7 dagen werken waarvan 1 mooie dag wandelen met patiënten en Elza die verhalen vertelde en dan komt er weinig van zelf op stap.

Daarbij opgeteld twee katten die ineens vlooien hadden, dus huis en auto ontsmetten, dierenarts, ukeleleles, wat ook in die 7 dagen en 1 vrije dag gister gepropt werden

en dat was een uitstekend recept om gisteravond op de bank naar de mooie lucht te kijken en te bedenken dat die lucht mooi mocht blijven, maar ik blijf thuis.

Maar vandaag is het mijn tijd.
Eens kijken in het Bentwoud.
De grote omloop van 20 km gaan doen.

Vorig jaar geprobeerd maar toen kon komoot het niet vinden. Nieuwe poging in de hoop dat het droog genoeg zou zijn.

Niet zo heel vroeg weg want 20 km is geen dagwandeling dus half 12 sta ik buiten.
Zo kan ik op mijn dooie akkertje aan de wandel.

Als ik het Bentwoud inloop, staat het koolzaad direct uitbundig te bloeien.
Prachtig vind ik dat.
Genietend loop ik er doorheen maar dan gaat het tempo eruit.

Het is te warm. Mijn broekspijpen moeten eraf anders haal ik nog geen 8 km.
Eerste bankje maar even rusten.

Een gans steekt voor mijn voeten practisch over. Vandaag zal ik hele kinderscharen gans tegen het lijf lopen in verschillende soorten en maten.
Het blijven mooie beesten ook al zijn ze een beetje overbevolkt geraakt.

Dan loop ik het kinder bomenbos in.
Een uniek bos wat bestaat uit 5 bomenkamers.
1 geboorte bomen kamer en 4
levensbomen kamers.

De geboorte bomen symboliseren dat voor ieder nieuw wereldburgertje voor wie een boom gepland is,

mag opgroeien in een gezonde groene wereld.
De levensbomen zijn gepland voor kinderen die overleden zijn.

In de geboorte kamer staan haagbeuken, vredestichters die graag mensen helpen.

In de levensbomen kamer staan italiaanse populieren.
Smalle bomen die met hun kroon naar de hemel rijken.
Soms wat onzeker maar op beslissende momenten staan ze hun mannetje en ze nemen vriendschappen serieus.

In de bomencirkel staan 12 witte abelen die symbool staan voor de europese vlag, de 12 nederlandse provincies, de 12 maanden van het jaar en de 12 sterrenbeelden van de kinderen voor wie een boom gepland is/ wordt.

Respecteer de aarde in al zijn verscheidenheid staat op het bord.
Wat hebben we nog veel te leren bedenk ik me.

En wat een prachtige omschrijving van het bos.
Ik loop niet naar de cirkel toe.
Even geen verdrietige dingen zien vandaag.
Op een bankje gaan de broekspijpen eraf.
5 km verder en moe.

Flesje cola zero erin en na een kwartiertje voel ik me beter en gaat het verder.
Nog geen drie km verder krijg ik een bloedsuiker dip denk ik.
Hop volgende bank en broodje erin.

Mijn maag blijft wat raar doen
Zeker nog moe denk ik.
Ondertussen ben ik weer ontzettend verrast hoe ontzettend mooi dit gebied is en hoe wonderlijk stil.

Geen verkeers lawaai terwijl de drukke weg toch echt niet ver weg is.
De omgeving kleurt groen en geel, onverharde paden afgewisseld met soms een stukje verhard.

Een rolschaatser komt voorbij.
Ze groet enthousiast en ik krijg het er warm van.
Zwarte spijkerbroek en dikke trui.
Ik zweet me de tandjes in korte broek en shirt.

Ik mag al blij zijn dat niet ook nog de zon volop schijnt.
En dan begint het te regenen.
Fototoestel opbergen, maar mijn regenjas blijft in de tas.

Te warm. Gelukkig stelt het niet veel voor en is het al snel weer droog.
Er staat een verrekijker op een verhoging.
Leuk kijken of er iets te spotten valt.

Kleine fazantjes die dartelen door het veld.
Ik kijk er met plezier naar.
Via een qr code kan je aangeven wat je hebt gespot.

Ik loop ondertussen flink te lanterfanten. Zo wordt de wandelling toch nog lang.
Maar oké bedenk ik me.
De temperatuurswisselingen zijn enorm.

Rustigjes wennen is er zo niet bij.
Dan zie ik in de verte de brug van Boskoop.
Twee jaar geleden dat ik naar Dwingeloo ook door het Bentwoud liep.

De herinneringen buitelen over elkaar heen.
Wat een fijne tijd was dat.
Een dikke grijns op mijn kop.
Nog heerlijker dat ik me er zoveel van herinner.

Komoot wijst nog goed maar zegt het soms wat lastig.
Ik loop over behoorlijk wat geitenpaadjes. En alhoewel het nu te belopen is, is het soms nog erg modderig.

En dan wordt de stilte doorbroken.
Te dicht langs de weg.
Het verkeer raast voorbij.
Stoorzenders zucht ik.
Maar ja zelf ben ik er ook 1 als ik in de auto zit.

Zal me wat zijn als iedereen electrisch rijdt. Wat een stilte zal dat geven.

Dan glij ik weg in de modder en kan ik me nog net staande houden.
Oei bijna een modderpak gehaald.
Ik moet denken aan pelgrim Victor die op zijn billen ergens in Italië belandde.

Een grijns van oor tot oor.
Beelddenken is soms erg leuk.
De route zegt een hek door maar dat hek zit dicht en krijg ik niet open.

Wat nu.
Een man die voorbij loopt vraag ik het.
Ja hoor, hek kan gewoon open.
Nee hoor zeg ik, er zit een schroef in.

Ja schuifje moet je de andere kant opdraaien.
Wat een sufneus mompel ik en vervolg het pad.
Die man heeft lol.

Ik hoor de koekkoek en fazanten.
De ontelbare vogeltjes die kwetteren de hele dag door.

Een veld vol madeliefjes. Echte liefjes zoals ze hun bruidskleed gedrapeerd hebben.
En dan ineens boem.

Een flinke onweers klap en het wordt donker.
Wegwezen.
De laatste kilometers breek ik af. Dit stuk ken ik toch al goed.

Over de golfbaan vraag ik aan een man hoe ik bij de weg kom.
Mannen in mooie kleren met hun golfkarretjes.
Ik moet er altijd wel om grinnikken.

Degene die me ter woord staat heeft een forse aardappel in zijn keel.
Maar hij wijst me in ieder geval de goede kant op.
Het blijft bij die ene klap maar af en toe spetterd het even. Raar weer want de zon schijnt ook steeds weer.

Het Bentwoud loop ik uit.
Nog een paar km naar huis terug.

Nog een laatste rust en een flesje cola naar binnen.
En dan via de Benthuizerplas op huis aan.
Prachtige luchten levert het nog op.

Bij het noord aa dan toch de andere kant op.
Even bij Lia kijken hoe haar nieuwe huis vordert wat ze aan het bouwen zijn.
Het wordt prachtig.

Pas een paar maanden bezig maar eind juni zit ze er binnen.
Gaat heel wat sneller dan die kleine verbouwing aan mijn huis🤣

Maar ontzettend knap zoveel als Lia kan.
Was ik maar wat handiger met mijn handen.
Ik ben blij voor haar.
Het is haar zo gegund.
Na een bakkie en poosje kletsen moet ik er echt vandoor.

27 km op de teller en dankbaar thuis.
Een prachtige wandeling als aanrader voor lente en zomer.
De herst en winter maken het te nat als laag gelegen gebied.

Geschreven door Carolines.wandeldagboek