Pelgrims dag en ik moet werken. OOo en wat vind ik dat jammer. Gisteren viel er dan een collega uit en bood ik aan een dubbele dienst te draaien.

Prima en een collega bedacht zich dat ik dan vandaag maar vrij moest zijn. Pelgrims dag was in de loop der weken al uit mijn systeem, dus bedacht ik maar weer eens een lang eind de polder in te gaan. Totdat ik ineens bedacht dat het wel degelijk pelgrims dag was. Yessss, ik kan mee.
App eruit gedaan dat ik mee kan en blij aan het werk. Een rare dienst, veel gedoe, maar ik kom er netjes doorheen en om 23.45 uur ben ik thuis.

Spullen klaar leggen en bedenken wat ik aan moet. Het lijkt droog te blijven en mijn wandel Jacks heb ik blijkbaar weg gedaan want die zijn nergens meer te vinden. Zelf nog naar de berging gegaan, maar nee. Dan maar laagjes aan. Brood smeren, ontbijt maken, tas inpakken en om 1 uur lig ik plat. Mooi ik kan wel tot 8 uur uitslapen dus dat moet genoeg zijn.

Om 8 uur ben ik ook wel uitgeslapen. Ik mag dan 60 geworden zijn, energie heb ik blijkbaar nog genoeg.😄 Om 9 uur ben ik klaar en vertrek ik richting bushalte.
Te vroeg natuurlijk dus wat heen en weer lopen. Maar dan gaat het vlot. Volgende halte stapt Gerda ook in, die ook weer een keer mee loopt en om 10.00 uur zijn we keurig op tijd op het station Den Haag. Een paar zijn er al en ik scoor nog maar even snel een bekertje koffie.

Dan is de rest er en als Wim een selfie van de groep wil maken bied een werknemer van het station aan een groepsfoto te maken. Altijd leuk. Mijn blije muts staat weer op mijn hoofd. Ik ben ook erg blij mee te kunnen. We zijn met zijn tienen waarvan 2 mannen. Die mogen de elegante ridders spelen vandaag.
Maar dan gaan we op pad. Geen onbekend pad vandaag. Van Den Haag naar Katwijk. Het loopt lekker. Het is droog, af en toe zien we een streepje blauw en het is nat waar we lopen.
We lopen door de parken in Den Haag waaronder Clingendael. Daar zie ik een eekhoorntje de boom in stappen. Prachtig om te zien en hij is ook lang te volgen. Maar dan gaan we de duinen in. Mooi is het in de duinen. De knalgroene mossen zijn prachtig om te zien. De grond is vaak bedekt met een dikke groene laag mos. De duinen zijn net als de rest van de natuur veranderd bij hoe het vroeger was. We lopen langs de Waaldorpse vlakte met de kruisen en de klok. De laatste keer dat ik hier liep was met Gerda, nadat haar zus overleden was. Ik sta er even bij stil. Ook bij het monument zelf is de oorlog dichtbij. Net als meerderen, kijk ook ik niet meer al het nieuws. Het maakt bang. Dan komen we bij een bankje en is het tijd het nodige uit te trekken. Warm gelopen. Tijd voor een korte pauze ook. Tijd om met drie dames op een rijtje gehurkt te gaan.🤣

En dan is het nog een klein stukje naar boerderij Meijendel. We lopen er aan de achterkant in. Op tafels buiten staan de mooie kerstrozen ofwel Helleborus ofwel heksenkruid. Binnen is het vol en druk. Ik heb totaal niet in de gaten dat we in Meijendel zitten nu we aan de achterkant binnen zijn gekomen. Gerda is dan ook hogelijk verbaasd als ik niet weet dat wij daar laatst gezeten hebben. Ben je aan het dementeren? Nou nee hoor, ik heb het gewoon niet herkend van achter.
Wim neemt de bestelling op. En dit keer blijkt wel dat er bij iedereen de nodige kilo's af moeten. De meesten laten de appeltaart aan zich voorbij gaan. Ik dus ook. Na zolang stil te hebben gezeten, zijn, met de feestdagen erbij de kilootjes eraan gevlogen. Het zit me danig in de weg.🙄
Dus op dieet.

Als we voldaan zijn gaat het verder. Een paard wil niet door het water. De ruiter is bepaald onvriendelijk naar haar paard en slaat het dier in het gezicht. Ik ben verontwaardigd. Je kan ook op een andere manier laten zien dat je de baas bent. Gauw verder maar.

Het is ook het pad waar wij door moeten. En dat blijkt ook het begin van meer nattigheid. Het is soms klauteren over waterpartijen, maar het deert niet. Het is avontuurlijk en spannend. Nu we ouder zijn wordt wat vroeger gaaf was nu spannend en avontuurlijk en voorzichtig aan. 🤣

Bij een stuk waar we echt niet door kunnen gaat Wim op onderzoek uit de ene kant op en wij de andere kant. We vinden een weg binnen door totdat we bij wel een hele grote plas komen. Met mijn stokken druk ik me maar tegen de kant aan, maar een nat voetje haal ik wel.

Eenmaal weer droge grond onder de voeten kijk ik met lol hoe de rest aan komt klauteren. Het is een mooi gezicht.
En dan staan de paarden ineens weer op het pad. Laatst met Gerda was ik er best wel huiverig voor als ze ineens zo aan komen lopen. Ook nu voel ik me er niet echt gezellig bij. Als ze stil staan wil ik ze best wel even aaien, maar eenmaal aan het lopen vind ik het maar niks. Als wij doorlopen, lopen ze met ons mee.
Gelukkig is er het wildrooster. Als ik erop sta en me omdraai om te kijken of ik veilig ben zak ik door het wild rooster met mijn voet en beland op het wildrooster. Mijn voet krijg ik er niet uit. Daar mag Victor aan trekken. Eenmaal los wordt ik overeind getrokken. Ongedeerd en ook geen pijn gedaan. Netjes neergevlijd dus.😁

Gelukkig maar, ik wil wel naar de camino dit jaar. Bij het fletcher hotel drinken we nog een keer koffie. Even opwarmen want een aantal hebben het toch koud gekregen.
Mooie gelegenheid eens te trakteren voor mijn verjaardag. Op taart op mijn werk hoef ik dat niet te doen. iedereen zit altijd vol gegeten van de feestdagen.
En dan is het nog 6 km naar Katwijk.
Het laatste stuk dat ook de regenponcho aan gaat. Maar Janny en ik willen nog wel even de zee zien, dus wij gaan met zijn tweetjes over het strand. Een hele klauterpartij naar boven en eenmaal op het strand een hoop wind. Maar het is prachtig mooi. We genieten er gewoon maar van. Een app van Victor waar ze zitten voor het etappe drankje is overbodig. Als wij de boulevard oplopen zien we ze al zitten.

Heerlijk even aan de glühwein. Het mag vandaag. Opgewarmd gaan we dan op huis aan. Wat was het mooi op zo een onverwachte pelgrims dag. En wat leuk om iedereen te zien.

Geschreven door Carolines.wandeldagboek