En dan zitten we weer om 7 uur aan het ontbijt.
Heerlijk ontbijtje. Gekookt warm eitje, mini croisseant en een geroosterde boterham.

Jus d’orange uit een pakje en koffie. We kunnen er wel even op voort.
Om half 8 staan we buiten.

Zo zien we de zon weer opkomen.
Heerlijk rustig.
Geen pelgrim te zien op dit vroege tijdstip.

Het loopt lekker.
Na een poosje lopen we Muruzábal en daarna Obanos binnen.
Te vroeg voor koffie dus door.

Dan komen we in Puenta la Reina
Tijd voor koffie en een klein soort bladerdeeg broodje.
Het is half 10 bijna.

Dan komt de vrouw uit nieuw zeeland eraan.
En even later kamp Denenmark die ons luidruchtig vertellen dat een van de pelgrims al 100 meter gelopen had en ineens bedacht koude voeten te hebben.

Hij was vergeten zijn schoenen aan te trekken en kon terug🤣
Wij zijn niet de enige chaoten.
Het kan altijd erger gelukkig😀

Als wij door gezeten zijn gaat Els vast langzaam lopen terwijl ik mijn spullen nog moet op hijsen.
Els loopt met rugzak vervoer om haar knie te ontlasten.

Ik hoop met de rugzak ergens van de rugpijn af te komen.
Voorlopig blijft het bij mijn rug in een warm bad weg mediteren.

Dan komt Els ineens weer terug lopen.
Stokken! 🤣
We gaan nu samen op stap.
Foto van een pelgrim beeld gemaakt en weer langs de koffieplek.

Nagekeken door de Denen die waarschijnlijk wel wat zullen denken van de hollanders🤣
In het dorp zelf zijn twee kerken. De church of crucifix en the Santiago church.


In de crucifix kerk staat direct als je binnen komt een groot beeld in het donker te schijnen.
Ik krijg spontaan een hartverzakking van schrik.
Verder weinig te zien.

Tussen de twee kerken in wijst de nieuw zeelandse me op een nest.
Ooooo zegt ze verwonderd for a very big bird.
Ja een ooievaar.
Met uitleg wat een ooievaar is.
A bird who bring children😁
Ze begrijpt het.

De Santiago church gaan we in.
Veel goud wat er blinkt.
Het doopvont is prachtig.
Teveel goud wat er blinkt vindt Els.
Volgens mij als ik dichtbij sta zie ik alleen allemaal goud verf.

Lelijk vind ik het.
We lopen het dorp uit en langs de niet water hebbende fontein met camino symboĺen.
Dan lopen we verder het groen in.

Het is stil op de route.
De ene keer loopt Els voorop de andere keer ik.
Was het gister druk op de weg met pelgrims vandaag is het stil.
Els zegt dat de pyreneeën nu echt achter ons liggen.

Even later denk ik…
Houd voortaan je grote mond🤣
Het wordt klimmen.
Een enkele fietser kruipt voorbij en een paar pelgrims huppelen voorbij.

Je zou er jaloers op worden.
Wij nemen een korte rustpauze.

Maakte Els eerder een selfie van ons, nu maak ik er 1.
Zo staan we om beurten er te groot op🤣

Twee bekende pelgrims die we vaker zien komen voorbij.
Zuchtend.
Nog een stel die het lastig hebben.
Almost there zeg ik.
Je kan de weg al zien.
Al die namen van Pelgrims ik onthoud ze niet.


Dan gaan wij ook verder.
En ja de lichte afdaling komt ook.
We lopen Mañeru binnen.
En nu wil ik echt lunchen.
Het loopt al tegen 14 uur aan.
Een restaurantje waar een vrouw de een met de andere sigaret aansteekt, wat te horen is ook.

Een duits stel die enge praat hebben.
Het mooie duitse rijk.
Ze hadden in de tijd van Hiler niet misstaan aldus Els.
Ik laat er maar een boer op los en hoor Els zeggen…
Dat was zij, ik niet😅

Els werd er keurig op aangekeken.🙂
Nadat het witte stokbroodje met ham en schapenkaas plak weggewerkt is gaan we verder.

Nog 3 km.
En dan zien we Ciraqui liggen.
Het kan zo uit een schilderij zijn ontsnapt.
Prachtig dorp in een kom tussen de druiven velden.

De druiven zijn heerlijk zoet maar klein.
We plukken een trosje die we al verder wandelend oppeuzelen.
En dan zijn we er.

Ik hoop nog dat we niet naar de kerk hoeven.
Weer zo een steile klim.
Maar helaas.
En dan zijn we er.
18 km verder.
Ik heb dit keer de luxe van het beneden bed.

Els de pech van het lastige bovenbed.
Die spanjaarden begrijpen niet dat een deugelijke instap soms noodzakelijk is.
Ik had van de week mazzel dat er een bed naast stond en ik mijn buurman eruit kon rammelen door dat bed ook vast te grijpen.
Els moet het doen met een stoel.

Morgen is het mijn beurt weer🤣
En nu zitten we in een bar met hele luidruchtige dronken mensen.
Pelgrims waarvan een vrouw wel een hele schelle stem heeft.
Die voelen het hopelijk morgen.
Voor morgen een plek in een municipal gereserveerd.
Het zal mij benieuwen🙂

Straks eerst eten met zijn allen.
En vroeg slapen.
De camino en zijn regime maken moe.

Geschreven door Carolines.wandeldagboek