Wat een week.
Naar de dokter voor rug en trigger fingers aan beide handen.
Nee niet meer prikken maar door naar de chirurg.
Ja voor na de zomer zeg ik nog op mijn werk.


Chirurg denkt daar anders over.
Woensdag eerste hand en oktober volgende hand.

Fysio regelen voor dry needling in een knoop in mijn rug wat maandag kan, dus ik ga even voor de grote verjongingskuur😁

Klachtenvrij door het leven als een jonge hinde op de pelgrimstocht in september.


En dan gister ineens app van Els. Lig in het ziekenhuis aan het infuus.
Hoge bloeddruk hartritme van slag.

Ik schrik me een bult.
Vannacht doe ik geen oog dicht. Ik maak me zo een zorgen om haar.
Gelukkig is ze weer thuis.
En de enorme regenbuien doen me twijfelen om wel op pad te gaan voor 22 km lopen.

Vanmorgen dus moe, toch de auto in.
Op naar Groet.
Even de stress eraf lopen.
Ontbijten in de auto en goed opletten want het is bagger weer.

De regen beneemt me het zicht. Het is soms langzaam rijden. In Groet wachten op Hetty en Victor. We blijken vandaag maar met zijn drietjes te zijn.
Met hen rij ik terug naar Bergen aan zee.
Koffie. Heel belangrijk vandaag😀
En dan aan de wandel.

Het is al half 12 dus laat.
Korte broek en regenspullen in de tas. Het is droog.
En dan nog geen 5 minuten later begint het donker te worden.

Regenspullen uit de tas wat Victor redelijk onzinnig vindt.
Eenmaal aan, een paar spetters en dan blijft het droog.
Dus niet veel later, puf puf warm en spul weer uit.

Er staat een stalletje met knoflook, rabarbermoes en eieren.
Grappig zo midden in de duinen.

Het water staat nog steeds veel te hoog op sommige plekken. Bij een hutje staan de bbq en picknick tafel diep in het water gezakt.

Ik hoop maar dat alles te belopen is.
Het eerste stuk lopen we over geurend stro.
Nu met voltaren voor de rugpijn ben ik wat sneller buiten adem.
Last van de stro lucht.

Maar kan zo ook testen hoe het gaat met lopen en daarna met mijn rug.
Zeker met de camino voor de deur.

Ook iets wat me bezig gaat houden.
Red Els het op tijd te herstellen?
En zo niet ga ik dan alleen of doe ik met Victor Hetty en Elza mee de camino del norte.

Ik wil er nog niet over nadenken.
Els haar herstel is nu het belangrijkst.
Daar kan geen camino tegenop.

Ondertussen is de route prachtig.
Ik ken het gebied en vind het een van de mooiste duingebieden.
We lopen niet zo snel. Fotogeniek gebied.

Een vrouw vertelt ons dat de boel onder water staat.
Victor kijkt mee op haar telefoon kaartje en ziet alternatieven.
Die zijn er ook.

En de wind neemt toe.
Op de zandvlakte worden we letterlijk gezandstraald.
Gossiepietje bedenk ik me ik had geen dagcrème moeten smeren.
Als ik over mijn wangen wrijf scrub ik mijn huid eraf. Het zand plakt er gewoon tegenaan.
Het zand waait zo hard tegen mijn blote benen dat het pijn doet.

We zien de schotse hooglanders ook weer.
Mooie dieren.
Veel bloeit, kleurt en geurt.

Het laatste stukje lopen we over de weg naar Bergen aan zee en de volgende koffiestop.
Tijd voor een merengue taartje😋

We zitten best een poosje waar ze druk bezig zijn de boel klaar te maken voor een 60 jarige medewerker die het daar viert.
Maar dan moeten we verder.

Op naar Schoorl. Je ziet de Schoorlse duinen direct aan de bossen die daar beginnen.
Hier kom ik graag.
Het mooie weer maakt ook plaats voor regen.
Onder een boom regenzooi weer aan.

Gaat ook weer na niet heel lange tijd uit.
Ik geniet intens van vandaag.
Alleen jammer dat ik geen touwtje heb die ik aan een banaan kan binden.
Had ik Hetty met mijn banaan kunnen laten wandelen.
Sorry grapje van vandaag en ik, als beelddenker, zie het helemaal voor me🤣🤣


We komen de duinwachter tegen en Hetty en ik raken met hem aan de praat.
Er is per vierkante meter een kuub regenwater gevallen.
Het grondwaterpeil is met 1,5 m gestegen en daarom kan het water niet weg.

Klimaat verandering.
Bomen die te lang in het water staan zijn dood aan het gaan.
Het is 5 over 12 zegt de duinwachter.
De natuur is wel veerkrachtig en wint het van de mens, maar ik vind het maar verdrietig wat er allemaal niet gebeurt om de natuur te behouden.

Er staat een bord. Water op het pad.
Ach, denk Victor, dat is nu wel gezakt.
We lopen door.
Maar dan staat het er echt.
En was het nou schoon water....
Het stinkt en als ik probeer er via de zijkant over grassen heen te lopen zak ik vrij snel weg.
Terug dus.


Volgens Victor moeten we vlak bij de klimberg een restaurantje tegen komen.
Ooo leuk de klimberg.
Is een weggetje zegt hij.
Ja, maar ik weet wel beter.

Als kind vanaf gerold.
Paar jaar geleden met Gerda nog naar boven geklommen.
Grote witte zandberg van 51 meter hoog.
En daar waar Gerda en ik aan de voet van de berg aten, drinken we nou koffie.

Ik bedenk dat we niet terug hoeven te lopen maar ook verder kunnen via de klimberg.
Victor stelt voor dat ik me van boven naar beneden laat rollen terwijl zij filmen.

Ja maar dan moet ik twee keer naar boven klauteren.
Daar bedank ik stichtelijk voor🤣
We krijgen nog een regenbui over.
Volgens Victor om 17 uur nog 1 en daarna droog.

Fijn, als we wachten is het zand niet meer zo mul😁
Als het om 17 uur droog wordt gaan we de berg op.
Het valt nog steeds niet mee.
Zeker als je de kinderen en jong volwassen de berg op ziet huppelen.
Dat wij dat vroeger ook deden....
We worden oud.

Halverwege begint het te plenzen. Toch maar weer de poncho aan bedenken Hetty en ik.
Raar weer.
Het laatste restje volgens buienradar.

En het wordt weer droog.
De weg gaat rechtdoor een lange trap omhoog.
Het is geen gemakkelijk stuk met de hoogste duintoppen van Nederland.
55.4 m.
Ik zie boven de vele windmolens staan.


Windmolens en ik moet aan Els denken en onze camino.
Ik zou zo graag met haar deze ook willen lopen in september.
Maar gezondheid gaat voor.

Dan begint het weer te regenen. Poncho's voor Hetty en mij zijn weer snel aan. Victor heeft een regenjasje.
Het is toch maar een buitje.
En dat is dan een beetje te optimistisch.
Het regent nu flink door.
De wind blaast hard door de bomen.
Tijd voor einde wandeling bedenk ik me.
En dan zijn we ook snel in Groet terug en lopen we via het witte kerkje naar mijn auto.
Jongelui lopen al met oranje shirts op straat.

Voetbal vanavond.
8e finale Turkije Nederland op het Ek.
Victor geeft als tip mee de oranje poncho thuis aan te trekken.
O ja gaan we doen🤣

Als we weer in Bergen zijn drinken we ons etappe drankje.
En dan zeggen we gedag en ga ik op huis aan.
Wat stevige regen onderweg maar het klaart op.
Wat een fijne dag weer vandaag🙂

En dan, het laatste stukje in de polder , zucht ik eens diep.
De zon breekt ook helemaal door in mijn hoofd.
De polder.
Ik ben thuis.
Daar waar ik hoor.❤️

Geschreven door Carolines.wandeldagboek