Yes tijdje naar uitgekeken en vandaag is het dan zover.
Wij gaan er een paar dagen op uit naar Zelhem en bij vrienden op de fiets logeren bij Yvonne en Willem.

Daar heb ik goede herinneringen aan toen ik in 2019 het Pieterpad liep.
En aangezien er in Dwingeloo geen plaats was, was het dus Zelhelm.

We hadden afgesproken om 10 uur in Doetichem.
Els had een uitvaart dus die kwam pas in de avond.

Om 10 uur waren we bij elkaar en begon de wandeling.
Koekendael spoorlijn rondje vanuit de Doetichem de Heut.
We zaten gelijk op de route dus fijn.

Koffie dachten we.
Nou mooi niet.
Geen koffietent te vinden.
Gevraagd, ja hoor. Paar honderd meter verderop.

Toen we het alweer vergeten waren waar we heen moesten en ik het nog eens vroeg was er helemaal geen koffietent.



Niet getreurd we lopen wel.
En dan gaat het regenen en gaan de poncho's aan en ook weer uit.
Na 5 km komen we langs een huis waar twee mannen aan het snoeien zijn.
Staat de koffie al klaar vraag ik hem?

Nee zegt hij maar willen jullie koffie?
Even later zitten we met zijn allen aan de koffie en koek in een geweldige leuke tuin en met twee heerlijke gastvrije mannen.

Een gezellig half uurtje volgt.
Wat een engelen heb je toch.
Maar dan moeten we echt verder.

We komen op het Pieterpad uit en dan kan mijn dag niet meer stuk.
Pietertje krijgt een aai over zijn bol en ik vraag hem of ie me gemist heeft.

Dat heeft hij, ik voel hem goed aan.
We lopen langs sluizen. Oo ja voor Vera en mij een herkenningspunt.
Het water van de oude ijsel stinkt.

Een meerkoet stelletje probeert met hun schreeuwende jong tegen de stroom in te komen wat niet lukt.

Leuk om te zien.
We verliezen een hoop tijd met kijken, foto maken en nog een foto maken. Maar het is machtig mooi.

We lopen af en toe even verkeerd maar ook dat hoort erbij.
Bij een open boomstamzien we rozenkransen in de boom hangen.

Een stel engelssprekenden komen er ook bij staan.
Zij lopen het Pieterpad in 1 keer.
Ik benijd ze.
Bij een rustpunt even later zitten twee mensen.

Pieterpadlopers vraag ik?
Duhh dezelfde engels sprekende.
Ik let goed op🤣

Bij een huis een cadeau stal.
Er liggen geluksengelen en ik geef ons allen een engeltje cadeau.

Voor de camino dat we maar veilig over de bergen komen.
En voor Gerda dat ze geluk in haar gepensioneerde jaren heeft.

Als ik ga betalen blijkt de eigenaresse een ontzettend leuk winkeltje te hebben.
Weer raken we aan de praat en de tijd verstrijkt.
Ze vertelt dat mensen soms gewoon de stalletjes langs de weg leeg roven.
Wat een horken heb je toch.

Maar ze weet veel over de streek en ze is enthousiast.
Ik voel me wel thuis in de achterhoek.
We lopen verder, hebben lol en besluiten in Braamt naar het café te gaan voor een laatste drankje.

Maar eenmaal in Braamt geen café meer.
Dan maar verder.
Nog vier km naar Doetichem.
Langs een eier verkooppunt waar de kip nog even zijn best moet doen want de eieren zijn op.

En geen Pietertje meer.😪
Morgen krijgt ie weer een aai over zijn bol.🙂
Het laatste stuk langs de weg is het wel klaar.
Gerda heeft veel pijn in haar heup, mijn rug gaat niet oke en Vera heeft het ook wel gehad.
Het weer is gek.
Dan weer poncho aan dan weer uit, dan weer warm dan eigenlijk een jack aan moeten weer...

We zijn dan ook blij bij het station te zijn.
Waar zijn de auto's.
Komoot zegt eind van de route maar als ik op maps kijk moeten we nog 2.5 km verder naar het andere station.

Gerda kan zo niet meer verder dus keus snel gemaakt.
Met de trein een halte.
En dan zijn we er. 20 km verder en we besluiten gelijk naar Zelhem te rijden.

Bekend gezicht zeggen Willem en Yvonne.
Goed onthouden😅
En dan blijken ook de engels sprekenden er te zijn en uit Canada te komen en nog een stel met hun dochter.

Els komt dan ook om 17.30 uur binnen en dan zijn we compleet.

Het wordt een genoegelijke avond.
De zonsondergang is mooi.
Het uitzicht vanuit de eetkamer in de koeienstal is weer grappig.

En terwijl Els al naast me ligt te snurken werk ik nog even de blog bij.
Het was een geweldige leuke dag😁

Geschreven door Carolines.wandeldagboek