereikt. We zijn dan inmiddels in Oostenrijk, Tirol.
Vervolgens een prachtige, rustige weg door het groene Leutaschtal: stralend groene glooiende weilanden met her en der houten schuurtjes, gehuchten met tiroler huizen met houten balkons met geraniums en petunia's en muurschilderingen. Op de achtergrond links en rechts de steeds hoger oprijzende bergwanden.
Na dit dal een fikse klim in een aantal etapes totdat de Buchener Höhe is bereikt. Geen bordje om deze mijlpaal te vieren en vanwege de bomen geen uitzichtspunt. Dan een enorme afdaling van 7 km lang (!) met een percentage van 9-10%. Dus niks zwieren en genieten, maar warme jack aan en geconcentreerd gelijkmatig remmen, loslaten, remmen, loslaten en zorgen dat de auto's goed om je heen blijven gaan.
We zijn blij als we beneden zijn maar het is gelukt!!
Dan een wat minder stuk om het industrie achtige Telfs langs te fietsen en daarna immer Gerade aus naar Stams. We zien het prachtige klooster al links boven de weg opdoemen en als nabrander moet er nog even fiks geklommen worden om langs het klooster de daarboven gelegen camping te bereiken.
Wel prachtig uitzicht op de bergen!
's Avonds gezellig gegeten in het restaurant op de camping met een stel uit Arnhem dat dezelfde route fietst. Leuk om alle ervaringen te delen!

Geschreven door TAP.op.de.fiets