Donderdag bedrijfsarts aan de telefoon en dan merk ik wel dat het nog niet helemaal goed zit. Al van te voren hoogst boos. Wat denkt ze wel dat ze voor mij kan bepalen wat goed is. Ik ga aan het werk of ze het nou goed vinden of niet.
Dus toen ze belde begon ik ook niet helemaal lekker. Maar het werd toch een goed gesprek. Woensdag begint mijn dienstlijst weer en mag ik 6 dagen werken, wel met de mededeling goed met de leidinggevende in gesprek te blijven. Dat is oke. Na het gesprek boos op mezelf. Waarom heb ik mezelf toch zo beroerd onder controle.
Dus even de polder in. In 4 uur 20 km verder met een rustpauze waarin ik een afspraak maak met de leidinggevende om woensdag elkaar even te zien.
Eitjes gehaald, boodschappen gedaan en door naar huis. Douchen omkleden en weer uit eten met een stel en naar het tweede deel van het noorderlicht.
Gisteren flink aan het ruimen geweest tussen de tranen door. Jankdag. Maar vandaag een dag met de pelgrims op stap. Het pelgrimspad van Reeuwijkse hout naar Haastrecht. Mooi stukje.
We zijn met zijn 11 en dit keer dus een grote groep. Op Haastrecht de auto´s zetten en met een paar auto´s naar Reeuwijk. Carpoolen dan hoeven we niet met ov weer terug.
Het is fijn iedereen te zien en na de koffie gaat het op pad. De omgeving waar ik zo gek op ben en waar ik van de week ook al liep, maar dan in de mist.
Het is droog maar bewolkt en dat is wel een beetje jammer. Ik loop een poosje met Henny vooruit. Een voor mij vandaag goed tempo. Maar dan zakken we terug en loop ik er een beetje tussen. Wil komt bij een hekje en vraagt zich af: " en nu"? Gewoon open doen Wil :)
Bij het uitkijkpunt ga ik voor het eerst naar boven. Normaal kom ik er langs, als ik al heel veel km erop heb zitten en dan waag ik me er niet meer aan de trappen op te klimmen. Maar nu staan we nog vrij aan het begin van de wandeling, dus dan kan het wel.
Leuk even naar de anderen beneden en de omgeving te kijken . En dan lopen we naar Driebruggen. Dit liep ik ook toen ik naar Rosmalen liep om het kloosterpad te gaan lopen vanuit Nelly. Wat een bijzondere en mooie tocht was dat ook nog zo in corona tijd. Mijn gedachten gaan er geregeld naar terug. Fijne gedachten, die heb ik nodig.
Hier, in Driebruggen is gelijk onze eerste koffie stop. 8 km verder bijna.
En de boterhammen gaan er gelijk maar in. Heb ik dat ook maar klaar.
Na een poosje gaat het verder. En dan gaat het echt onverhard. Het is een pad wat je vooral niet moet lopen als je schoenen niet vies mogen worden.
Wat een geblubber. We mogen allemaal hekjes door tot we aan een hek komen wat op slot zit. Je kan ook op het pad ernaast en dan verderop een brugje pakken? Even discussie maar nee we gaan netjes over het hekje heen.
Het gaat allemaal nog hartstikke soepeltjes ook bij iedereen.
Maar blij dat ik weer op de verharde weg ben, ben ik wel. Mijn benen zijn moe. Ik loop een voor mij, te langzaam tempo en dat wreekt zich een beetje.
Maar dit zijn geen lange routes dus vind ik het ook niet erg.
Alleen normaal loop ik nog wel eens weg van de groep en een poosje vooruit. Vandaag blijf ik er tussen en zie ik eigenlijk niks van de omgeving door het geklets maar ook met steeds nog ma op de achterghrond in mijn gedachten. Blijkbaar wil het multitasken nog niet helemaal. In Haastrecht strijken we neer bij het cafe waar ik een stukje terug mijn eerste adresje van vrienden op de fiets had toen ik naar Rosmalen liep.
We lachen nog heel wat af.
Maar dan is het tijd om op te breken. Een paar gaan met de bus, wij lopen naar de auto. Bij de Maria kapel nog even een stempel voor Els in haar pelgrimspaspoort.
En dan is de dag op. Ik kan gelijk door naar huis maar verdwaal tot 2 keer toe op dezelfde rotonde. Dus wordt ik binnendoor naar huis geleid door de gps.
Maar ach ik kom vanzelf weer thusi al doe ik er dit keer wat langer over.
Het was gewoon een heerlijke dag vandaag.

Geschreven door Carolines.wandeldagboek