Wat een grote albergue en wederom blijkt wel dat groot en massa niks is voor peregrina Caroline.

Meerdere restaurants, onpersoonlijk etc.
We konden pas kwart voor 9 van ons diner gaan genieten.
Dan moet je voort maken want ze gaan sluiten.

En dan denk je nog even een drankje in het café te doen, worden we om 22.10 uur gewaarschuwd dat de albergue om 22 uur sluit.

Dus rennen en voor een gesloten deur komen.
Ik ram maar eens flink op de deur.
En dan staat het hele nederlandse genootschap er om ons een standje te geven.

Ik denk zeer on parlementair, zorg maar dat mijn sok terugkomt.
Je kan ons wel op de vingers tikken maar zo laconiek op een verdwenen sok reageren...

Els had ook een extra sok in haar spullen die nu in mijn bagage zit. Geen idee of ie past en er lag een zoekgeraakte decathlon sok in mijn maat die ik ook er maar bij gepropt heb.

Dan heb ik in ieder geval iets droogs.
Vannacht laat in slaap. Stereo snurkers.
Om 6 uur kerklokken en gregoriaanse muziek die niet stopt.🙄
Ze zeiden dat de ruimte van onze schoenen warm gestookt werd.
Gelukkig want er was geen krant te vinden en het wc papier was ook geroofd dus mooi.

Helaas ze waren het zeker vergeten. Onze schoenen zijn nog drijfnat.
Maar eenmaal aan is dat niet voelbaar behalve wat koud.

Dan kunnen we het restaurant voor het ontbijt niet direct vinden en vergeet Els haar stokken dus die rent terug.
Na het ontbijt gaan we op stap.
Els wilde eerst met de taxi maar loopt toch een stuk mee.

Even regent het maar omdat we onder de bomen lopen merken we niks buiten het geluid.
Als we de openheid in lopen is er blauwe lucht die vandaag weigert plaats te maken voor donkere wolken.

En daar zijn we blij mee.
Het eerste dorp Burgete komt al snel.
Leuk dorp, oude huisjes en je waant je in Spanje🙂

De bergen zijn mooi.
We wandelen rustig verder.
Het tweede dorp Espinal komt dan ook weer.
Daar vraagt een man me die aan een soort lus aan een walnoten boom hangt, waar ik vandaan kom en dat we in het tweede café voor koffie moeten zijn.

Zo wacht hij iedere pelgrim op.
Het zal je baan maar wezen.
Maar ook weer zo een heerlijk dorp.
Els vraagt aan een boertje op het land of de wijn goed is.
De man kijkt haar niet begrijpend aan.
Hij is bezig met zijn sperziebonen.🤣

We lachen erom.
Het eerste café duiken we in.
Daar zitten Mike en zijn vrouw en een vriendin ook.
Leuk.
Cappucino.
Melk met ehhh waar is de koffie?

Stukje appeltaart is lekker.
En dan gaan we verder, nadat we een poos in de rij hebben gestaan voor het enige toillet.
Het pad gaat linksaf de rust in.
Heuveltje op.
Ik ben ietwat verkouden dus vandaag vind ik heuveltjes wat vervelender.
Mijn longen kwaken wat vaker dan zou moeten

Maandag in Pamplona maar een puffer halen.
We zien paarden met bellen.
Grappig, je zou denken dat het bij koeien en schapen hoort.
We gaan maar op zoek naar een kip met een bel.🤣
We zagen ook een joekel van een stier met uiers.
Een transgender koe zegt Els🤣

Heuveltje af loop ik voorop.
Heuveltje op draaft Els voorop.
Zo wisselen we elkaar netjes af en houden we elkaar in het zicht.
Wel pak ik op een rustig plekje Bert uit en vul zijn buik opnieuw.

In de krappe ruimte vanmorgen was het niet mogelijk goed te pakken waardoor Bert ineens een dood, loden gewicht is.

We komen nog door Mezkiritz en Biskaretta.
In Biskaretta gaan we nog pauzeren.
Voor je het tentje inloopt mag je op een grote weegschaal.
Mijn rugzak weegt 9 kilo.
Het totaal gewicht zal ik maar niet vermelden maar de lunch sla ik vandaag over🤣
4 kilo zwaarder dan toen ik van huis ging.

Maar goed ik heb dan ook totaal geen trek en laat een spaans lunchje aan Els over.
Cola zero met heel veel ijsblokken is prima voor mij.

Daarna lopen we door naar Lintzoain.
En daar gaat Els verder met de taxi.
We zijn 14 km verder en de laatste mogelijkheid voor een pittige afdaling om een taxi te pakken.
Knuffel en snel door.

Ik mag dan stijl de berg op.
1 km zegt komoot.
Ik ben geneigd om te keren en ook met de taxi te gaan.
Maar ik weet dat ik het wel red dus ik zet door.
Het duurt alleen even voor ik boven ben.
Er is ook geen pelgrim meer te vinden.

Maar dan ben ik er en gaat het pad door het bos.
Steeds als ik denk dat de daling eraan komt stijgt het pad.
Maar ik geniet van de rust.
8 km moest ik nog.
De kruisjes van overleden mensen staan geregeld langs het pad.

En als ik dan weer boven kom na een lastig klimmetje loop ik in de modder tegen een in memorian gedenk steen aan.
Talloze pelgrims steentjes en lintjes hangen erbij.
Een foto van een vader met twee kleine jochies die blijkbaar omgekomen zijn op de berg en ik schiet vol.

Een poosje blijf ik er wat overpeinzen en uithijgen voor ik verder ga.
Een lange lichte daling is ingezet.
Ik vraag me af of dit het nou is wat ze bedoelden, met een pittige daling.
Een chinees stel loopt met muziek op.
Een tweetal dames zit in de berm en vertellen dat in hun boek staat dat het pad glibberig is bij nat weer.

Rustig aan en voorzichtig dan maar zeg ik terwijl ik verder ga.

En dan kom ik bij de weg en staat er een foodtruck die net van plan is te sluiten.
Een blikje steenkoude cola zero kan er nog net af.
En als ik daarvan zit te genieten komt Mike eraan.

Vrouw en vriendin nog ver achter.
Selfie maken en even kletsen en dan gaat hij verder.
Niet lang erna ga ik er achteraan.
Al snel ren ik hem voorbij.
Ik wacht op de steile afdaling zeg ik hem.

Enjoy zegt hij terwijl hij rustig verder gaat en zegt dat zijn voeten er klaar mee zijn.
Ik ben nog niet moe en met nog maar 3 km naar beneden is het een makkie.

Ik zie een eekhoorntje en pal voor me steekt ineens een vos het pad over.
Beiden te snel voor de camera.

Maar dan komt de afdaling.
Stenen in de vorm van haaientandjes waar je ook maar kijkt.
Diepe scheuren en hoge afstappen en vooral nog modderig dus soms glibberig.

Toch vlieg ik als een speer de berg af.
Springend van de ene naar de andere kant.
En dan zegt de gps dat ik verkeerd zit en zie ik geen gele pijlen.

Zuchtend klauter ik weer omhoog waar Mike na een poosje ook aan komt.
Ik bleek toch goed te zitten.
Hopla terug de berg af.
Zo haal ik wel extra kilometers.

Ik haal nu wel pelgrims in.
Een aantal vinden het eng lopen.
Ik maan ze tot rustig aan en voorzichtigheid terwijl ik voort snel.
En dan ben ik in Zubirie en bij Els.

Alsof we elkaar een week niet gezien hebben🤣
Door naar de kroeg en drinken
Biertje van de tap in een wel heel groot glas.😆
Het mag.
Ik was blij dat Els de afdling niet gedaan had.

Ik vond het mee vallen maar puur omdat het dalen is.
Ik snap waarom ze pittig zeggen.
Voor het eten douchen en wassen en dan uit eten.
Leuke plek met heel veel pelgrims.
Voor 17 euro 3 gangen en wijn.
Niet verkeerd toch?

De albergue is heel klein.
Het is zoeken hoe je op de wc komt en ook nog de deur dicht kan doen maar een prima plek.
Albergue Zaldikie.
Voor 15 euro is dit leuk.

En nu liggen we en ben ik moe.
Morgen naar Pamplona waar we een dag de stad gaan bekijken.

Geschreven door Carolines.wandeldagboek