Sinds juli al niet meer met de pelgrims groep gelopen door vakantie en blessureleed.
Maar vandaag is het zover.

De blessures zijn een stuk beter maar niet over. Maandag gaan ze een echo maken en hoor ik wel hoe het er voor staat.

Ik ga niet de hele route lopen. 15 hooguit is meer dan genoeg. Gisteravond op het werk ineens bedacht vandaag met ov te gaan.

En er nooit bij nagedacht dat ik dan nog wel een stukkie moet lopen. Nou ja bedenk ik me, we lopen in Den Haag, ik kan altijd stoppen.
We hebben afgesproken bij een strandtent. Ik was wat verbaasd dat er nog strandtenten zijn maar oké. De organisator zal het wel weten. Heerlijk om de zee weer eens te zien. Ik kom er ook veel te weinig. Even blijf ik staan genieten maar dan loop ik naar het strand.

De gps zegt dat ik er ben. Het enige wat ik zie zijn bergen zand. Dat dacht ik dus al. Maar eens gaan bellen waar ze ongeveer zijn. Maar de telefoon doet niks. Nou dan maar een app. En net als ik daarmee bezig ben belt Wim die ik ook niet hoor. En als ik dan verder app hoor ik ze en zijn ze er. Helemaal goed, ik hoef niet te blauwbekken.
Wat heerlijk om de anderen weer te zien. Jammer dat Vera en Anita ziek zijn.
Maar we zijn met zijn 8en.
1 nieuwe loper mee, altijd leuk.

Na de begroeting lopen we samen op. Er valt wel wat te kletsen. Ik geniet alleen maar. Het lopen gaat goed en ik heb hoop. Elke keer als ik loop zonder pijn heb ik hoop. Zodra ik wat voel neemt de hoop spontaan de benen. Maar vandaag geniet ik alleen maar. Onderweg naar Scheveningen staan er dan ineens schotse hooglanders op het pad. Zooo leuk maar toch maar door de bosjes er langs. Ze zien er schattig uit maar ook erg indrukwekkend. Vooral die leuke puntige hoorns.

En was ik nou van de week niet in een nachtmerrie terecht gekomen waarin ik achterna gezeten werd door een stel koeien en paarden op het pad?
Ik zoek het gevaar toch voor de zekerheid maar niet op🤣


En dan lopen we Scheveningen binnen en lopen we naar de haven. Mooi, tijd voor de koffie.
Bij Oma Toos. Leuk tentje. Ik heb daar eerder gezeten met de familie na het uitstrooien van mijn tante op zee.
Een pannenkoek is mij te groot maar de poffers laat ik dan niet staan. Na de feestdagen .... Door de lange rustperiode zijn de kilo's spontaan mijn lijf ingeslopen.
Hoe durven ze dacht ik toen ik het ontdekte. Nadat we verdikt en verhit zijn, want warm is het er wel, gaan we weer op pad.

En weer blijkt Scheveningen zeer goed voor mijn humeur te zijn. Ik word op Scheveningen altijd blij. En nou was ik al blij maar het kan altijd nog meer. De havenhoofden waar ik zo vaak 's nachts op het puntje zat uit te kijken over zee en naar de vuurtoren toen ik in Den Haag woonde. De boulevard met de jeugdherinneringen aan het golfslag bad en later de spa. Het Scheveningse vrouwtje die uitkijkt over zee naar haar mannen, de pier en het kurhaus. De keizerstraat en daar waar oma en opa woonden.

En dan komen we bij de Lourdesgrot. 2 kaarsjes steek ik op. Voor mijn tante die onlangs overleed en voor mijn pootjes dat ze het goed gaan doen.
Je weet maar nooit waar het goed voor is en of hij me daarboven hoort.🙂
De kerststal vind ik mooi. Een man die daar zit vraagt of ik het mooi vind. Ja prachtig vind ik het. Hij vindt het vreselijk. Maar goed ik heb er dan ook mijn herinneringen liggen.

Dan gaat het verder en komen we bij het Westbroek park. Aanrader voor mensen die mediteren of Yoga beoefenen. In de zomer tussen de rozen is het heerlijk om daar te verblijven. Ik sliep er wel als ik uit de nachtdienst van de Rudolph Steiner kliniek kwam wat er naast ligt. We lopen langs het therapie huis waar ik na een late dienst nog wel eens bleef slapen. Bij het Indië monument blijven we even staan. Met Elza even een serieus gesprek. Ja in Nederland is vast wel veel te klagen maar wat mogen wij toch dankbaar zijn dat we hier wonen.

Gaza, Oekraïne, en overal waar oorlogen zijn en waar mensen door natuurgeweld ontheemd zijn. Je moet er niet teveel naar kijken want dat is beangstigend.
En straks heeft een land het andere land ingepikt en wat hebben ze dan? Een land vol met puinhopen, verdrietige kapot gemaakte mensen en ontzettend veel leed.

Het liedje van Boudewijn de Groot , meneer de president, er is nooit iets van geleerd.

Toch is het op zo een mooie dag als vandaag ook goed om daar bij stil te staan. Het doet je weer even bewust beseffen hoe goed wij het hebben.
Via de Scheveningse bosjes gaan we dan op het centrum van Den Haag aan. Langs het vredes paleis en het onafhankelijkheids beeld.
Op het Lange Voorhout is de kerstmarkt weer bezig. Een van de grootste en mooiste van Nederland. Het zal wel ik heb de neiging om de mensen weg te meppen met mijn stokken. Goeie genade heel Den Haag staat op een paar vierkante meters lijkt het wel. Blij als we er weer uit zijn. Langs het binnenhof gaat het dan naar het station. En dat wordt tijd. Mijn benen voel ik een klein beetje en dan weet ik dat als ik ga zitten ik ze ga voelen.
In de huiskamer van het station drinken we dan ons etappe drankje.

Aan conditie ontbreekt het me nog behoorlijk ik ben bekaf maar wat een heerlijke dag was dit. Wat voelde ik me ook welkom weer in deze warme groep.
We nemen afscheid van elkaar en ieder gaat dan op weg naar huis. In Zoetermeer moet ik via een hoge trap naar de andere kant van het station.
Doe ik dat normaal makkelijk nu pak ik de lift. Het is genoeg geweest voor vandaag.
Een dikke 20 km zijn het alsnog geworden.

Thuis eerst de oefeningen maar en rekken en strekken. Een warme douche en eten koken. Een ding weet ik zeker. Het wordt geen latertje vandaag.

Geschreven door Carolines.wandeldagboek