Gerda heeft al een hele tijd de 4 daagse van Utrecht liggen. 4 wandelingen van 20 km, die je niet in 4 dagen hoeft te lopen maar waar je een jaar over kan doen.
Voor mij gewoon 4 rondwandelingen van 20 km.
Eerst ukelele les. Dus pas om kwart over 11 dat we vertrekken. Gerda had een route die over het Leersumse veld ging.
Dat is een mooie omgeving dacht ik nog. We hebben daar al erg vaak gelopen.
In Maarn stukje lopen naar de route. Ik moet nog naar de wc en Gerda heeft nood aan koffie.

Dus eerst koffie drinken en toillet bezoek.
Als we dan willen opstappen komen er 2 heren bij zitten. Gerda oefent nog even op haar sociale vaardigheden en verteld de heren dat we 20 km gaan lopen en laat zijn, omdat ik ukelele les had.

Ik wil op pad.
En dan gaan we het bos in. En we gaan verder het bos in en het wordt dichter. Gerda verteld dat 99 procent onverhard is. Oke, en het denken begint.

20 km onverhard door het bos dat is om 13.00 uur bijna, voor mij verre van fijn. Het betekend doorstappen en vooral niet verdwalen.
Stel dat het bewolkt raakt dan wordt het in het bos ook donker.
Ik moet de paniek onder controle houden en stap lekker door. Gerda zeg ik het te zeggen als ik te hard loop.

Maar die wil afvallen, dus zegt meestal niks.
Bij een watertappunt drinken we en vullen onze flessen weer.
Dan komen we op het Leersumse veld. 7 km zitten erop en Gerda wil een bankje. Niet te lang maan ik het is al half 3 bijna.
Eten en dan is het toch weer een half uurtje verder. We volgen het boekje, want een gpx bestand is er niet. En we lopen niet verkeerd.
Gerda vind dat ik gemeld had dat het tot 20 uur zeker licht is nog. Ja, voordat ik wist dat we zo diep de bossen in zouden duiken.
Nu is het anders. Ik loop maar flink door.
En dan zijn we weer bij het watertappunt en drinken we weer en tappen weer water.

We lopen langs een boom, waar gevonden voorwerpen in hangen. Altijd leuk om te zien dat ik niet de enige ben die altijd van alles kwijt is.
We lopen weer onder een tunneltje door en dan duiken we weer de bossen in.
Gerda meld 1 keer dat ik wat te hard loop dus ik probeer weer wat te matigen.
Bij een bankje nog 1 keer rust en loos pauze. En dan wil ik echt door.
Als we het even niet zeker meer weten is Gerda duizelig en bekaf van het rennen achter mij aan. We moeten een stukje terug en ik ga op een drafje terug naar het laatste punt en begin opnieuw. Niet links maar rechtsaf.

We rennen door en dan zijn we opnieuw even het spoor bijster. Als Gerda dan opnieuw zegt we hebben tijd zat het is tot 20 uur licht moet ik even flink vloeken en schiet alle paniek naar buiten.
Ik ben gewoon bang en nu helemaal om te verdwalen. Het is 16.30 uur.
Boos omdat ik het er zo vaak over gehad heb.
Maar we moeten verder ik wil het bos uit.

Kleine paadjes donkere stukken en bomen. Zoveel bomen. Welk pad je ook neemt het lijkt allemaal een beetje van hetzelfde.
Mooi ja maar ik ben iemand van open en ruimte.
Weten waar ik ben.
Ik zet komoot aan op stukken waar we het niet zeker weten zodat we niet compleet verdwalen.

En dan zijn we het bos uit. We praten nog even met een voetganger die zijn hond uitlaat en om 18.30 uur ongeveer, zijn we dan na 20.4 km weer op het plein. Even zitten en een ijsje.
Het enige restaurant wat open is ruikt naar oud vet. De snackbar is open maar vind ik niks en dan is er nog een chinees. Dat dan maar.

Een jaar geleden op Gerda´s verjaardag dat ik daar was.
En dan is het tijd voor huis.
Een mooie route maar voor beiden een wat rare dag.

Heb afgesproken nog 1 route te doen en dan vroeg te vertrekken en te kijken wat het dan doet. En anders ga ik echt niet meer mee.
Ik wil het verleden niet laten bepalen wat ik wel of niet kan dus ik ga er nog een keer voor.
Maar dan moet het wel beter gaan een volgende keer.
Maar goed er staan weer 22 km bij op de teller en we hebben serieuze lichaamsbeweging gehad met het tempo :)

Geschreven door Carolines.wandeldagboek