Vorige week liep ik met de mededeling dat het op ging houden voor mij, gezien de prognose van mijn rug.
Dinsdag neem ik de papieren van de neurochirurg mee naar de rugschool.

Daar vertalen ze de medische termen.
Artrose passend bij de leeftijd.
Een kleine stenose links.
Maar zegt hij, je hebt toch niet links pijn?

Nee rechts.
Dat is niet de pijn van de stenose.
Links strakke spieren rechts slappe spieren dat verklaart volgens hem de pijn.
Iets kleins wat met oefenen op termijn weggaat.

Ik loop leeg.
Al die weken in paniek.
In oktober al de orthopeed, die me vertelde steeds minder te kunnen.
Een pijn poli die me zei maar te leren leven met de pijn.

Ik moet ervan bijkomen.
Ik oefen te fanatiek dus tandje minder.
Als ik mee ga lopen (liever kortere afstanden, maar hij snapt dat dit een sociaal gebeuren is), moet ik achteraan lopen en oefenen met anders lopen.
Alles prima.

Vandaag dus op pad.
Moe maar met zin.
Ik probeer heel erg op te letten dat ik in 1 keer goed rij en net als ik denk; goh ik let echt op vandaag, rij ik verkeerd🤣

Dus paar minuten vertraging, maar ik heb 5 minuten speling.
Op de plaats van bestemming springen Victor en Hetty er bij mij in en Vera bij Mathijs of andersom 🤣en rijden we naar café de Vlist.
Met de pont over.

Kleine club vandaag.
Henny wacht ons nog op in Schoonhoven 5 km verderop.
Het lopen is vandaag pijnlijk maar ik heb weer hoop en ik geniet.

Prachtig weer waarbij het een kwestie van tijd is om ons uit te pellen.
In Schoonhoven lopen we Jannie tegen het lijf.

Toen donker nu blond geverft.
Het duurt lang voordat me iets gaat dagen.
Jannie Ten Brake of zoiets.
Gerda en ik hebben nog eens met haar gelopen.
En ook met Irene liep ze mee.

Eens kom je elkaar weer tegen blijkbaar🙂
We lopen langs een kerk die open is.

Even naar binnen.
In de kerk hang een grote poster.
Pelgrims van hoop.
Vorige week al zo een hoopvolle dag en nu na dinsdag ook weer vol hoop.
De kerk zegt het ook nog eens.

De positiviteit druipt er vanaf.
Ja ik heb hoop al moet ik geduld hebben.

We lopen daarna door naar het café bij de pont waar we Hennie treffen.


Het systeem ligt plat in het café dus de koffie laat lang op zicht wachten.
De bestelling wordt wel 3 keer opgenomen.🤣

En als iedereen aan de koffie zit ga ik de mijne toch maar halen.😀
Het gebak laten Victor en Hetty staan tot de volgende pauze.
Na de koffie gaan we met het pontje weer over nadat de broekspijpen en vest opgeborgen zijn.
Het is zover.
Eerste keer weer in korte broek en t shirt.
Dat voelt zoooo fijn.😁

De weg die ik destijds aflegde naar Nelly in Rosmalen.
Altijd als ik dit stuk doe buitelen herinneringen door mijn hoofd.

Ik heb toch maar prachtige herinneringen aan mijn tochten.
Het brengt altijd een lach in mijn hart als ik eraan terug denk.

Ik zou dit pad naar Rosmalen nog best eens over willen doen.
Ik loop netjes achteraan of er tussen in en we lopen niet hard.

Ik oefen door de dag heen heel vaak met de andere manier van lopen.
We lopen stukken onverhard. Ik houd van de krimpenerwaard.

Het is een van mijn favourite wandel gebieden.
De dijkhuisjes, de polder waarin veel te kijken is, ik vind het prachtig.

We slaan 1 koffie stop over.
We lopen door tot we bij een benzine pomp de picnickbank vinden die Mathijs op de bankjes app heeft staan.
We zijn in Groot Ammers.


Tijd voor lunch en wc stop.
Het is dan ook al kwart voor 2.
Na een poosje gaan we verder.

Langs de lek dartelen we daarna verder.
Op weg naar de koffie molen.
Ik loop geregeld alleen vandaag.

De afgelopen periode heeft er flink ingehakt en ik moet het allemaal nog verwerken.
Ik hoop maar dat de rugschool gelijk heeft.

Het oefenen is ook een dingetje.
Sinds ik oefen gaat de pijn niet goed meer weg met pijnstillers.
Het is een hele studie die rug.🤣

Dinsdag weer vragen.
Hele tijden loop ik voor me uit te dromen terwijl ik geniet.
Een tijd met Victor voorop dan.
Niet snel gewoon rustig.

Lange rechte paden, heel goed voor een mijmerend brein.
En dan komen we bij de molens.

Tijd voor rust.
De eerste molen nog niet maar wel de tweede.
De eerste draait met een waterrad.
Leuk om te zien.

We zien twee grutto's.
Dat schijnt ook een steeds zeldzamere vogel te worden.
Bij de koffiemolen blijkt de melk op te zijn.
Die wordt gehaald.

Degene die zich op een gebakje verheugden hebben pech vandaag.
Gebak is op🤣
Maar aan het eind wacht de snackbar voor de liefhebbers en dat is nog maar een paar kilometers.🙂

Het is een erg leuk plekje.
In de molen is een kinderwagen van 100 jaar oud.
Mooi om te zien.
Het zijn ook 100 jaar oude prijzen lijkt het wel wat ze rekenen.😆

De laatste kilometers duren lang.
Heel erg lang.
Ik zit er aardig door heen.
We lopen nu ook langs de drukke weg.
Een monument van een vliegtuig uit de 2e wereldoorlog.

We zullen er nog veel monumenten bij krijgen vermoed ik.
Een gedenkplek waar een vrouw van 18 jaar dood gereden werd.
Maar niet te lang bij stilstaan.

Als we dan wat rustiger lopen komt de avondrust in de polder en ook in mijn lijf.
Wat geniet ik daar toch altijd van.
Einderlijk ook de reiger voor Els op de foto.
En dan lopen we Nieuw Lekkerkerk in en ben ik heel blij als ik in de auto kan gaan zitten.

Het is voor vandaag meer dan genoeg.
Gewoon net tever.
Maar het is ook even de laatste lange afstand nu ik weekenden mag werken.
Het is 18.00 uur geworden en voor de liefhebbers....
De snackbar slaan we over🤣
Iedereen wil naar huis.

Maar voor de liefhebbers...
Er komen nog vele wandelingen en dus ook nog vele gebakjes en etappe drankjes.
En ik ben erbij🙂🥰

Geschreven door Carolines.wandeldagboek