Ma is niet goed. Ze is ziek.
Nico haar lieve vriend is ook ziek die zal gaan overlijden.
Tja 99 jaar dat mag dan ook wel.
Ma is 88 jaar dus ook niet gek als die zou gaan.

Wat te doen met werk, badkamer gedoe en tijd.
En de onzekerheid. Ik wil ma zien .
Ik voel me er niet goed bij af te wachten. Bovendien zijn broers en zus, schoonzus en nicht er aan het slapen en ook ik wil mijn steentje bij dragen.

Dus zondag op het werk gemeld dat ik naar haar toe ga.
Collegae zijn ontzettend lief en laten me de diensten aan tutten.
Veel komt er niet uit mijn handen. Mijn hoofd is er niet bij.

Ik ben dan ook heel dankbaar als ik zaterdag een uurtje eerder weg kan. Ik mocht wegblijven maar dat wil ik niet.
Afleiding is goed.

Zondag bij ma en zondag nacht is ze niet makkelijk op zijn zachts gezegd🤣
Ik heb maandag dan ook vierkante ogen.
Maar ik haal haar uit bed.
Het lijkt beter te gaan.

En ik moet een nacht gaan slapen.
Via Heleen op huis aan.
Vroeg naar bed en vele uren gemaakt.

Vanmorgen route in Waddixveen zoeken.
Om 15 uur moet ik bij Rikkie zijn die daar woont dus kort rondje.
En dan zie ik de weegjes route.
Ooo ja die zie ik al jaren voorbij komen en elke keer denk ik daar eens te moeten lopen.
Alleen routes langer dan 11 km vind ik daar niet, dus komt het er niet van.

Maar vandaag dus wel.
Via van der Spek verswinkel fruit voor Rikkie halen en dan op naar het station. Rugzak weer eens op mijn rug want je weet het maar nooit.

Ladiela komoot aan en ik loop verkeerd en nog eens verkeerd en dan nog maar een keer.
En dan bedenk ik me dat ik mijn sjaal en muts in de tas heb gedaan. Dacht dat het koud was maar het is warm. Dus de wanten in de auto laten liggen.
Klinkt het nog logisch?🤣
Mijn portomonee is ook mee. Maar mijn powerbank die ligt thuis.
En dat is op zijn allerliefst gezegd een flinke vloek waard.
Want, en de komoot aan en twee wandel meters dat is vragen om een lege telefoon.

En dan vergeet ik hem ook nog opnieuw op te starten waardoor de km stand wel eens kan wegvallen.
Ooooo .... zeg ik kneiterhard.

En dan kom ik in een winkelcentrum en zie allerlei leuke zaakjes, denk ik.

Ooo leuk even struinen. Maar niet lang ik loop een beetje op tijd.
En ik wil natuur snuiven.
Ik kom langs het water de Gouwe en naast het water loopt de drukke N weg.
Een kabaal van verkeer.
Het zou een klein stukje zijn dus loop ik voort.
En dan hoor ik de km teller. 7 km per uur.
Als ik voorbij een ruit loop zie ik mezelf woest zwaaien met mijn armen. En dan ontdek ik dat ik boos ben.
Boos op de verbouwing wat niet wil vlotten.
Boos op de hele situatie waar ik in verkeer.

Boos op ma die weer van die nare opmerkingen maakt.
Boos op mezelf dat ik daar toch weer zo naar van ben.
En boos op de weg waar ik langs dender.
Kortom er is nog weinig goeds aan de dag.

De jas moet uit. Te warm.
Die gaat in de rugzak.
En dan is de km teller idd weg. Dus opnieuw opstarten die phone nu maar.
En dan moet het tempo eruit.
Zo loop ik me stuk.
Gelukkig loop ik van de drukte weg. Langs een kerk en dan langs industrie.
Gompenikkie het duurt wel lang voor ik natuur zie.
En dan het bochie om en sta ik weer langs de Gouwe.
Ik kan komoot niet steeds aanhouden nu, dus zodra ik op lange stukken kom gaat ie uit.
Aan lange saaie stukken geen gebrek.
Maar dan loop ik het Weegje in. Hehe denk ik nog.
Water natuur en... de razende weg.
Een brugje is glad en als ik dat tegen 2 oudjes zeg die daar ook aan de wandel zijn krijg ik een vriendelijk antwoord.
Ja dat weten we nou wel.

Nou ja sorry hoor.
Hun dag zeker niet.
Ik hou mijn kwek verder maar en gooi de muziek op.
En dan knapt mijn humeur op.
Hehe. Een foto wordt gemaakt en uiteinderlijk zowaar een paar mooie stukjes.
Maar ook echt een stukje.
Een stel wat ik voorbij loopt zegt me een hardloper te zijn.
Een vierdaagse tempo.
Ja is dat zo? Nooit gelopen zeg ik.
En dan staan ze al verder achter. Dus een weerwoord versta ik niet. Muziek mag ook weer af.

Al snel ben ik om het plasje heen en begint het kabaal van auto's weer.
Tjee je zou maar in Waddinxveen wonen. Dat is pas zielig.
Een stuk gaat het weer langs de drukke weg.
De boosheid is weg maar de weegjes route is geen aanrader.

Ik kom op het leuke paadje door het boerenland. Hier zag ik foto's van, waardoor ik hier wilde lopen.
Mooi als het kabaal minder is ga ik op een bankje wat drinken.

Bankies zat langs de verkeersweg dus zal nu heus wel wat komen.
Maar nergens. Geen rustig bankje te vinden.
Zo dat is eens maar nooit meer dat ik hier zal lopen.
In de woonwijk staat een meetkastje of iets dergelijks waar ik even op zit en wat drink.
Dan loop ik op het station aan.
Even naar de winkels terug.
Tijd zat. De bakker goed voor een broodje.
De bazaar goed voor ruitenontdooier voor komende dagen.

Geen zilverdeken dus zo maar.
En verder is het toch maar weinig aan.
Op naar Rikkie. Telefoon een beetje opladen in de auto.
Bij Rikkie naar de wc, koffie en dan samen nog de winterdijk van bijna 6 km.
Ook hier achter elkaar, door het auto verkeer, wat ook over de smalle weg moet.

Bij de eier automaat mag je ook boeken stallen.
Maar geen foute boeken.
Even van de domme vraag ik wat foute boeken zijn.
Nou zegt de verkoopster, boeken die erotisch zijn met van die plaatjes.

Oo ja stukje biblebelt hier.
Met 10 eitjes en een grijns gaan we verder.
Als gansjes achter elkaar.
Rikkie vertelt over de nieuwe weg die ook door het nieuwe natuur gebied Bentwoud en door de mij zo geliefde polder gaat lopen.

Ik ben zoo blij 59 te zijn.
Ik hoef het hopelijk allemaal niet mee te maken dat alles wat groen is verdwijnt.

En dan is het klaar. Ik heb er zo toch bijna 20 km op zitten.
Dan komt er nog een app dat ma vocht achter haar longen heeft.

Hopen maar dat de plaspillen snel helpen en ze niet verder gaat verslechteren.
Na twee bakken thee en een hoop bij gekletst sla ik het aanbod te blijven eten af.

Ik moet thuis een en ander doen en koken voor de komende late diensten.
Binnenkort maar een keer na de vroege dienst terug.
Maar wandelen in mijn up in Waddinxveen.....
Ik in ieder geval niet 😁

Geschreven door Carolines.wandeldagboek