Leuk dat jullie reageren. Manco van pindat je kan niets terug zeggen.
Of juist een zegen scheelt een hoop tijd🤣
Maar wel een reactie voor Toos.
Wat fijn dat pindat ook voor jou geschikt is.
Ik hoop dat je ons met plezier kan blijven volgen.

Gisteren in hostel 20 eerst maar eens bijkomen.
En dan op zoek naar Elza.
We slapen op een vrouwenkamer met zijn vieren of vijven. Niet iedereen is binnen. Elza weer ergens anders.

Als we wat tot bedaren zijn en de spullen liggen klaar gaan we op zoek naar Elza.
Waar is.....
We zullen het elkaar nog vaak vragen😁

Elza zit men een andere engelse Caroline te praten.
Lang blijven we niet zitten. We willen lopen.
Stad bekijken.

We hebben een mooie kerk gezien met een toren in de steigers.
Bij de rivier de Adour is het genieten van het uitzicht.
Ach kijk een ouderwetse draaimolen.

Als jongste van het stel wel in voor een ritje.
Even de rest overtuigen dat het toch heus leuk is een foto op te sturen naar de babbelbox van pelgrims for ever.
Dat geeft de doorslag.

We zoeken de mooiste figuren uit en bestijgen onze zeemeermin, dolfijn en paard.
Soms met een beetje moeite.
De baas maakt met mijn telefoon fotos waar niks opstaat.

Dus met Els haar telefoon in de herhaling.
Eeuwig jong als je de zadelpijn en ongemakjes niet meerekent🤣

Na het ritje waar gelukkig weer een eind aan komt stijgen we af en lopen naar de kerk.
Tjee compleet in de steigers.
We lopen erom heen en kunnen in de binnentuin tussen de hekken loeren.
Prachtig die gewelven.

En dan is het tijd voor een happie eten.
Alles lijkt dicht en Elza denkt aan de supermarkt.
Maar google maps wijst ons de weg.

Komoot en de km teller doen het na een reset ook weer dus hopen maar.
Een goed restaurantje, betaalbaar eten en daarna is de koek bij ons op.
En nu zitten we nog even te smelten op onze kamer en is het zo liggen en hopelijk slapen.

En dat lukt laat. Wakker door kramp in mijn kuit en probeer dan maar eens je hoge stapelbed uit te klimmen.

Dat lukt niet dus uiteinderlijk duurde het lang voor ik weer kramprij was.
Om kwart voor 5 begint dan ook nog de wekker te gillen🤣

Vergeten uit te zetten gisteren.
Dus wordt ik om 8 uur wakker.
Hoezo 8 uur ontbijt.
Werk tempo en kwart over 8 zijn we dan beneden.

Samen met Elza ontbijten.
En een filmpje lang zal ze leven voor Gerda die jarig is.
Dat komt op ons op een vermaning te staan. Er slapen nog mensen om 9 uur🤣

Duiderlijk geen camino gangers.
Maar dan is het toch tijd om afscheid van Elza te nemen en op pad te gaan.
We lopen het grootste deel van de route vandaag langs de Adour.

Voor allebei leuk langs het water.
Optimistisch en blij.
Ik heb een stijve zenuw in mijn hoofd die ervoor zorgt dat mijn mondhoeken constant omhoog gekruld blijven staan.

We lopen langs oranje bolletjes.
Passiefruit weet Els.
Ooo we eten vandaag van het land🤣
Heerlijk zijn ze.

Wat zoete bramen erbij en we kunnen voort.
Vaak loop ik wat voorop.
Els loopt voor mij te langzaam.
Dan wacht ik weer ergens en lopen we samen verder tot ik weer tegen mezelf loop te babbelen.

We lopen langs watervalletjes en kranen.
Heerlijk vers water.
Ik durf het niet te drinken dus blijft het bij hoofd en armen nat. Want het is zweten.
Benauwd warm.

Bij een huis vraag ik of ik mijn waterfles mag vullen.
Non is het antwoord.
Niet elke fransman is lief.
Dus bij het volgende watertappunt gokken we op het beste en dat blijkt een goede gok.
En Bert en Ernie die elkaar alleen nog van afstand hebben gezien kunnen elkaar einderlijk in de armen sluiten.😀

Om de wandelvreugde te verhogen zingen we mee met een vrolijk liedje.
Els doet er nog een dansje bij.
Daarna haal ik haar met applaus binnen als ik op haar wacht.

Een franse pelgrim die een heel gesprek heeft met Els heeft in Bayonne twee dagen in het ziekenhuis gelegen.
Hij was begin augustus vertrokken vanuit Orleans en loopt on st Pied heen naar Pamplona.

We hadden die berg helemaal niet overgehoeven🤣
Maar we willen St Pied zien dus we redden het wel.

Een poosje later zien we de pyreneën opdoemen en dan val ik toch wel even stil.
Ze zijn wel heeel erg hoog😬
Blij als ze weer even verdwijnen.

We zien koeien met heel veel witte reigers.
Ook een koe met een op zijn rug.
Kippen met kale nekken die ik streng moet toespreken te poseren.
En dan gaat het even minder met Els. Pijnstillers erin en besluiten dat cambo le baine er vandaag niet inzit.

Er is 1 restaurnt open op de route wat een snelle hap wordt want die sluit een half uur na aankomst.
En dan komen we langs de snackbar.
Super ongezond maar is niet anders.

We moeten eten en een slaapplaats zoeken.
En dat lukt in Ustaritz waar we al zitten maar nog wel 3 km verderop.

Op 1, 2 persoons bed.🤣
Niet ideaal maar we doen het ermee.
In Cambo blijkt alles wat goedkoop is tot oktober geboekt te zijn.
Het is ook wat gerommel en lijkende grote regenkans dat het zo oké is.

We lopen langs een farmancie.
Hopla brufen voor Els.
Diclofenac gaat alleen op dokters recept.
Eenmaal buiten ooo een stamp.
Terug en een stempel in ons paspoort.

Els krijgt er de complimenten voor haar goede frans.
Altijd leuk😀

Bij een boulangerie halen we croissantjes voor morgen vroeg.
En we zitten er een uurtje want we kunnen pas 18 uur terecht.
We oefenen alsof we niet uit elkaar zijn geweest sinds vorig jaar onze beroemde boeren weer.
Ik win🤣
Maar dan gaan we het laatste stukje doen en komen we er achter dat we geen adres hebben.

Wel de straat in ieder geval.
We eten van het land.
Perzikken in de boom.
Jammie😆
En dan zegt de navigatie dat we er zijn🤷‍♀️
Bij een huis maar eens vragen en zij gaat aan het bellen.

En dan worden we luxe opgehaald.
En zitten we in een gezellig onderkomen bij een vrouw met twee kinderen. Twee jongens van 8 en 10 jaar oud. Theo en Luka.
Ik kan de strwss van een slaapplaats weer van me af laten glijden🤣
Even douchen en vroeg slapen.

Morgen gaan we zoals gepland een dag met het boemeltje en worden we decadent door de vrouw des huizes naar het station gebracht.

Geschreven door Carolines.wandeldagboek