Na alle perikelen van gisteravond, en een beetje moe van de wijn, als een blok in slaap gevallen.
Wij kunnen prima samen slapen en liggen beiden bijna bewegingloos in bed🤣

Dus goed uitgeslapen en na het ontbijt staan we om half 9 buiten.
Eerst naar de slager voor iets op brood en dan naar de bakker.
Een koffiebroodje en stokbroodje voor onderweg.
Stokbrood onder Els haar rugzak😁

En dan gaan we op pad.
Al snel wordt het wat heuvelachtig.
Even wennen weer.
Het is droog en bewolkt. Niet te warm dus prima loop weer.

We zien de eerste schelpen verschijnen. Leuk.
De verschillende worden op de foto gezet.
Een koe met een bel we kletsen haar de oren van haar kop.

Lief dier.😀 we stijgen verder en ik vind het allemaal nogal mee vallen.
Hoe anders is dat geweest een paar jaar geleden.

Na een uur zien we een plekje om te zitten.
Mooi even rust.
Twee kindjes roepen ons van alles toe.

5 minuten dan gaan we verder.
En dan begint het te regenen.
Ach een klein buitje zeg ik als het ook weer stopt.
Het uitzicht op de bergen en in de dalen is echt prachtig.

En dan weer regen maar nu geen buitje meer.
Het regent stevig en gestaag door.
Niks nog even zitten.
En dan zegt komoot dat we verkeerd zijn.
Stukkie terug.

We moeten een pad langs wat 1 grote blubberzooi is.

Langs de bramenstruiken en maar hopen dat de capes waterdicht blijven en ook heel blijven met die doorns.
Maar we worstelen ons er doorheen.Maken ook nog foto's van elkaar en we staan weer op vaste grond.
Dat gaat goed.

Een vrouw loopt ons tegemoet en vraagt of we paarden gezien hebben.
7 is ze er kwijt.

Niet gezien maar of ze nog wel even een foto van ons wil maken.
Dat doet ze.

We komen bij een wei met druivenranken waar een klein huisje staat.
Zou het iets zijn om even droog te staan?
We lopen erheen.
Veranda met stoelen en een halvegare parasol.
Prima die gebruiken we.

Zittend onder de parasol eten we ons koffie broodje.
Dikke pret zo.
En het wordt droger.

Wij lopen verder en komen bij een weg uit.
Mooi google maps even aan.
Onze schoenen zijn doorweekt.

Er loopt een grote hazelworm over de weg.
Althans ik denk dat het er 1 is.
Anders is het een grote slang die Els nog wilde helpen oversteken.

En dan wordt het einderlijk droog.
En koud. Vest en licht regenjasje aan maar.
Ik zie een soort schuilhuisje. De eerste was erg spinnerig daar wilde ik niet in.
Maar we moeten eten.

Ik zwaai naar Els die het niet doorheeft.
Ineens komt er een grommende grote hond op me af.
Ik sta stijf van schrik.
Dan vliegen mijn stokken alle kanten uit en grom ik met grote ogen terug.
Hij staat gelijk stil.

Gelukkig roept een vrouw hem dan en is het leed geleden maar de schrik zit erin.
Els belt op dat ze pauze wil.
Ja het schuilhutje komt eraan.
Daar verorberen we ons stokbrood met plakken worst.

Het gaat verder.
Het laatste stuk.
We komen bij een kerkje.
Een man staat er met al zijn verotte tomaten in de tuin.

Teveel regen.
Er is een mooie waterval en het blijft maar droog.
Net als we saint pied de port in willen lopen nog een paar spetters.
Maar dan zijn we bij de poort.

Een toerist maakt foto's van ons. Druk en toeristisch.
We vinden onze herberg snel.
Nicole een nederlandse vrijwilliger helpt ons op weg.
Dik en dik tevreden met ons stekkie.

Een fohn blaast onze zeiknatte schoenen droog en ik koop gamaschen.
Hopen dat het wat gaat helpen.
Bij het pelgrimskantoor is het file.

We lopen maar door.
Prachtige huisjes uit 1700 maar ontzettend veel toeristen en souveniers winkels.
Maar het blijft bijzonder hier nu te zijn.
In de kerk halen we nog een extra stempel en ik steek een kaars op.
Voor onze camino en het lieve vrouwtje in Hazerswoude.

Op een terras drinken we een glaasje van wat ik niet zou doen deze camino🤣
Via een ander pad lopen we terug.
Mooi stukje.

Bij het pelgrimskantoor nog steeds een rij.
Een nederlandse man die vorige week besloot te gaan lopen.
Geen wandelschoenen.
Wel een paar extra gympen bij hem.

Kleine rugzak en niet geoefend.
We geven hem wat tips want niks gereserveerd of gepland.
Hij is er dankbaar voor.

Wij gaan niet blijven wachten.
We eten in de herberg.
Daar is het gezellig.
Wie we zijn en hoe ervaren.
Twee ieren een canadees, australische, en nog uit een ver land wat ik ben vergeten.

Bijzondere verhalen vooral van de Ieren.
Maar leuk.
Gezellige momenten.
Salade, vega sheperdspie en ijs toe.

Het leven is goed.
Er loopt hier een nederlandse man van 76 die morgen naar Ronchevalles loopt om vrijwilligerswerk te gaan doen.
De bikkel.
Met zijn negenen zijn ze.
Petje af.

Wij gaan morgen 8 km klimmen.
Els doet bagagevervoer ik hou mijn Bert op mijn rug.
Bert heeft het naar zijn zin en ik houd van mijn Bert😁

7 uur de zegen dus slapen maar

Geschreven door Carolines.wandeldagboek