Zo vanochtend vroeg gestoord door een collega of ik kon komen werken in de vroege dienst.
Ja effe dik 200 km rijden nog. Dat schoot niet op en ik krijg ook geen antwoord meer. Dat was dus gelijk mijn slaap. Weinig geslapen denk zo een uur of 2 maar niet echt moe.
Om half 9 ontbijt en samen met het andere stel wat hier zit, zitten kletsen. Ook nog met Hanneke en Frank babbel de babbel en dan is het toch 10 uur voor we buiten staan.
Ik had nog een lunchpakket besteld waar ik niks meer van wist maar dat kan wel kloppen in de hectiek van ma destijds, toen ik ze vertelden er weer aan te komen.
Maar goed we gaan op pad. Een route van 21 km.Bij de Brink kom ik erachter dat ik mijn km teller nog aan moet zetten. Gelukkig anders mis ik een en ander.We hebben nu het boekje geleend voor de route en hopelijk lopen we zo niet verkeerd. 21 km staat er. Appeltje eitje voor mij.
Mezelf in de paardenolie gezet want mijn rug ligt de laatste tijd wat met mij overhoop en deze witte olie voor gekneusde paarden hakken werkt ook goed bij de mens. 😁
We lopen nu route 4.
Ik loop ze niet op volgorde maar welke ik leuk vindt.
Dwingeloo Spier.
Het is wat frisser dan gisteren maar wederom prachtig weer.
We lopen door Lhee waar 2 ooievaars in de knotwilg hun huis gebouwd hebben voor het broedseizoen.
Geweldig om te zien.
Dan lopen we het bos in. Het is prachtig. Na een poosje staan we ineens bij de natuur camping Lheederzand. Ooooo zeg ik tegen Gerda daar gaan we even op en dan gelijk maar rusten en naar de wc. Bij de plek waar ik altijd mijn tentje had staan gaan we zitten en drink ik mijn halve liter water weg, met het idee bij te vullen.
Ik hoef niet eens mijn ogen dicht te doen om mijn tent weer te zien staan en de mooie tijd te herinneren. En de pijn als we naar huis moesten want wat had ik het naar mijn zin hier.
Na een poosje gaan we langs de waterkraan. Flesje vullen. Maar die is nog afgesloten en de wc is ook nog dicht. Jammer dan, ik doe het met het vocht van het lunch pakket.
Even zoeken nu waar het pad was, want dat was niet zo duiderlijk. Maar het gaat goed. We moeten de drukke weg over en dan lopen we het bos verder weer in. Het dennenbos waar ik jaren terug met een andere vriendin op de fiets doorheen sjeesde. Af en toe een fietser maar verder lekker rustig. Ze zijn er volgens borden aan het werk. Er moeten lariks bomen weg, omdat die zorgen voor narigheid in het bos. Prachtige bomen vind ik het, vooral de stammen. We lopen langs water en dan moeten we over vlonder paden. Mooi is het. In het water zitten talloze kikkers.
Velen zitten op elkaars rug. Prachtig om te fotograferen. Nu snap ik waarom de mannen kleiner zijn dan de vrouwen. Je zal constant je man op je rug mee moeten zeulen. 😬 We vermaken ons er even mee. Dan zijn we van het pad af en lopen we de blubber in. Het is toch weer flink aan modderen. We moeten ook maar eens een bank vinden om te gaan lunchen bedenken we ons. Anders lusten we straks geen avond eten meer.
Dit keer niet de soep. maar lekker uit eten.
Maar eerst een hoognodige plaspauze. Ouderdom komt met minder leuke dingen. Ik zei al tegen Gerda op het werk ben ik straks niet meer de wandelzuster maar de zeikzuster.
naast het pelgrims bordje komen we dan een bank tegen waar we ons op neder vlijen. Geen trek na het goede ontbijt maar je moet wat.
Een hond wil mijn broodje ook wel hebben. Gelukkig hier een baas die woef netjes tot de orde roept.

En dan komen we bij het huis van staatsbosbeheer. Vroeger zat er een info winkel in met allerlei spulletjes nu alleen nog een soort restaurant. Jammer.
Het gaat verder en we gaan de weg weer over.
Er lopen paarden met mensen erop en in de wei staan ook 2 paarden die achter de ruiters aan willen. Helaas er zit een hek voor.
Wel leuke beesten om even grappig op de foto te zetten.
We lopen een poosje en het is best druk met de weg er langs. Dan moet Gerda hoognodig en net als die achter een hek en bosjes zit willen er mensen door het hek. Dus die vriendelijk vertelt dat er geplast wordt en ze even aan de praat gehouden. Leuk stel. Het blijkt de weg naar een uitkijkpunt. Bij het volgende hekje ga ik voor gaas. Gerda wil niet meer naar boven maar ik wel. En het is idd een prachtig punt. Meren en veel water voor ons. De achterkant niet opkijken want dan kijken we op de snelweg. Als ik dat naar Gerda roep komt ze ook omhoog. Poosje kijken en zitten en verder.
Komoot doet het weer prima, maar is zo accuraat dat als ik me alleen maar omdraai hij al begint te brullen dat ik de verkeerde kant uit loop. Beter dat dan enden verkeerd lopen. En dan zie ik ineens waar we zijn. Hier heb ik ooit herten zitten kijken. Mooi stuk langs het water richting de schaapskooi. Zomers liggen hier nog wel eens schaapjes met kleintjes op het pad. De mossen in het bos zijn prachtig en vaak zie je allerlei figuren in de stronken van de bomen. We komen bij een pad om het meer heen waar flamingo's kunnen zitten. Maar vandaag hebben ze door dat er 2 dwarrels lopen en we zien ze niet. Het is toch een vreemd iets maar als er iets bijzonders te zien moet zijn, is het altijd verdwenen als ik kom kijken. Mijn gedachten gaan nog veel naar ma. Dit zou ze mooi hebben gevonden.
Als ik iets gemeen heb met haar dan is het de liefde voor de natuur. Daar vinden we elkaar. En dan zie ik in mijn foto tas een snoertje. Even passen en ja hoor hij past op mijn toestel. Mooi kan ik dalijk de foto's op de pc zetten.
Ik dacht al, wat gek want ik wist zeker dat ik genoeg snoertjes mee had. 4 voor de telefoon, welliswaar zonder stekker, en 1 voor het fototoestel.
Ik hou van veel. Net als 4 truien 6 paar sokken en 3 broeken voor 2 dagen. 4 snoertjes want stel dat er 3 stuk gaan. Bij de schaapskooi hangt een bordje op de kooi. Parkeerplaats voor... jawel heksen bezems. En in de schuur ernaast verkopen ze nu allerlei wol.
En klein zakje wandelwol voor 4 euro voor leden van natuur monumenten. Ik hou het wel bij Mirjam Put. Idioot duur als dit weer is. We klesen er even wat met de mensen die er bezig zijn en dan moeten we echt wel verder. Genoeg getut. Het laatste stukje wordt het donkerder en donkerder. Weer regen?? Dat willen we niet. Maar we houden het droog. zonder verkeerd te lopen en misschien een paar 100 meter extra, als we wat wilden zien bleken 21 km toch weer 26 km. Weer binnen onder de douche en kijken of ik de foto's op de pc krijg. Not. Snoertje pakt het niet. Thuis dan maar. Auto sleutels, ook zoiets. Alles overhoop want ik moet mijn gewone schoenen uit de auto hebben. En ik was ze vanmorgen vergeten. Nergens te bekennen natuurlijk. Uiteinderlijk blijken ze toch gewoon in de rugzak te zitten. Opruimen straks maar, we moeten weg.
En dan gaan we naar het pannenkoeken restaurant. Niet voor een pannenkoek maar voor een heus 3 gangen diner. Echt heerlijk gegeten en gezeten. En nu laatste nachtje alweer. Vorige keer had ik een kaartje achter gelaten die nog steeds op de kamer staat bij Gerda. Leuk dat ze het zo waarderen. Thuis nog maar eens kijken. Dit was een mierenkaart voor de mieren kamer maar ik slaap op de kikker kamer. Dus een kikker. En dan van de zomer nog de laatste of laatste 2 routes lopen afhankelijk van het weer morgen.

Geschreven door Carolines.wandeldagboek