Gisteravond toen ik naar huis reed hoorde ik op het nieuws van Utrecht dat er 3 zwemmers in de problemen waren gekomen en er een vrouw was overleden.
Daar begon vandaag onze wandeling mee.

De tocht door het land van Swiebertje stond op het programma samen met Isabel.
Een 30 tiger.
Maar gezien het weer een uurtje later afgesproken.

Als we elkaar in Oudewater treffen gaan de hemelsluizen open.
Dus auto in en even wachten.
Isabel vertelt gelijk dat haar beste vriendin gisteren is overleden nadat ze was gaan zwemmen aan een hartstilstand.

Hadden elkaar die dag nog gezien.
Och dat was op het nieuws.
Wat enorm verdrietig.
We praten een poosje door.
Het zijn de serieuze gesprekken die er ook mogen zijn.

Beiden zijn mensen verloren.
Maar we relativeren ook en lachen.
Als het wat droger wordt lopen we voor koffie naar het centrum.
Daar wachten we op even goed droog.

Wel dan de regenspullen aan want buienradar zegt nog 1 flinke bui.
En dan gaan we aan de wandel.

We genieten van de natuur en de regen blijft zo goed als uit.
Een beetje gespetter.
Dus de regenspullen gaan in de tas.
Het is koeler dan gister maar nu een klamme warmte.
Goed zweet weer.

We hebben het over het veranderende klimaat.
Gek dat er maar geen ogen open gaan en geld nog altijd belangrijker is.

We lopen snel en zijn al vlot 10 km verder in Lopik.
Er staat een grote tuinkabouter op een varken.
Van een bedrijf met de naam Wim.

We lachen erom.
Ik moet denken aan onze Wim die zo standby altijd is, als Els en ik er niet uitkomen bij het plannen van de reis. Ik zie hem al op een varkentje aan komen racen🤣

En dan zijn we in het centrum.
Tijd voor koud drinken en mijn rug rust gunnen.
Ik voel het weer in mijn lies en bovenbeen wat me toch weer doet twijfelen aan de camino.

Na een poosje stappen we op.
We hebben de route bekeken.
Gezien het late tijdstip waarop we zijn gaan lopen wordt het geen 30 tiger.
Ergens maar een bus.

Ik weet het nu wel uit mijn hoofd hoe we verder moeten.
De route heeft indruk gemaakt dat ik na een paar jaar nog weet wat we allemaal tegen komen.
We lopen langs een huis met Spaanse vlag.
Wie hier steelt wordt in vieren gedeelt staat boven de deur.
Die hebben vast inbrekers gehad.

Tunneltje onderdoor en dan lopen we naar de dijk langs de lek.
Prachtig altijd met de lek aan de ene kant en de lager gelegen dijkhuisjes aan de andere kant.
Stel dat het hier onderloopt.

We lopen vaker wat stiller.
Onze eigen gedachten zijn goed genoeg.
Isabel vindt het fijn die afleiding van het lopen samen.
Lopen blijft toch altijd voor veel dingen goed.
Ik zie een kleine koe denk ik maar het blijkt een schaap te zijn.
Nederlanders weten van alles te verzinnen zegt Isabel.
We lachen erom.

En dan kunnen we naar beneden via een andere route dan over de dijk.
Door de weilanden waar koeien rustigjes grazen.
Schaapjes onder de boom en paarden soms op kleine oppervlakten maar ook op voldoende ruimte.
En picknickende geiten😁

Nostaligsch landschap of de tijd heeft stil gestaan zegt Isabel.
Het is rustigjes genieten.
Ik weet dat er ergens twee stoeltjes moeten staan vast aan een hek.
Mijn rug heeft pauze nodig en mijn maag wat te eten.

Het duurt een poos en ik denk dat de stoeltjes best eens weg kunnen zijn gehaald na een paar jaar.
Maar dan zijn ze er ineens.
Heerlijk.
Regenbroek op de plas water in een stoel en rust.
Mijn rug geneest er spontaan van.
De zenuwpijn is weer weg.

Het is genieten van de omgeving en de oorverdovende stilte.
Idd alsof de tijd hier stilstaat.
Maar na een poosje moeten we verder.
Een weg voor Schoonhoven naar rechts, waar ik op hoop, komt er niet.
We komen uiteinderlijk in Schoonhoven uit, waar we de bus gaan pakken.

We lopen naar de bushalte, moeten nog 25 min. wachten en dan komt Isabel erachter dat we aan de verkeerde kant zitten.

Dat is balen en we denken weer een uur te moeten wachten.
Gelukkig blijken dat maar 10 min. te zijn.
Isabel herinnert me aan Amerongen waar ik een trein had bedacht die er niet is🤣

We moeten naar Gouda en daar overstappen
Isabel wil mee terug naar Oudewater maar als ik zie dat we nog meer als een half uur moeten wachten zeg ik haar de trein te pakken.
Deze wereldreiziger red zich wel ondanks de eeuwige problemen met het ov.

Ik besluit een paar haltes te gaan lopen.
Twee km verder kreupel ik met een blaar en is het met dik 22 km verder klaar.
Ik wacht nog 10 minuten, maar wat er komt, geen bus.
Als ik op mijn telefoon kijk zie ik dat de bus al 3 minuten voorbij is.

Dikke stress even, want ik sta echt bij de goede halte en ik durf ook niet weg te lopen.
En dan komt ie er toch aan en kachel ik terug naar Oudewater naar de auto.

Tot hilariteit van Isabel die vindt dat ik maar veel moet oefenen met ov🤣
Ook vandaag was een mooie dag en de pijn in mijn zenuwen heeft zich niet doorgezet maar is ook gewoon weer weg getrokken.
De camino is weer in beeld🙂

Geschreven door Carolines.wandeldagboek