Gisteren ging goed na de 22 km. Maar zoals alle goede voornemens sneuvelde ook deze van 2 dagen lopen.
Het wordt met een boek op balkon vreselijk genieten.

Vandaag dan nog vrij en dan vandaag nog maar aan de wandel.
Ik wil het Bentwoud in.
Ik heb nog een wandeling op komoot staan van vorig jaar.

En ja, wel met de auto erheen.
Niet eerst dat saaie stuk lopen nu.
De auto kan ik kwijt bij de golfbaan.
De route is nog een endje weg en ik probeer erheen te lopen.

En laat dat nou net niet gemakkelijk zijn.
Keer op keer ga ik verkeerd en kan ik bij die stomme golfbaan opnieuw beginnen.
En dan geef ik het op.
Weer bij de auto rits ik mijn pijpen van mijn broek en ga maar dwars door het Bentwoud heen.

En dat is leuk.
Het is ook hier nu prachtig groen en geel.
Grote gedeeltes zijn stil en je hoort alleen nog de vogels.
Het duurt een poosje voor ik geen golfbaan meer zie.
Maar dan heb je ook wat😀

Een vader is met 3 kleintjes aan het spelen op het zanderige grind.
We begroeten elkaar en zeggen beiden met een lach hoe heerlijk dit is.
Hij zo met zijn kinderen, ik zo aan het struinen.

Na 6 km denk ik verdraaid, maar ik sta weer bij de golfbaan.
Op een bankje dan maar een poosje zitten.
Luisteren naar de vogels.

Er zijn veel fazanten te horen.
Ze hebben zo een apart stemmetje.
Na een poosje gaat het verder.
Ik loop grotendeels onverhard. Dwars door de graslanden of door stukjes bos.
Het leliehaantje ( een rode kever) mag op de foto.
Althans google lens zegt dat dit het leliehaantje is.

Maar geen idee of hier een lelie is waar ie op zit.
Hij is in ieder geval mooi.
Een mooi spinnenweb is ook nog wel leuk om eens met de macro lens te doen.

En net als ik hem heel dichtbij heb rent er een spin door het beeld.
Hopla achteruit en geen foto
Wel een op hol geslagen hart🤣

En ik geniet verder en ik maal.
De naderende bewonersvakantie waar nog een en ander voor moet.
Mijn eigen vakantie of ik dat red,
Krijg ik een verwijzing straks van de neuroloog?

Maar het maalt rustigjes terwijl ik op de 2e pijnstiller aardig vooruit kom nog.
Toch zit ik vaak vandaag.
Niet omdat ik niet kan maar omdat het zo lekker kijken en genieten is🤣
Honden die zo heerlijk, bij en in het water genieten.
Mooi om ze zo blij te zien.

En dan jubel ik echt.
Een cadeautje.
De schotse hooglanders.
Helemaal leuk.
Met een boogje loop ik om ze heen.
Prachtige dieren.

Bij alweer een bankje zet ik wat foto's over en geniet even van het uitzicht.
Door het ongelijke grasland loop ik dan verder.
Als ik op kijk, verstap ik me op een graspol en zwik mijn voet.

Oei dat is schrikken.
Toch maar met mijn neus naar de grond lopen.
Als ik dan even stil sta om weer om me heen te kijken sta ik ook opnieuw oog in oog met de schotse hooglanders.
Maar nu loop ik bijna tegen ze op.

Een cadeautje om ze te zien maar om nou tegen ze aan te botsen vind ik net iets te ver gaan.
Andere kant op maar.
Tja en dan kom ik steeds uit bij het water.
Door hekjes, over hekjes klimmen en vooral mopperen🤣

Waar is de weg.
En dan ben ik er.
Op alweer een bankje bedenk ik me wel een banaan te kunnen eten en een appeltje.
En dan blijkt de banaan door de tas heen te zijn geplet.
Wat een smurrie.

Dat wordt thuis tas soppen.
Restant wat nog over is verdwijnt in mijn buik evenals de appel en een flesje cola zero.
Het worden geen 20 km vandaag.

De golfbaan is nooit ver weg.
Maar het hoeft ook niet.
Als ik maar geniet.
Ik bedenk me dat als ik niet meer kan lopen ik de fiets zou pakken.

Maar dan kom ik nooit meer door deze kronkel paadjes.
Op de fiets zie ik de prachtige bloesem niet.
De bloemetjes zo fijntjes gemaakt.

Een modderplas wat op kunst lijkt met hoopjes modder boven het modderwater uit.
En de uitgebloeide spinachtige bloemen, of de gespikkelde boomstammen alsof ze de mazelen hebben.

De natuur, het is net 1 groot kunstwerk.

En hoe kun je dat beter zien door al wandelend, de soms bijna onbegaanbare paden te doorkruisen.
Er staat een hutje gemaakt van takken midden in het bos.

Zou hier een zwerver huizen?
Leuk om over te fantaseren.
Een paar meter verder staat een grotere.
Vader en zoon☺️

Maar dan is het gedaan met de pret.
Tijd om er een punt achter te zetten.
En als ik me dat bedenk, sta ik stil.
Pal voor me staat een reiger te zonnebaden en zijn vleugels te drogen.
Blijkbaar heeft hij me niet in de gaten want zo dichtbij kan ik nooit komen.

Ik hou mijn adem in als ik voorzichtig mijn fototoestel pak.
En het lukt een foto te maken.
Maar als ik klik vliegt hij op.
Ook nog een foto in vlucht.
Els speciaal voor jou🙂.
En dan loop ik de laatste kilometer naar de auto.
17 km vandaag en wat was het mooi.

Geschreven door Carolines.wandeldagboek