Sinds het laatste verslag is het mis met mijn benen.
Van 1 overbelaste enkel naar shinsplint aan beide benen. Dat betekend lang eruit.
Bij de fysio shockwave. En langzaam gaat het beter. Rondje van 5 km, rondje van 10 km en dan vandaag een rondje van 16 km.
Kijken wat kan. Ik weet het niet. Als ik zonder schoenen loop doen mijn voeten aan de voorkant van voet naar enkel pijn. Zodra ik mijn slippers of schoenen aan trek heb ik nergens last van. En dat maakt het lastig. En ik maak me zorgen. Kan het artrose zijn?
De stijfheid in de ochtend is er een indicatie voor. De fysio denkt aan overbelasting en ik....
Ik lig 's nachts wakker. Wat als ik nooit meer kan wandelen?
Het duurt al zo lang.
Nog maar korte stukjes? Het maakt me bang.
En dan vandaag maar eens uit proberen.
Gisteren fysio en dan is het 24 uur rusten. Dus na 10 uur mag ik weg.
Voor de zekerheid hou ik 12 uur aan.
Zoals verwacht, het loopt goed. Wel wat stijfheid maar dat zal de nawee zijn van therapie.
Regenjas aan want droog zal het volgens de weergoden niet blijven.
Dus ook een rugzak met regenbroek mee en de gamaschen. Ik wil wel droog blijven.
De polder is wat triest. Alles groen maar de koeien zijn op stal. Ik heb een deel van het seizoen gemist en dat is merkbaar.
De polder is weer voor de schapen, ganzen en nog wat zwanen.
Dat is altijd lastig vind ik. Het duurt dan weer zolang voor de lente komt.
Het grauwe grijze wat steeds meer op komt zetten is ook niet echt fijn. Dan maar constante regen en lekker in je plunje droog lopen.
Op de een of andere manier vind ik dat beter te behappen dan dat grijs.
Twee jongen zwanen hebben nog maar nauwelijks stem. Een raar gepiep komt eruit. Leuk om even naar te kijken en luisteren.
Langs de boerderij die ik zo mooi vind en waar nog een joekel van een pompoen staat.
De pluktuin is dicht. Geen verse groente te zien.
Het water in de sloten staat hoog.
Kan ook niet anders met al die regen.
Een vlucht spreeuwen vliegt over me heen. Mooi gezicht is dat altijd. Het is dubbel. Ik loop nu liever alleen, omdat ik heel goed op wil blijven letten wat er in mijn benen gebeurt. Ik loop met onzekerheid en merk dat ik gewoon niet goed durf. Bang dat de pijn weer zo erg word. En als ik dan rondjes van 10 km blijf lopen zal ik ook niet weten of ik meer aan kan. Dus ik ga voor de 15 km zolang het goed gaat bedenk ik me.
Bij een boerderij die al heel lang leeg stond met een hek met instortingsgevaar zie ik wel hoe lang ik hier niet gelopen heb. De boerderij is nog een berg stenen. Afgebroken.
Bij het huis met de kleurrijke lappen om de bomen en gekleurde vlaggetjes staat bij de minibieb een bankje.
Mooi rust en een banaantje. Door de lappen heen die om de bomen zitten groeien kleine paddenstoeltjes. Toch nog een beetje herfst. Een grote bestelbus komt het pad oprijden en de man vraagt naar welk huisnummer het is. Geen idee ik wandel ook maar rond.
Die moet even later achteruit weer het pad af en dat valt hem niet mee.
En dan is het voor mij ook tijd om verder te gaan.
Ik doe al lopend een gedeelte van de oefeningen. Lunges. De rest komt wel op een rustiger stuk. Al is het stil op de weg.
Weinig wandelaars en fietsers. En wat er wandelt zijn wat oudere mensen. Het jonge grut laat zich niet zien.
Bij een huis staan de rozen in bloei. Mooi hoor maar het tekent zo de verandering van het klimaat.
Ik word er niet blij van.
In de wei loopt een kreupele fazant. Twee kreupeltjes bedenk ik me. Zal zij ooit nog goed lopen? Een man zit bij een tuinhek een tijdschrift te lezen in zijn rolstoel. Hij mist een been.
Ja het kan altijd erger bedenk ik me.
Bij een boerderij hebben ze twee plastic koeien met een dekje tegen de kou in de tuin staan. Ze missen zeker hun dieren in de wei. Ik moet er altijd weer om lachen.

En dan ben ik bij het prielenbos. Kijken of het niet te nat is dan kan ik daar door heen.
Het gaat en dan doe ik er gelijk nog maar eens alle fysio oefeningen.
Toch wel lekker om dat buiten te kunnen doen.
Het is altijd mooi in het prielenbos en genoeg te kijken. Als ik eruit loop wil een oudere man er in. Ik hou het hek voor hem open en wens hem een fijne wandeling. Tjee hij bedankt nog wel, maar zijn hoofd drukt nou niet uit of ie het naar zijn zin heeft.
Nou ja ik ben er ook wel een beetje klaar mee en ga op huis aan. Wel nog via een omweg langs de Benthuizerplas. En dan begint het te gieten. Nog 2 km en geen zin in nattigheid dus toch maar de regenbroek aan. Mijn benen zijn stijf en het kost wat moeite de broek aan te trekken. En dan heb ik hem aan en is het droog.
Natuurlijk denk ik. Ik blijf in ieder geval warm dus ik hou hem aan.
Nog 1 keer een klein buitje en dan ben ik thuis.
Even langs de viskraam nog maar weer lekker haring halen. De oliebollenkraam ernaast sla ik nu wijselijk over. Gisteren al gehad.
Gewapend met een tas vol yoghurt loop ik dan van de appie naar huis. 16 km op de teller. Als ik mijn schoenen uit doe heb ik geen pijn in mijn voeten. Dat stemt gerust. Mijn schenen branden wel dus ik wacht af wat het morgen doet.
Maar een beetje hoop is er weer.

Geschreven door Carolines.wandeldagboek