Vergeet ik nog te vertellen.
Liepen we in de ochtend buiten kom ik er na een tijdje achter dat ik scheel zie en wazig.
Mijn linker lens zat niet meer in mijn oog.
Ik moest er wel een half uur voor lopen voor ik het door kreeg.

Pas bij de eerste stop een nieuwe lens opgeduikeld🤣

Maar dan gisteravond, we waren nog niet in de albergue of bonk bonk bonk op de deur.
Els weet het gelijk.

Het dronken kind die te dronken is om de code 1212 te onthouden om binnen te komen.
Strompelt naar de slaapzaal en ligt daar op de grond.

Geen benul meer een bed in te klimmen.
Tot het kotsen begint en dan ben ik er klaar mee en gaan we naar de manager.

Die loopt mee en de andere vrouw ook flink aangeschoten neemt het ons ook niet in dank af.
Ze paait de eigenaar en die zegt tegen dat dronken kind dat ze beter niet mee kan eten.

Daar is het dan ook wel klaar mee.
Wij gaan ons heerlijk douchen.
Douche creme, shampoo, body cremé, voeten cremé en een luchtje, alles is er.
Wat een enorme verwennerij.

Na de douche gaan we maar eens rustig richting het eten.
We moeten even wachten tot we naar binnen kunnen.
Maar wat we zien wat de ober en eigenaar naar binnen brengt is veel belovend.

En het restaurantje is geweldig om te zien.
Het eten is heerlijk.
Een grote salade en kikkererwten soep met vla toe.

Els zet voor de grap de karaf wijn aan haar mond.
Er drinkt niemand wijn🤣
Puur toeval maar wij genieten ervan.

We gaan pas weg als ze gaan sluiten.
Het dronken kind ligt nu op een matras in de hal bij de wc.
Kind zit net op high school dus super jong.

Vannacht hoort Els haar haar bed komen opzoeken.
Spullen uitpakken en de man met de gebroken nek die we van de week al aan tafel hadden werd ergens om wakker gemaakt door haar.

Twee enorme snurkers en nachtrust nada.
Het is niet anders.
We ontbijten nog even ons broodje. Een half bakje koffie uit een automaat en Els een glas heet water.
Theezakjes op🤣
Om kwart over 8 gaan we op stap.

En dan is het zo een dag dat onze lijven niet echt wakker worden.
Dorp uit gaat direct flink naar beneden.
We komen bij een donativo stalletje.
Nootjes, fruit, water en een kerstboom.🤣
We snoepen wat zoutjes en ik tap water.

Ik kom nog niet aan een liter water per dag dat moet anders bedenk ik me.


We lopen een poos en komen in Lorca.
Tentje waar we broodje eten en we twee super glimmende gepoetste eieren kopen.
En daar zitten dat dronken kind met de oudere vrouw.
Ze komen uit Amerika. Tallahassee.
Volgens die oudere dame komen daar de slimste mensen vandaan heeft Els gehoord.

Ze werken als een lap op een rode stier bij me.
De schelle stem van dat oude mens en haar hele houding, ik kan er niet tegen.
Het kind met haar roze rugzakje en roze stokken en kleren...
Ze loopt nog steeds niet geheel nuchter rond.
Wie voert zo een kind nou zo dronken.


Met een bakje koffie gaat het daarna even wat beter.
In het volgende dorp zegt Els me door te gaan.
Ze wil rust voor haar knie.
We zijn dat koppel voorbij gelopen en ik heb geen zin weer tegen hun rug aan te moeten kijken.

Ik loop door en zie een klein kerkje links een stukje van de weg.
Mooi daar loop ik naar toe.
Heel eenvoudig tussen de olijfboomgaard.

Een houten kruis aan de muur en een soort offertafeltje eronder waar allerlei boodschappen en fotootjes van pelgrims liggen.

Ik sta er wel even bij stil voor ik nog even door de olijfboomgaard loop en weer terug keer naar het pad.
Er volgt weer een steile afdaling en ik probeer Els te bellen wat niet lukt.

Ik app haar wat ze tegen gaat komen en dan komt dat oudere mens voorbij marcheren.


Verdraaid denk ik.
Het kind is niet meer te zien.
We lopen samen verder en komen in Estella.
Daar gaan we een restaurantje in.
Super duur en onvriendelijk personeel maar ik wil zitten.

Vandaag lukt het niet mijn rug weg te mediteren🤣
We hebben een foto bewerkings programmaatje zoo leuk.
Staat er een mens in de weg op de foto dan gum je die zo weg.

Geen obstakels op de foto.
Zou toch handig zijn als je een knie en rug even uit kan gummen🤣
Zei al tegen Els dat ik Wim die del Norte loopt met een gekneusde rib, na een onfortuinlijke schuiver in moet seinen, een foto van zijn rib te maken en die moet uitgummen.
Nergens last meer van🤣
Ideaal die programma's.

We eten dure spaghetti pesto en lopen dan de laatste 2 km naar de Albergue.
En op de slaapzaal slapen we...
Juist ja.
Dronken drop die de taxi heeft gepakt ligt naast me in haar roze snoopy pyama. En even later de oude vrouw.

Els moet lachen om mijn frustratie.
Wij proberen morgen 20 km verderop te boeken in een leuke albergue maar alles zit vol.

We besluiten het even kalm aan te doen.
Morgen 8 km maar kunnen we een klooster bekijken met de wijn fontijn en een kerk.

Overmorgen 12,5 km.
Even bijkomen.
Daarna hopen we ergens een twee persoons kamer te boeken.
Even rust.
We zijn moe.

Wel hebben we even samen een goed gesprek.
Dat is dan weer prettig.
Ook dat is Camino is het onderwerp🙂

En nu zitten we vies in de kroeg. De albergue had geen warm water.
Daar wordt nog aan gewerkt.
Buiten is het koud.
We liepen nog even de apotheek in voor een knieband en wederom dat kind met haar roze rugzakje en de oude dame die Els opzij zet.
Ze zitten ons achterna🤣
Maar het was tegen de verwachting in droog😀
Dat was dan weer een cadeautje.

Geschreven door Carolines.wandeldagboek