Hele plannen had ik vandaag. Even nog een flinke afstand lopen. Leuke route zitten zoeken bij Aalsmeer en vroeg naar bed.
En dan gebeurt er iets wat al in geen tijden is gebeurd. Ik slaap erg goed. Zo goed dat ik pas om 9 uur wakker wordt.
En dan gaan alle plannen ook direct de ijskast in.
Dus kalm opstarten en bedenken wat dan.

En dan bedenk ik me dat ik wel een rondje kan maken naar de Groene Kathedraal. Eens zien of ze nog wat doen bij het japanse tuin gedeelte.
Om half 1 sta ik pas buiten.
Het is koud en de wind maakt het nog extra koud, dus dik gekleed met extra laag, handschoenen en muts.
In de polder ben ik blij dat ik niet dat hele eind ben gaan lopen, want de wind is echt wel een beetje spelbreker.

En heerlijk dat ik ook zo goed geslapen heb. Nu heb ik er echt zin in. Al is de onrust zeer irritant aanwezig en dender ik met muziek langs de weg. Het mooie van de polder zie ik dan vandaag weer wel. En langzamerhand bedaart het allemaal weer en wandel ik mee zingend met de muziek voort.
Richting de thee tuin, bedenk ik me dat ik daar misschien ook wel met een omwegje langs kan. Leuk stukje wel, maar dan kom ik erachter dat dat misschien wel kan, maar dat ik dan heel ver om moet lopen. En dat gaat het hem niet worden. Dus maar weer terug. Een jongen komt aan lopen en begint te vissen.
Bij de tweede worp heeft hij al een flinke joekel aan de haak.

Zielig voor de vis denk ik en loop maar snel door. Het is prachtig lopen in dit stuk en ik geniet er overdreven van. De muziek gaat van mijn oren. De rust is compleet wedergekeerd.
Wel jammer dat de weides nog zo leeg zijn en er geen koeien staan. Ik heb veel te veel zin in lente.
En dan ben ik bij de groene kathedraal.

Wat is al wist, het is er nog kaal. Maar toch is er genoeg te ontdekken. Het japanse gedeelte daarvan is het huisje leuk geworden. In het huisje zitten mensen en ik heb geen zin er bij te gaan zitten, plus het feit dat ik erge hoge nood heb.
Dus rustig plekje opgezocht onder Maria en eerst even lozen.
De pelgrims gebeden zijn er niet meer maar daarvoor in de plaats zijn weer andere mooie dingen gekomen en ik geniet er dan ook van.
Als ik terug loop is het huisje leeg. Mooi, crackertjes en drinken.

Er liggen boekjes in het huisje en een gedichten map. Leuk neuzen.
Na een half uurtje stap ik op. Ik moet immers ook nog het end weer terug en het is ook niet super vroeg meer. Plus dat ik vast wel om ga lopen.
Dat omlopen doe ik ook een stukje in de hoop dat ik misschien via een andere weg terug kan. Maar dan kom ik als nog in Hazerswoude uit en daar zie ik dat ik een app heb gekregen van mijn neef.

Ben je aan de wandel?
De schrik slaat me om het hart. Had ik nou vandaag een afspraak?
Ik kijk in mijn agenda en ja idd. wij hebben een afspraak. Ik bel hem direct op en stuur hem naar huis. Ik moet meer als een uur nog lopen denk ik, dus ik ga naar hem toe in Rijswijk en neem hem mee uit eten. Dat ben ik wel verplicht. Ik snap het ook niet, want mijn telefoon piept altijd een herinnering. Maar ik liep ook al weer een paar dagen te stoeien omdat ik het geluid van mijn app niet meer hoorde.

En nu had ik ook de telefoon niet gehoord, want neef had ook nog gebeld. En dan valt het kwartje. Het geluid staat al een paar dagen compleet uit. Wat een sufferd ben ik toch. Mijn hoofd...... Nu is het echt geen ommetje maken, maar de kortste route naar huis. Blik op oneindig en verstand op 0 en mopperend, in draaf tempo gaat het nu. Toch weer 23 km op de teller.
Omkleden en als een haas naar Rijswijk. Dat is dan weer een voordeel. Ik hoef niet te koken en het visje op mijn bord smaakt heerlijk.
De familiedag zetten we ook nog op papier en dan komt alles toch nog goed.

En zo was het toch weer een super mooie dag

Geschreven door Carolines.wandeldagboek