Na de vorige wandeling naar de fysio. Overbelaste voet. 10 tot 14 dagen rust.
En ik heb er de pest over in.

Maar ik neem ook echt rust. Op mijn werk zo min mogelijk lopen en thuis zit ik languit.
Het duurt en duurt maar.

Gisteren voor het eerst veel op mijn voeten gestaan en dat leek goed te gaan.
Vanmiddag dus een poging wagen.

Even klein rondje polder.
Het is prachtig weer maar ik heb geen korte broek aan vandaag.
Voor de zekerheid vliegtuig kousen die erg strak zitten en mijn enkels ondersteunen.

Het gaat goed. Bij het water begint al direct het grote genieten.
Mensen nog op de sup of de zeilboot,

Mensen zitten op het strand genietend van de zon, mensen met hun winterjas en muts al op en vissers die hun tentje op hebben gezet en hun bedje hebben gespreid voor vannacht.

Mooi om te zien.
De bomen staan nog mooi. Ze planten hier bomen die geen herfsttooi ontvangen.
Zo lijkt de herfst nog ver weg.

Het is druk met wandelaars, fietsers en motorrijders.
Voorbij t Geertje wordt het rustiger.
De koeien nog fijn in de wei en de rust van de polder al voelbaar.
Ik geniet. Even weer adem te kunnen halen in al die ruimte. Het was nodig.

Ik ben pas om 15.00 uur op pad gegaan dus de avondrust is al snel voelbaar.
Bij de pluktuin even kijken.
Geen echte groente om mee te nemen. Ze vragen er wel vrijwilligers voor op het land.
Lijkt me leuk om te doen maar nu nog even te druk.

In de bloementuin even rusten en wat drinken.
Ik ben continu bezig met opletten wat ik voel.
Ook als ik zit. Maar het voelt goed.
Dus ga ik verder.

Dan komen de koeien al op huis aan.
Een van de dames blijft me een poosje aan staren.
Ik staar maar even terug terwijl ik er een filmpje van maak.
Echt een wijsneus zoals ze staat te kijken.

Dan gaan ze verder. Melktijd.
Hun uiers moeten leeg.
Ik ga ook verder en voel dan mijn voet even.
En ik voel mijn scheenbeen.

Dus niet alleen mijn enkel bedenk ik me.
Blijkbaar deed die zoveel pijn dat ik mijn scheenbeen niet meer voelde.
Gelukkig zakt het weer weg.

Rustig wandel ik verder.
Bij de melktap verse eitjes mee en bij de mini bieb een boekje scoren en weer even zitten op een krukje.

Vandaag loopt onverhard het beste dus ik zoek zoveel mogelijk de onverharde paden.
Het valt niet heel erg tegen, maar ik had gehoopt dat het over zou zijn.

Was al plannen voor morgen aan het maken.
Morgen blijft het nog maar een rondje bedenk ik me.
Beter nog even kalm aan.

Bij een turks winkeltje even wat kruiden scoren.
Waarom het hier zoveel goedkoper kan dan in de gewone supermarkt snap ik niet.

Ik ben een beetje flauw van de trek en de man vertelt me heerlijke nieuwe smaken te hebben van snickers.

Helemaal uit Amerika gehaald. Snickers lemon en snickers pistache.
Ik laat me overhalen maar vind het niet bijzonder.

Hij vraagt naar het flesje hand gel aan mijn rugzak. Hij maakt zich zorgen over de naderende corona golf.
Alle inentingen gehaald, maar bang dat de maatschappij weer op slot gaat en hij zijn klanten verliest. Hij heeft geen corona gehad. Beetje afstand houden zegt hij.

De eerste golf heeft er flink ingehakt bij de man en ik heb met hem te doen.
Ik wens hem sterkte en haal bij de little wat avondeten en ga op huis aan.

En nu gaat mijn been en voet zich serieus laten voelen.
En dan besluit ik tot mijn grote spijt komende week nog maar rust te houden.

Misschien kan ik dan volgend weekend weer beter uit de voeten.
Na 16 km ben ik weer thuis.
En ondanks dat het nog niet goed is ben ik blij weer even te hebben gelopen.

Geschreven door Carolines.wandeldagboek