12.30 uur stond ik pas buiten.
Ik ben moe. 5 dagen half 6 de wekker wreekt zich. Tijdens overdrachten op het werk klapperen mijn ogenleden en rond 20.00 uur vecht ik tegen de slaap op de bank.

Jaren geleden dat ik zoveel uren slaap nodig had en het bevalt me niet.
Ietsje minder mag wel😬

Maar 2 dagen vrij.
Morgen afspraak voor inmeten van een nieuwe kast en huishouden en de lessen engels en ukelele die hartgrondig mopperen aan het werk te gaan. Dus vandaag lopen.

En ja laat, dus polder in. Tijd terug dat ik hier gelopen heb.
Eens zien of er veel koeien zijn en of ik de lepelaar kan vinden.

Langs het noord Aa naar het prielenbos.
Wat vieren de vogels feest met dit mooie weer. Een heel orkest fluit me de oren van het hoofd. En ik geniet van de weldadige rust in het bos.

Maar het is een klein bosje dus ik loop er ook niet lang. Links of rechtsaf aan het eind.
Het wordt rechtsaf.
Bij boerderij t' Geertje zitten de ooievaars op het nest.

Jonge meerkoetjes in de wei.
De oude mannetjes vind ik ze altijd.
Prachtig om te zien.
Leuk om even naar te kijken.

Dan loop ik over het terrein van t' Geertje naar de dijk.
Het is idioot druk op de boerderij.
Je loopt over de hoofden van gillende kinderen.

Geitjes moeten de fles, dus veel te veel kinderen in de hokken.
Dat ze er geen paal en perk aan stellen snap ik niet.
Ik geloof er geen bal van dat geitjes genieten van al die kinderen, die een fles in hun bek willen duwen.

Net als ik irriteren ze zich vast mateloos aan het gekrijs van zo veel kinderen.
Ik loop maar snel de dijk op.
Gelukkig kan ik weg. De geitjes moeten wachten tot de boerderij sluit om 17.00 uur.

Over de dijk loop ik verder. De rust is snel terug.
Aan het eind de brug over en dan bij het watertap punt fles water leeg drinken en opnieuw vullen.

De keus waarheen is niet moeilijk.
Weipoort natuurlijk en langs de ijsboerderij.
Ik mis wel de koeien, waar ze normaal horen te staan.
Kaal zijn de weilanden als er geen koeien zijn.

Gelukkig zijn ze er in een aantal weides wel, maar het lijkt wel elk jaar minder te worden.
Bij de ijsboerderij pauze en mijn eerste ijsje dit jaar.

Genietend lepelend op een bankje, kijk ik naar de lege weilanden. Zouden de koeien nog komen?
Ik kan zo genieten als ze om 17.00 uur naar huis wandelen over de smalle loopbrug.

Na een kwartiertje gaat het verder.
Ik vermaak me even met een hond die daar rond doolt in Weipoort.
Een tractor die een kar koeien trekt komt voorbij.
Andere wei voor de dieren hoop ik.

En dan moet ik aan het eind een stuk langs de weg.
Even de muziekdoppen op.
Die gaan in Zoeterwoude dorp wel weer uit.

Er staat een groot bord langs de weg met de oproep om katten s'nachts binnen te houden, om de jonge weidevogels te beschermen.

Het valt me elke keer weer op hoeveel ze doen aan natuurbehoud in de polders van Zoetermeer en omstreken.
Laar boeren hier hun gang maar gaan.
Deze polders zijn alles behalve saai en voor groene staar hoef je niet bang te zijn😁.


De rust is weder gekeert.
Bij de bakker zoek ik de tuin op waar laatst mooie foto's van voorbij kwamen.
Een kleine tuin maar mooi.
Ik vindt hem na even speuren maar vind het tegenvallen.

Een stuk vol met fluitekruid en een enorm gezoem van vliegen.
Zoveel vliegen zie ik niet vaak.

Gauw verder.
Bij jumbo even naar binnen voor nieuw cola zero en dan door naar de andere kant van de polder. Onder de brug staan ze met drilboren.
Oei dat gaat kabaal maken.

Als ze even stoppen loop ik er snel onderdoor.
En dan sta ik aan de andere kant van de weg en loop ik de polder weer in.
Met een visser raak ik aan de praat.

Een patiënt die ik begeleid wil vissen. Heb je voor alle slootjes een vis vergunning nodig?
Ja vertelt hij. De boete is anders 150 euro.
En dan haalt hij een karper uit het water.

Beestje hangt met wijd open bek aan de haak.
Ik vind het maar een rot gezicht.
Ik ben niet voor deze vorm van vermaak en voor ieder ander zou ik niks regelen.
Maar voor mijn patiënt maak ik een uitzondering.

Ik loop verder.
In de kant een houten mannetje met een blad voor zich.
Poezie voor de ziel.
Ik kan het gedicht niet vinden.
Wel hele dikke kippen🤣

Aan het eind van het pad een bankje.
Nog even genieten van de rust.
Een man die op een ander bankje zit geniet net als ik van de weldadige stilte. Als ik weg ga zeg ik hem dat de rust heerlijk is.

Ja hij geniet er ook nog even van.
Al dat jonge grut, de bloeiende polder, de polder die uitbundig lente viert.

Dan loop ik verder. De lepelaar, ik zie hem vandaag niet en ineens dringt de gekke gedachte op dat ik er de langste tijd op heb zitten en er over 25 jaar w.s. niet meer ben.

Dat ik afscheid moet nemen van al dit moois. En dat ik deze einden niet meer kan lopen.
Een poosje mijmer ik wat somber door.
Dan neem ik me voor dat ik 100 wordt.
Kijk ik heb nog 40 jaar.😁

Vrolijk stap ik door.
Een stukje langs de drukke N weg, maar zodra ik weg van de weg kan, loop ik via Stompwijk naar de andere kant van de weg onder het tunneltje door.

En dan het laatste stuk door de polder.
Even denk ik in de verte nog een lepelaar te zien.
Maar als ik in zoem blijkt het een witte reiger.
Toch krijg ik dan ik nog een cadeau.
Jonge meerkoet op de rug van de moeder.❤️

Prachtig om te zien al dat prille geluk.
Er waren veel jonkies vandaag.
Het was genieten, maar de polder ga ik voor vandaag verlaten.
Via de andere kant van het Noord Aa nu terug.
Even voor een boodschap nog een stukje om.
Bij het water stinkt het vreselijk.
Het water vol viezigheid in prachtige patronen.

Met de boodschappen loop ik terug.
Om het Noord Aa heen naar huis.
31 km op de teller.
Tijd om te eten en rusten.

Geschreven door Carolines.wandeldagboek