Jaren terug was ik aan het zeilen in Noorwegen.
In Oslo toen we aan de kade lagen, raakten we aan de praat met een Noorse man.
Hij vertelde Nederlanders erg aardig te vinden, maar absoluut een raar volk als er gegeten moet worden.
Nederlanders laten alles uit hun handen vallen waarmee ze bezig zijn en gaan eten vertelde hij.
Op dat moment ging benedendeks de scheepsbel dat er eten was.
En idd iedereen sprong op, alles bleef liggen en de jongeman hoorde doei en weg waren wij.
Achteraf hebben we erom gelachen.
Vandaag met de lunch moest ik hier ineens aan denken.


Gisteren nog 3 kwartier driftig gesport met de patienten in de fittnesszaal dus ik ben getraind😆
Vandaag vroeg op. Na een late dienst altijd lastig, ook al was mijn collega wat eerder gekomen en was ik even over 22.30 uur weg. Voor half 2 lig ik niet op bed.
Dus zolang mogelijk liggen en in 20 minuten douchen ontbijten en de auto in.
Onderweg flink drinken.
Scheelt in de spierpijn en hoef ik onderweg niet zoveel.

In Poederoijen waar ik na dik een uur aankom is de rest er ook.
Vera, Victor, Hetty, Anita, Wim en ik.
We gaan in 2 auto's naar Nederhemert waar Elza ons bij de Buurman al opwacht.
Elza loopt 3 dagen. Heerlijk met dit mooie weer.

Na de koffie gaan we op pad.
Victor en ik even voorop.
Aan de weg linksaf zeker zeg ik.
Nee rechts zegt Victor.
Met mijn richtingsgevoel zit het weer helemaal goed.
Elza die de route gister ook al liep raadde aan de pijpen nog even aan de broek te laten. Mooi want we gaan het struikgewas in.
Leuk, lekker onverhard, dat is mooi lopen. Aan het eind kan het. Kortenbroeken weer. Pijpen eraf. Nog altijd hoe minder laagjes aan mijn lijf hoe beter.

Ik ben vandaag een gemiddelde loper.
Dan weer vooraan dan een poosje er tussenin of achteraan.
Met iedereen even kletsen en ik kan mijn tempo makkelijker aanpassen voor zo een dag.
En dan zijn we 8 km verder. Tijd voor koffie.

Restaurantje langs de weg waar we een poosje wachten op de ober.
Er wordt wat gegrapt met andere mensen.
Doet me denken aan onze bloesemtocht laatst met Gerda toen er gewoon niemand kwam of ons gewoon niet wenste te zien als ze wel voorbij kwam.

Dus maar even vragen en dan komt er iemand.
De appeltaart met slagroom sla ik braaf over vandaag.
Cola zero, daar blijft het bij.
Hetty vraagt om koffie verkeerd en krijgt zwarte koffie met een kannetje warme melk. Ach ja eenvoud siert de mens.
Elza heeft een leesbril met maar 1 poot. De andere poot had andere plannen. Ach ja het is bruikbaar.

Na een poosje gaan we verder.
En dan komen we bij een stuk, vlak bij Aalst, waar we het weiland in moeten.
Een stel wat vandaag naar Aalst loopt waagt zich er niet aan.
Hij had een nare ervaring met stieren dus die gaan over de weg.

Er zijn geen stieren wel pinken.
Of waren het nou vaarzen. Ik denk vaars Elze pink en het zijn pinken.
Hartstikke nieuwschierig komen ze aan gestapt. Leuk aaien, tegen ze praten en foto's maken.
En dan komen we in de modder.
Een deel van de kudde gaat over de ene kant in de hoop er zonder vieze voeten af te komen.
Victor, Vera en ik denken het beter aan de andere kant te kunnen.

En dan zie ik de voet van Vera in de modder verdwijnen. Het gaat net goed en op een paar modderbenen en schoenen na komt ze ongeschonden uit de strijd.
De anderen zien we ook aanmodderen maar als wij ons bij de anderen willen voegen is het nog even een hoofdbrekentje.

Het lukt en dan gaan we met zijn allen langs het schrikdraad ons vasthoudend om niet in de modder weg te zakken aan een hek verder.
We horen Hetty een kreet slaken.
Bezorgde Victor kijkt wat er mis is.
Och die staat onder stroom zeg ik.
Victor begint gerust gesteld te lachen.
Niet zeggen hoor dat ik aan het lachen ben.
Nee hoor Victor ik zeg niks🤣

Bij Brakel stuiten we op een bankje. Lunchtijd.
Met 5 kunnen we op een bank Elza en Anita gaan op een trapje in het struikgewas.
Mooi gezicht. Stokken liggen op de grond of staan tegen een bord, tassen liggen neer, schoenen staan eenzaam op een trap en ik moet denken aan Oslo😀

Elza heeft heerlijke zoete aardbeien, ik de tomaatjes en komkommer.
Netjes gedeeld zoals pelgrims dat doen.
Het smaakt allemaal best en dan gaat het verder.

Het is een prachtige route veel onverhard en de bermen met al het fluitekruid, boterbloem en koekoekskruid etc. is mooi om te zien.
Er springt een klein patje omhoog.
Ik zie hem onder een struikje op het pad zich verschuilen en hem niet weg lopen.
Ooo denk ik als de rest maar niet op hem trapt. Dus ik blijf wachten tot de rest er ook voorbij is.
En dan staan we op de verharde weg.
Anita staat met haar neus richting de grond gebukt.

Even rekken goed idee en ik zie Elza op haar hoofd aan komen lopen.
Hee leuke foto zo tussen mijn benen door.
Maar als ik hem bekijk staat ze gewoon rechtop.
Wim weet echter hoe het wel goed komt.
Toch handig zo een Wim.
Maar goed dat we hem op de app hebben straks onderweg naar Santiago.
Een man achter de hand om lastige klusjes op te lossen altijd handig.
Zo komt een man toch nog eens van pas🤣

Het laatste stuk gaat over de weg. En nu even twee voeten op het gaspedaal. Lekker eigen tempo en even de rust van het alleen zijn.
En dan zijn we in Nederhemert. 20 km verder.
Bij de snackbar sla ik de milkshake en frietjes weer braaf over.
Een broodje kroket mag dan wel met de nog geen 500 cal die ik binnen heb.
Ik heb trek.
En dan gaat Elza kijken of haar slaapadres thuis is en als zij binnen is gaan wij op huis aan.
Een diepe zucht. Wat een heerlijke dag🙂

Geschreven door Carolines.wandeldagboek