Vanmorgen om 7 uur zat ik in de auto en pikte ik Gerda op. Korte nacht met maar anderhalf uur slaap, maar met het vooruitzicht van Dwingeloo en 2 energy drankjes, die ik alleen in speciale gevallen drink, was ik helemaal wakker. Dwingeloo ik kom eraan. Gerda opgepikt en gaan. Een pan bevroren soep tussen de benen van Gerda.🤣 Met de tegenwoordige prijzen is het niet even 3 dagen uit eten meer.
En bij Hanneke en Frank van het vrienden op de fiets adres zullen we wel wat mogen opwarmen.
Bij half 10 waren we er al. Nadat Gerda even haar kleindochter had gezien op de telefoon die trampoline moest springen en een bak koffie ging het op pad. Derde poging om weer wat te lopen van de ster van Dwingeloo. Ik ben nog niet verder dan 1 route van de 5 die er zijn.
Op de Brink kwamen we weer langs dat leuke winkeltje, waar ik een wandelboekje had gekocht in september. ooo zeg ik tegen Gerda even binnen kijken. Daar raken we in gesprek met de eigenaar, die naar de jacobs schelp vraagt. Ze heeft de winkel overgenomen van haar zus die overleden is en weet nog niet wat het voortbestaan gaat worden.
Ze heeft 40 jaar in de psychiatrie gewerkt. Wat toevallig.
Na een poos ziet Gerda ineens de zon en maant tot spoed. Komoot moet ons de weg wijzen vandaag en ik heb route 3 erop gezet van de ster. Het blauwe meer want vandaag zou het mooi weer zijn.
En met mooi weer is de kleur van het water mooi.
17 km zegt de route. Maar net buiten Dwingeloo begint het gedoe. We moeten het weiland in en over een sloot heen wat niet kan. Er loopt ook een weg dus pakken we die maar.
Vanaf dat moment blijft het gedoe. Rechtsaf de bouwakkers op. Kan niet dus over de weg. Vlak bij Emmster leid hij ons een camping op en daar lopen we vast. Als we een poosje hopeloos aan het tobben zijn, komt er een man vragen hoe of wat. Nou we moeten naar Eemster en dat is toch echt de andere kant op. Bij de camping loopt het dood.
Dan zet Gerda een route planner op. Route geen 17 km maar 21 km. Nou ook goed.
We gaan die maar volgen.
Dat loopt een poosje goed. We komen langs een weg waar blijkbaar geasfalteerd was, wat niemand door had. Honden pootjes en voetstappen in het asfalt. Maar nog leuker een boomblad. Het lijkt wel een fossiel.
Ik heb voor de verandering mijn fototoestel eens bij me. De laptop ligt in de auto dus kan ik ze er in de avond gelijk opzetten.
En dan moet ik ook nog eens een en ander lozen en blijkt het zo warm te zijn dat ik laagjes uit moet gaan doen.
langs de weg in de berm achter een boom maar. Als pelgrim wordt je steeds makkelijker. ☺️Mijn onderste trui moet uit dus alles gaat uit. Een huis waar ik op uitkijk heeft een mooi uitzicht. Mij boeit het al lang niet meer. Gemak dient de mens en om door te lopen, terwijl ik weg druppel met de lading kleding, is ook niet fijn.
Mijn winterbroek zal nu wel uitkunnen zo langzamerhand. Ik heb het er met Gerda over. Ik ben altijd zo blij als ik hier ben. Waarom zou ik hier niet kunnen wonen.
Er is geen water zegt Gerda. Ja mijn struikelpunt. Zonder water kan ik niet. Zo jammer want ik voel me zo goed hier.

En dan zie ik dat mijn telefoon hard leeg loopt. Die zat blijkbaar in de auto niet goed op de lader. gelukkig een oplader bij me dus hop er snel op.
Bij een bankje zijn er 9 km voorbij en is het lunch tijd.
Een fel gekleurde koe kijkt ons van het erf aan. Mijn rugzak zit ook niet goed zonder al die dikke kleding, dus maar eens een poging wagen dat ding behoorlijk op mijn rug te krijgen. Broodje eten, eitje pellen en water drinken, om erachter te komen dat water na een ei echt niet smaakt en dan wil Gerda een foto van de koe maken. Op het erf hebben ze allerlei leuke vogelhuisjes. Een boerenbonte theepot die nu dienst doet als huisje doet me denken aan het servies van mijn moeder. Die had altijd boerenbonte servies.
We gaan verder en op een gegeven moment krijg ik ineens een heldere ingeving. Nou heb ik wel een oplaadsnoer bij me maar geen stekker. Dus als mijn 2 opladers leeg zijn zal ik in de auto moeten gaan zitten tot de boel opgeladen is. Dat brengt enige gepieker mee. Geen muziek, geen wekker wat ben ik ongelofelijk waardeloos bezig soms.
Zuinig aan doen maar vandaag in ieder geval en straks eerst in de auto opladen. Bij het blauwe meer is het genieten. Wat een mooi stuk is dat toch. We gaan er een poosje zitten en aan een voorbijganger vraag ik om een foto van ons te maken. Beter dan die suffe selfies waar we altijd mega dik op zijn en waarop je elke rimpel ziet.
En dan gaan ook wij verder. Gerda heeft een oplader bij zich maar nu pakt haar snoer niet. Een reserve snoer heeft ze niet en van mij past niet. Dat is stress want dan heeft ze geen telefoon meer.
Hoe deden we dat vroeger toch.
We lopen langs het meer en maken foto´s. Het ene plekje is nog mooier dan het andere. Vanavond schift ik wel.
En dan zijn we op de plek waar we het meer veruilen voor het westerveld. de hei. Ook hier weer prachtig.
Maar dan zie ik de donkere lucht. Ik ben dan ook blij als we van de hei af zijn. In Eemster is het dan toch voor de eerste keer dit jaar tijd voor de poncho.
En dan voelen we de moeheid en zijn we het ook wel zat. Misschien als we doorlopen is er in Dwingeloo een winkel open voor een nieuw snoer en stekker.
Ik loop harder dan Gerda en verwacht dat ze wel snapt dat ik doorloop zodat ik de winkel nog even open kan houden mochten ze net dicht willen gaan.
In Dwingeloo geeft een vrouw aan als ik haar vraag of er een winkel is waar ze dat verkopen om bij de receptie van het hotel even te vragen. Zij vangt Gerda wel op zegt ze. Boerenhof zeggen ze bij de receptie. Oja natuurlijk dat was ik helemaal vergeten. Met Gerda die er nu ook weer bij is naar de boerenhof en daar hebben ze idd de stekker en het snoer waar we om zitten te springen.
Pffff dat is boffen.
En dan gaan we maar aan de thee bij de Zaagkoele het pannenkoeken restaurant en eten we een klein voorafje in de vorm van wat borrelhapjes. Een stel wat er zit houdt ons flink aan de praat een poosje. Leuk dat gemoedelijke van deze kant van Nederland.
Bij de appie een broodje voor bij de soep gehaald en een flesje wijn voor de avond.
En dan op naar de Bruges. Ik heb geen nummer van het huis maar de vlaggen voor de deur zullen wel vertellen waar we moeten zijn. het gedwaal begint dan ook want ik kan het ineens niet meer vinden. Frank maar gebeld. Brugesakker moet het zijn. En dan zijn we er en stappen we met een pan soep na 26 km naar binnen, waar we weer zo warm verwelkomt worden. De pan soep wordt overgenomen en met een bak koffie kletsen we bij.
En dan is het opfrissen en als Gerda klaar is is de soep ook warm. Ik dus maar na de soep douchen.
En dan na het eten nog even kennis gemaakt met een ander echtpaar wat hier verblijft. Douchen en als ik de het snoer van mijn fototoestel erop wil zetten om de foto´s erop te zetten, blijk ik het verkeerde snoer bij me te hebben. Het zit dit keer toch echt niet mee. Gelukkig heb ik nog foto´s met de telefoon gemaakt. Onder het genot van een glas wijn spelen we het spel pelgrimage wat ik mee genomen heb.
En dan is dag 1 is voorbij. Echt een heerlijke dag. Bofferds zijn we toch echt wel denk ik zo.

Geschreven door Carolines.wandeldagboek