Yes pelgrimsdag. Zin in.
Even wat anders na gisteren vervelend nieuws in het ziekenhuis.
Leer maar met de pijn leven, niks meer aan te doen.

Dat was zijn boodschap.
En mocht er heel misschien iets werken, dan wordt het niet vergoed.
Dus wordt weer fysio.
Mijn rug spieren zijn extreem sterk zei ie, maar ik denk dat mijn onderrug nog beter kan.
En als dat lukt zal ook de pijn minder zijn.


Maar goed, we blijven lachen.
En dan zie ik vrijdagavond op het werk een app voorbij komen met een bericht over gladheid.
Victor appt nog dat het vandaag weg is, maar de weer app zegt wat anders.

En ik ben niet van plan mijn auto in de prak te rijden dus app terug.
En dan wordt het voor iedereen wandelen in je eigen omgeving.


Helaas.
Ik app Isabel of ze zin heeft naar Zoetermeer te komen.
Zij is met de trein dus hoeft de weg niet op en je loopt hier zo de natuur in.
Dat wil ze.
Als ik vannacht thuis kom van het werk, is het tas wat anders inpakken voor een tocht dicht bij huis.
Engeltje voor Elza mag weer eruit.
8 februari dan maar.

Water niet mee.
Drink nu wel onderweg en thermos voor koffie wat ik bedacht had ook maar weer opgeborgen.

10 uur zou de gladheid over zijn en even voor 10 uur stap ik in de auto om haar een stukje verderop op te pikken.
Klein stukje durf ik nog wel met de gladheid die zo goed als weg is.

Het gaat goed en als ik aan kom zie ik Isabel staan.
Die ziet me niet dus ik app dat ik er sta.
Geen reactie.🤷‍♀️
Oke bellen maar.

Er gebeurt van alles maar Isabel beweegt niet.🤷‍♀️
Oke auto in parkeervak zetten en erheen lopen.
Isabel staat te mediteren in de zon🤣

Als ik dan weg wil rijden zit mijn auto met zijn voorwiel vast.
Met de stokken in het ijs geprikt wat nog op het water drijft en dan zakt de stok een endje weg.

Oo balen, de weg verzakt.
Isabel wil gaan duwen maar dat zal niet helpen.
Ik geef nog maar eens vol gas.
Het enige wat er gebeurt is een bak water die hoog spuit.
Isabel heeft het op tijd in de gaten🤣
Ik probeer dan maar met een hoop gas de stoep, waar ik tegen aan sta op te komen, maar dat lukt niet.

Stuur helemaal naar links en vol gas. Maar nee.
Stuur naar rechts en vol gas en dan kom ik los.
Ze mogen er verdorie wel een bordje bij zetten.😬

Zag de wandeling al in het water vallen en me wachten op de anwb.
Op de weg is er dan ook nog net een glad stukje.

En dan is de weg afgezet door politie.
Een auto is over de vangrail gevlogen en op zijn kop op de omhooglopende berm terecht gekomen.

Die moet hard gereden hebben als hij kon vliegen.
Ziekenauto staat er ook.
Domoortje, denk ik.
Wij rijden rustigjes door.
De auto parkeer ik bij Lia, bij de molen.

Daar even kort bakkie doen, dan kunnen we daarna gelijk de polder in lopen.
Het is op de voet en fietspaden nog best glad.

Dus oppassen geblazen.
Prielenbos maar even in.
Dat zaagsel zal wel beter lopen.
Maar daar is het echt glad.

Bij het Geertje lopen we over het erf.
Even bij de dieren kijken. De kerststal en kerstman etc zijn er nog.
Die hebben nog geen zin om op te stappen.
En dan gaan we de dijk op en langs het water verder.

En het wordt warmer.
Mijn handschoenen zijn al uit.
Ineens ziet Isabel iets vreemds.
Een man in zwembroek die het water in gaat.
Ach ja het lijkt ook bijna zomer.
Prachtige blauwe lucht, muts en handschoenen kunnen af en uit en mijn jas zal ook het loodje leggen vermoed ik zo.
Ik vraag of ik een foto mag maken van de man die nu aan het zwemmen is en dat mag.

Een verdere ambitie heb ik niet.
Ik spring er niet bij🤣

Op het pad naar Weipoort komt een oude baas met stokken ons tegemoet.
Een praatje over het belang van stics zegt hij.
Hij loopt in de bergen georganiseerd.

Als ik vraag waar hij loopt zegt hij: " waar de organisatie heen gaat".🤣
In ieder geval in Zwitserland.
Knap zo een krasse knar.

We gaan verder.
Naar de ijsboerderij.
We moeten even afkoelen met al die warmte van de zon😆

Maar als we daar aankomen is ie gesloten.
Privé feestje.
Oke, wat nu.
Bentwoud maar.
De polder uit, zodat we zoveel mogelijk verkeerloos blijven lopen.

De weilanden worden weer bevolkt door schaap en gans.
Ik zie in de verte een grote vogel.
Lepelaar?
Even met de camera kijken.
O nee een duif🤣
Die kunnen ook groot zijn heus waar.

Ik weet een bankje.
Ik wil mijn vest uit.
Ik wist een bankje.
Bankje verdwenen🙄
Dan maar spullen aan paaltjes hangen en vest om mijn middel.

Ik pel mezelf steeds verder uit.
In Benthuizen in een tentje wat drinken.
Echt zo dorps.
Wat gastjes die elkaar kennen en ook hier dure kopjes thee.

Of we wat willen eten.
Nee Victor is er niet dus geen appeltaart zegt Isabel.😁
We houden het braaf bij een kopje thee en een toilet bezoekje. Want ik moet mijn t shirt ook uit.
Ik zweet me rot.
Een sweater is warm zat.

Buiten loop ik een oud collega tegen het lijf.
Hij is 3 maten groter gegroeid en heeft geen behoefte aan een gesprek.
Ik ook niet.
Beleefd groeten en verder.


En dan lopen we het Bentwoud in.
Elk seizoen heeft wat maar ik vind het maar kaal.
Rondje rondom het kinderbomenbos.
Het blijft bijzonder hoe dat gemaakt is.

Onverhard is het modderig.
Ook vandaag, dus broek met modder.
Mijn regenbroek is in de was niet schoon geworden.
Mijn schoenen, het is maar goed dat het wandelschoenen zijn.
Morgen maar eens mijn best op gaan doen.

En dan wordt het tijd op de auto aan te gaan.
Niet ver weg maar toch altijd net te ver als je het genoeg vindt.
Een hond wordt niet goed opgevoed door de baas.
Isabel houdt er een vieze kwijlvlek aan haar broek aan over.

Mensen....

Ik maak nog wat foto's van de zon die zakt.
Het lijkt wel donker op de foto.
Wel mooi zo een ondergang😆
De luchten zijn prachtig.

En dan zijn we er.
En wordt het ook koud, dus nog even aan de gember thee bij de beren en dan zorgen dat we op tijd naar het station racen.

En dat lukt denk ik.
Isabel kan op warmen in de trein.
Ik mag nog kratjes weg brengen bij de appie voor een bewonersvakantie.
Geld sparen we zo, en dan ben ik thuis.

Eenmaal binnen kijk ik met een tevreden gevoel naar de regen die nu is gaan vallen buiten op een fijne dag terug.

Geschreven door Carolines.wandeldagboek