Ammerse Boezem Achterland.

Het licht dat je hier aanraakt heeft onderweg het landschap vergaard, is weerkaatst door molens, een kade, een kerktoren, door het riet dat niet fluistert, maar maant, zoals hoe wie zacht praat je mild tot zwijgen dwingt. Je bent de eerste hier niet, zult de laatste niet zijn, lang nadat je straks vertrekt roept een vogel nog, tot een ons onbekende God.

Wat ben ik soms blij met mijn collega´s. Een nam vandaag mijn dienst over zodat ik mee kon op het pelgrimspad .
Goed bepakt met poncho,regenjas, en broek want het belooft veel wind en buien vandaag.
Ook mijn winter broek maar weer tevoorschijn gehaald gezien het maar 12 graden wordt.
Om 9 uur ben ik bij Victor en Hetty. Victor is verkouden en vertelt daardoor een stuk van zijn intelligentie te verliezen.
Ach mannen.🫢 Ik heb er vreselijk veel lol om. Dan komt Anita binnen wandelen en die hoort hoe Hetty over haar denkt. Veel lol maar dan moeten we toch echt gaan. Victor staat al buiten. Vrouwen....😏
Precies om 10 uur zijn we in Groot Ammers waar Wim al staat te wachten en Vera ook al snel aankomt.
De regenspullen gaan gelijk aan en dan gaan we op pad. 10 a 11 km tot de eerste rustplaats. Appeltje eitje denk ik dan nog.
Een leuke route door de polders en langs de molens. Het blijven toch prachtige bouwerken vind ik en maak er veel te veel foto´s van.
Onze poncho´s ondertussen, wapperen als enorme vlaggen in de wind. Het waait behoorlijk en soms waai je naar de kant van de weg. Na wat kilometers begin ik aardag door mijn sukerspiegel te zakken dus rugzak af en boterhammetjes opduiken. Al etend loop ik de rest weer achterop.
Maar ook na de boterhammen gaat het niet lekker. Lang geleden maar de wind speelt dit keer behoorlijk in op de astma.
We komen langs een boerderij waar je kan rusten en koffie kan tanken. Vragen om rust. Het blijkt dat we nog even door moeten en dat Elza en Janny in een restaurant ons opwachten.
Dan drinken we staande even koffie en kan ik op adem komen en even wat puffen. En belangrijk, de regenspullen opbergen. Ik heb het veel te warm.
En dan gaat het weer helemaal goed. We gaan door en dan begint het toch weer even te regenen. Hopla Wim mag mijn poncho weer opduiken in mijn zak en die kan met zijn hulp weer aan. Als wapperende vaandels gaan we door en dan zegt Victor dat we er bijna zijn en bij de huizen rechtsaf moeten. Blij dat we er zijn blijkt het toch niet het juiste plekje te zijn voor rechtsaf. Anita die ook dacht er bijna te zijn moppert mee.
Maar we gaan door. Nog 3 km verder.
Als we vinden dat het tempo te langzaam gaat gaan Anita en ik vooruit. De bomen vertonen al bloesem, wat ik te vroeg vind, maar Anita verteld me dat het lente is. Ja dat zal maar het weer gedraagt zich er niet echt naar. Toch altijd weer mooi om te zien.
Babbel de babbel en dan zie ik Janny staan te fotograferen. We hebben het eerste stuk erop zitten. Tijd voor koffie en appeltaart.
Opgewarmd, bijgekletst en uitgerust gaat het dan verder. En nu gaat het onverhard. Ik vrees even voor veel modder maar dat valt toch wel heel erg mee.
Het is wat buiig weer en de poncho gaat dan toch maar weer aan.
Het is nu ook hekjes over. Dat lukt ons allemaal nog wel. Zelfs met de poncho´s aan.
We zien nu ook al broedende zwanen.
Niet te dichtbij want ze blazen snel maar wel dichtbij genoeg om 2 eieren in een nest te zien liggen als mw. zwaan uit nijd van haar plek komt.
Wel een foto maken maar niet al te lang het gelukkige zwangere koppel storen.
De hoogspanningsmasten waar we langs lopen maken een enorm kabaal. Bij Reeuwijk hoorde Victor het geluid niet maar nu is het echt niet meer te missen.
Je zal er maar naast wonen. Er staan ook best wat huizen.
In de verte zie ik de trein voorbij gaan. Ha bijna klaar voor vandaag.
Er vliegen zwanen over. Mooi zoals ze ook nog tegen de zijwaartse wind op komen.
Het zijn toch prachtige dieren. Twee ooievaars staan in de wei.
Op het weer na ademt alles de lente uit.

En dan komen we Trijntje tegen.
Trijntje leefde in de middensteentijd (8300 - 4400 v. Chr.). De mensen van toen waren jagers en verzamelaars, die van plek naar plek trokken. In het voorjaar peddelden ze met hun kano's naar de duinen langs de zee. In de wintermaanden keerden ze terug naar de donken. Hun jachtgerei was primitief. Uit vuursteen werden pijlpunten geslagen. Om huiden aan elkaar te naaien sneden ze uit het bot van een oerrund priemen. Uit het gewei van een edelhert werden hakbijlen gemaakt. Met engelengeduld maakten ze hun kano's. Voor de kano waarop de archeologen tijdens hun opgraving stuitten, was een dikke lindeboom omgehakt. De stam van vijf en een halve meter lengte was laag na laag met vuur ingebrand en met krabbers, beitels en schrapers van vuursteen uitgehold.

Trijntjes skelet werd in 1997 goed bewaard in het droge zand teruggevonden bij de aanleg van de Betuweroute. De naam Trijntje die ze kreeg, is een verwijzing-met-een-knipoog naar de goederentreinen die nu over de spoorlijn van de Rotterdamse haven naar Duitsland denderen. Trijntjes skelet is het oudste exemplaar dat ooit in de Nederlandse bodem is aangetroffen.

Leuk om thuis even de geschiedenis op te zoeken.


En dan zijn we bij de weg en klimmen victor en ik langs een grasdijk omhoog. Scheelt een flinke omweg en is een beetje training voor hem en de reis door Italie. Een aantal komt er achteraan.
En dan zijn we bij het station van Hardinxveld Giessendam. De kilomter standen worden vergeleken. Tussen de 20 nog wat en 22.4 km. Het zal er ergens tussenin zijn. Voor Anita de eerste echte 20 plusser. Die loopt vast nog eens de camino. We nemen afscheid van Elza en Janny.
Zij pakken de trein de andere kant op naar huis en wij gaan het cafe in voor het etappe drankje.
Onze schoenen nemen een spoor van de natuur mee naar binnen. We mogen nog een uurtje hangen, door kletsen en lachen en dan moeten wij ook verder. De serveerster staat al met de bezem klaar om de vloer weer van onze natuur te ontdoen en wij nemen vriendelijk afscheid. En dan is het echt op huis aan-
Thuis ben ik net op tijd binnen voor de Earth Hour nadat ik einderlijk mijn kerstpakket bij de buurman kan ophalen. Een paar warme pantoffels.
Maar nu Earth hour waarbij over de hele wereld een uur lang de lichten uitgaan. Dit keer gaat alleen het lampje bij de spiegel in de douche wel aan zodat ik nog wat kan zien als ik onder de hete douche sta.
Ondanks de harde wind en het wat buiige karakter van de dag, was het een heerlijke zonnige dag.

Geschreven door Carolines.wandeldagboek