Soms heb je van die onderwerpen die je even terug werpen. Zo ook gisteren toen er een vraag kwam welke goede jeugd herinneringen je hebt.
En als ik dan lees hoeveel lol mensen vroeger hadden dan word ik er toch wat naar van. Mijn jeugd was wat minder happy dan zou moeten en daar denk ik meestal maar niet meer over na.
Alleen, als dat soort zaken ter sprake komen, komt het binnen. Na kerst niet meer echt alleen geweest en dringend behoefte aan zelftijd. Dus vandaag voor ik weer aan een 5 daagse werkweek begin met mezelf op stap.
Eerst de badkamer man. Die wil ik zien en spreken voor ik weg ga. Vanaf dat moment kan ik thuis niet meer douchen tot zeker zondag.
Mooi het gaat dus beginnen.
Om half 12 sta ik buiten. Oordoppen in want ik heb ontdekt dat ik met spotify ondertussen heel veel muziek op de phone heb en de mp speler niet echt meer nodig heb. Allemaal nieuwe nummers dus leuk. Een lieverd die me heel wat muziek lijsten heeft toegestuurd en patiënten die een oud en nieuw lijst maakten, dus voor dagen muziek op de phone.
Zelfde aan als gisteren. Het zal wel ergens gaan regenen maar gisteren ging dat ook redelijk. Ik heb al een rondje in mijn hoofd. 20 km denk ik.
In Benthuizen gaat het plan al overboord. Het zit nog niet lekker in mijn hoofd en ik wil de boel leeg lopen. Ik kom langs een plekje waar destijds een jochie me riep of ik nou al die grote vissen had gezien en met wie ik toen heb staan genieten van al dat moois. Wat een heerlijk kind was dat.
Het geeft mijn humeur even een oppepper.
Dan gaat het de lange rechte weg af, die ik normaal saai lopen vindt. Maar nu vind ik het geweldig. Ik kan rustigjes malen. Ik had via de wandelchallenge een oefening mee gekregen voor vandaag. Even gedaan, maar dan irriteert het me mateloos. Dit is voor mij niet werkzaam en ik gooi hem overboord. Als ik achter me kijk zie ik de lucht met het hemelpoortje. Ach dat is al even geleden dat die open stond.
Ik kan er zo van genieten.
Het is 8 graden volgens de thermometer. Betere temperatuur dan afgelopen week toen het 15 graden was. En dan is een plas pauze toch nog wel wat minder prettig. Eind van de weg moet ik linksaf weer een lange rechte weg af. En nog steeds geniet ik er van. De postauto rijd me voorbij maar moet zoveel stoppen om pakjes af te leveren dat ik haar steeds weer voorbij loop. Als zij me voorbij rijdt en omkeert zwaait ze bijna haar ruit eruit. Ik zwaai lachend terug. Leuk toch zoals mensen kunnen reageren.
Aan het eind van deze lange weg kan ik linksaf naar huis terug via weipoort of rechts naar Zoeterwoude. Mooi rechtsaf want dat is ook een saaie lange weg en ik wil nog niet naar huis. Gek dat zo een onderwerp me toch zo uit mijn evenwicht kan halen. Soms denk ik dat ik gelukkig werd toen ik niet meer bang was het fout te doen.
En toch denk ik nog vaak dat kan ik niet. Alleen destijds deed ik het dan liever niet, zodat ik niet zou horen dat ik het toch weer niet goed deed of dom was. Nu doe ik veel dingen wel.
De muziek blijft vrolijk op en ik zing op zijn tijd vrolijk mee. En dan kom ik aan het eind van die saaie weg en ga ik een volgende saaie lange rechte weg in en het bevalt me nog steeds uitstekend.
Als ik in Zoeterwoude kom loop ik naar het centrum. Langs het dorps bakkertje. Blijft toch leuk die kleine winkeltjes. Bakkertje in het centrum echter voor koffie en een broodje en vooral alweer een plas pauze maar nu warm binnen. Dat hebben ze bij het dorpsbakkertje niet.
Nieuw meisje in de zaak die weinig spraakzaam is. 17 km op de teller, dat wordt iets meer dan 20 km. Eenmaal buiten wil ik heel nog niet op huis aan. Hop naar opa's brugje. Klein ommetje. En dan is mijn hoofd leeg. Hehe mopper ik dat werd tijd. Vrolijker stap ik verder en de muziek gaat een poosje af. Een visser aan de kant vertelt niks te vangen vandaag. Slimme vissen denk ik. Ik geniet van de rust. Aan het eind van de weg staat een kleinjochie aan de andere kant van de sloot en roept enthousiast gedag. Ik vraag hem waar ik uitkom als ik rechtdoor loop. Ooo nou dan komen er een paar huisjes en daar is vast een weg. En als dat niet zo is loopt u gewoon terug en kijkt u de andere kant op. Ik schiet in de lach. Wat een logica voor zo een jong ding. Dan vraagt hij of ik zijn schapen al gezien heb. Ik bewonder ze uitgebreid en vraag hem of hij ze allang heeft. Oja al heeeel lang antwoord hij. Dan zeggen we elkaar gedag en ga ik het rechtdoor pad maar uitproberen. Ik mijmer even verder. Wat een verschil zit er toch in plattelands kinderen en stadkinderen. En wat boffen die plattelands kinderen toch enorm. En tja dan kom ik bij het eind en moet ik door het weiland. Ach waarom ook niet. Over het plankje over de sloot en na 10 stappen in het weiland zak ik tot mijn enkels in de nattigheid weg. Ho dat zag ik even niet aankomen. Het is een heel eind naar de overkant en dat is niet te doen. Dus ik moet terug en dus maar de andere kant opkijken. Ik moet er nog om lachen. Maar dan lees ik een bord. Klein maar fijn als pareltjes aan een ketting. Dat zijn de natuurgebieden van staat bosbeheer in het westelijk deel van het groene hart. En ja dat klopt. ook het vakantie gevoel klopt wel. Ik heb het al zo vaak gelopen maar ik voel me nog altijd vrij en ik blijf zo genieten van de natuur.
Dan ga ik de bekende weg maar op. Aan het eind kom ik langs de drukke n weg. Tijd voor weer muziek. En nu wil ik weer nog niet naar huis. Dus ik loop maar richting het centrum van Zoetermeer. Ook weer een saaie lange weg. Op de muziek een lied over kind soldaten. Wat is het verschil dan ineens enorm. Satdse kinderen en plattelandskinderen en dan de kind soldaten. Wat hebben alle kinderen het hier dan geweldig goed op de mishandelende kinderen na. Ook al zijn er genoeg gezinnen die bij de voedselbank lopen en die hun kinderen niet kunnen geven wat ze graag willen. Maar wat moeten wij dankbaar zijn dat onze kinderen nog steeds in een vrij land kunnen opgroeien. Wat een lessen kunnen mensen leren in Nederland over hoe je fatsoenlijk met elkaar omgaat. Oud en nieuw, waar de hulpverleners weer doelwit waren. Voor 110 miljoen de lucht in. Als ik de omgekeerde vlaggen zie denk ik; gunst ja. De boeren mogen niks uitstoten, er mag geen huis gebouwd worden door teveel stikstof, maar oudejaarsavond stoot men net zoveel stikstof uit als 7 maanden verkeer op de weg in Nederland. Hoe krom wil je het hebben. Het kan er bij mij niet in dat de vvd tegen een vuurwerk verbod is.
Ik kom bij de laatste weg richting Noord AA voor ik het centrum inloop dus ik moet nu echt op huis aan. Ik wil niet in het pikke donker lopen. Toch gaat het me niet meer lukken om met licht thuis te komen. De muziek blijft op mijn bol en ik zing nog altijd mee. Maar met een veel beter humeur. Het verleden is weer geparkeerd.
De lichten op de boerderijen zijn aan en het is sprookjesachtig mooi. En dan sta ik bij het Noord AA en loop ik via de Benthuizerplas en de appie voor nog een boodschap naar huis. 31 km op de teller en de ov kaart verloren, dus gelijk blokkeren helaas en een nieuwe aanvragen. Toch maar de rugzak weer mee nemen. Besloten om niet elke dag een rondje te gaan lopen. Ik moet tenslotte ook andere zaken doen na het werk. Anders staat volgend jaar de kerstboom nog. maar met de afstanden die ik weer regelmatig zal lopen zit het met de lichaams beweging wel weer goed. In ieder geval vrijdag met Gerda nog een rondje en dan gelijk daar douchen voor ik mag werken. Maar vandaag was een prachtige dag, waar ik weer even op kan teren.

Geschreven door Carolines.wandeldagboek