Vandaag is het pelgrimsdag en ik kan niet mee.
En dat raakt me.

Ik lummel een poosje in mineur stemming.
Maar dan geef ik mezelf een schop onder de kont.

Ga ik mijn dag verknallen of er iets van maken.
Dat laatste dan maar.
Douchen, spullen pakken en op pad.
9 juni moet ik pas naar de neuroloog dus om nou tot die tijd te simmen is geen optie🤣

Oja fototoestel is nog thuis.
Hopla terug.
Ik had Bentwoud in gedachten.
Met auto erheen en dan lopen.

Maar ik kan me er niet toe zetten met de auto het eerste stukje te gaan terwijl ik het normaal loop.
De weg erheen is niet denderend en ik heb pijn genoeg om mezelf niet nog meer te plagen.

Wat dan.
Koningsdag?
Ik ben in 41 jaar 3 keer vrij geweest.
Met het apeldoorn drama, vorig jaar en dit jaar.
Mensen massa's mijd ik normaal, maar hee iedereen zegt dat het leuk is dus ik loop maar richting de stad.

Geen onaardige weg erheen en ik kan de bus pakken als het niet gaat.
Maar het gaat.
Ik denk dat de emtt goed is geweest.
In de stad is het aanschuiven.
Een mensenmassa niet normaal.

De kleedjes met troep van mensen en de bandjes.
Van de stad naar de dorpsstraat.
De schuifelparade.
Als er twee keer iemand tegen me aan loopt en er boze opmerkingen worden gemaakt ben ik wel klaar met koningsdag.🤣

Ik snap niets van al die oranje geschilderde koppen.
De hollandse hoempapa muziek en het verkopen van je eigen rotzooi.
Maar ik mis ook wel een beetje het familie gebeuren en gevoel.

Ik schuifel de massa uit.
Ik blijf me toch maar een buitenstaander voelen.
Ik voel me er niet bijhoren en kan ook niet genieten van dit soort gedoe.

Ik ga op zoek naar rust.
Ik bedenk me dat ik naar het Buijtenpark kan lopen.
Bij intratuin wat drinken en er is openbaar vervoer nog steeds in de buurt.

Langzaam wordt het rustiger.
Mijn onderbeen is wat doof en mijn voet slaapt.
De plek in mijn rug zorgt ervoor dat mijn been als lood aanvoelt. Soms lijkt het net alsof het plekje inzakt en dat doet me halleluja zeggen.

Maar de melatonine houdt de meeste uitstralingspijn weg. En daardoor kan ik lopen.

En mijn hoofd raakt leger.
Bij intratuin mag ik dan echt wel een half uur zitten.
Tijd voor de pijnstillers ook.
Of ik nu loop zit of lig ik kan niet zonder.

Maar hee ik heb het goed vandaag. Klaar met de pijn. Genoeg gezeurd. Vanaf nu ga ik genieten van al het groen🙂.
Uitgerust met een halve liter cola zero achter mijn kiezen en een broodje duik ik het Buijtenpark in.
Wat een oase van rust en groen.

Echt ik kom niet uitgekeken.
Wat een genot.
Er moeten jonge hooglanders zijn maar vandaag zie ik ze niet.
En om het hele park te doorkruisen is me te gek.

Ik denk dat heel de Zoetermeerse bevolking in de oranje pakkies in de stad zitten.
Ik zie nauwelijks mensen.
Ik ben echt anders dan het gros bedenk ik me.

Maar hier voel ik me wel thuis.
Ik ga nog een poosje in het gras tussen het koolzaad zitten.
De vogels zijn goed hoorbaar.

Ik blijf een poos zitten.waarom verder?
Lang genoeg licht en nu kan ik nog genieten.
Maar dan gaat het verder.
Richting huis.

De weg over langs de gezellige poffertjes boerderij weer het onverharde pad op.
Nu is er een enkele wandelaar met hond.
Maar het blijft erg stil.

Mensen weten niet wat ze missen denk ik.
En dan zie ik de plas weer.
Nog maar een bankje.
Ik wil nog niet naar huis nog lange niet nog lange niet neurie ik.🤣
Ik loop via het prielenbos. Een haas rent voor me uit.
Dat moeras, ik vind het mooi.
Ik maak er eens een foto van. Zien hoe dat groen er werkelijk uitziet.

Wat grappig het zijn allemaal balletjes😁
Er is zoveel te kijken altijd.
Gek he, mensen zien er vandaag allemaal hetzelfde uit.
Oranje. Saai, na twee minuten niks nieuws meer.

De natuur, hoevaak ik ook op hetzelfde stuk kom heeft altijd iets nieuws.
Die viert elke dag feest.
Maar ook het Prielenbos laat ik achter me en ik zet me nog 1 keer op een bankje.
Want het is avond en dan daalt de rust in de natuur en dat versterkt nog eens enorm de rust in mijn binnenste.

Het is jammer dat ik niet in het tempo mee kan nu met de pelgrimmetjes.
Maar hee ik ga ervan uit dat ik er volgend jaar weer bij ben.

En tot die tijd wandel ik alleen of met de mensen die mee willen in mijn tempo.
22 km zijn het vandaag.
Dat is dan weer mooi meegenomen🙂

Ben ik een apart geval?
Ja dat ben ik.
Maar ik heb er geen moeite mee😁

Geschreven door Carolines.wandeldagboek