Yes ik ben vrij en ik voel me vandaag niet zo moe. na het astma gedoe weer aan het werk gegaan, waar ik besmet werd met het misselijkheids virus. Gelukkig bleef het daarbij met de moeheid en bleef het braken en de diarree uit. Dat liet ik vrolijk aan de patienten over.
Gisteren wel nog dood moe en dan krijg ik zo een lieve brief van een patient. Ik schoot even vol. Het was de moeheid. Maar het is fijn als je zo gewaardeerd wordt.
Vannacht weer veel uren slaap. Voordeel van gammel zijn. Ipv 3 a 4 uur is het al de hele week 8 uur dat ik met mijn ogen dicht lig. Een prettige bijkomstigheid. Ik word wakker van de zon en bedenk me dat ik eruit wil. Ik heb dit keer echt zin te lopen. Het is alleen zo griezelig glad en op het nieuws hoor ik dat dat na 12 uur beter gaat. Dus maar even gewacht. Om 12 uur geloof ik er niet meer in dat het beter gaat en ga ik op pad. Warme winterjas aan, sjaal gevonden, handschoenen aan en muts op. Hop de polder in naar Weipoort. De postbode glibbert met haar fiets voorbij. Tjeemig dat is nu ook geen baan bedenk ik me. Op de stoepen is het bijna niet te belopen.
Na 2 km glibberen zweet ik me een ongeluk en gaat de jas uit. Ik heb geen stokken bij me en geen rugzak want ik loop een klein rondje bedenk ik me. En een rugzak over zo een winterjas zit toch ook maar hopeloos niet lekker.
De sjaal, muts en wanten blijven wel om, op en aan. Bij het Geertje even gekeken of de kerst markt er is, maar het is er stil. Weinig bezoekers ook.
Ik wandel verder en geniet enorm. Vandaag voor het eerst dat ik niet zo idioot moe ben. En ik ben zo een blij ei. Het is ook zo waanzinnig mooi buiten. Als ik de afslag naar Weipoort wil pakken bedenk ik me dat ik wel wat verder wil en ik loop netjes rechtdoor. Bij het graalhuis, een kringloop winkel in Zoeterwoude loop ik even binnen. Ze hebben er veel kerst spullen en ik vind het jammer dat ik mijn rugzak niet bij me heb. Ze hebben een kerststalletje staan waar ik vreselijk om moet lachen. Maria die in de krib ligt met Jesus in haar armen. Wat een orginele. Ik moet er maar eens een keer terug om te snuffelen. Als ik uitgekeken ben loop ik even bij de kerk naar binnen en dan gaat het door. Het is echt spekglad en ik moet oppassen dat ik op de been blijf. Ik kom voorbij camping Rustdam. Mijn badkamer man woont hier in een caravan maar als het goed is, is hij in mijn huis ondertussen het riool weer aan het meten. Ik geloof er niet in dat nu hij een stuk vervangen heeft het wel goed gaat. Later appt hij dat het een twijfel geval is. Hij gaat nadenken en maandag is het of de hele vloer eruit en allemaal nieuwe leidingen of tegelen. Ik vrees het laatste. Eigenlijk vrees ik het niet maar weet ik het wel. En zelfs als de hele boel vervangen is moet ik het nog zien. Soms bekruipt de stress me maar meestal laat ik het maar gaan. Bij Zoeterwoude centrum bedenk ik me dat ik niks bij me heb nu ik verder weg loop. Jumbo maar even in en wat drinken gehaald. Daar ga ik het wel op redden. Het is even denken hoe ik ga. Rechtdoor en dan? Kom ik dan op dat stuk waar ik het weiland door moet? Dat wil ik niet. Het is met lopen geen pretje om door het weiland te moeten met al dat harde bobbelige gras. Oke dan maar richting Leiden en voor de afslag rechtsaf, een wat saaier stuk en dan naar Weipoort. Er zat toch ook nog iets in mijn hoofd om via het Bentwoud te lopen? Dat gaat nu dus niet meer lukken. Het maakt ook niet uit het is prachtig buiten. Een man die voorbij komt groet en wenst me met een lach prettig weekend. Zal het mijn mutsje zijn of mijn blije hoofd eronder. Het maakt niet uit ik groet lachend terug. En dan moet ik toch wat lozen en is het ineens wel erg koud voor een sanitaite stop in de natuur. :) Op dat saaie stuk gaat mijn hoofd even met me aan de haal. Een poosje loop ik te piekeren. Maar dan kom ik in Weipoort en gaat mijn hoofd weer op standje nul en genieten.
Er staat nog zo een joekel van een pompoen nu compleet bevroren. Het is zo stil dat een keihard kwakende eend me even een hartverzakking bezorgt. Foei wist niet dat ze zo hard konden kwaken. Dan zit er een poes op het ijs. Ach arm dier, zal hij noglos zitten of is hij vast gevroren. Ik blijf een poosje kijken en roepen maar hij beweegt niet. Uiteinderlijk gooi ik een stokje en dan stapt hij verontwaardigd op. Ik blij. Misschien is de ijsboerderij open dan kan ik daar nog een keer naar de wc en een bak thee scoren. Mijn armen worden koud dus dan kan ik gelijk een jas aan trekken. Maar helaas die is echt dicht. Dat wordt dus doorlopen. Het is geen weer om rustig op een bankje te gaan zitten vandaag maar dat geeft niet. Ik ben wel gewend aan lopen zonder rust. Het paadje door het weiland is verre van prettig zo glibberig maar de zon gaat weg. De ganzen vliegen hoog over luid gakkend en het is een sereen stille wereld. De natuur wat doet het toch enorm veel met een mens.
Ik vind het jammer maar ik moet op huis aan wil ik niet in het donker lopen.
Bij het Geertje vlieg ik nog even naar de wc en gaat mijn jas aan en dan is het door op huis aan. Nog wel via de Benthuizerplas even genieten van de zon die nu echt weg gaat. Prachtig gezicht zo over het bevroren water. Nog even een boodschap doen en dan ben ik 25 km verder en thuis.
Wat een heerlijke zalige middag. Van mij mag de vorst nog wel een keer terug komen maar dan zonder ijzel.

Geschreven door Carolines.wandeldagboek