Code geel hoorde ik vannacht.
Glad tot halverwege de ochtend, landurige forse regenval vanaf 13.30 uur, windkracht 5 tot 7
en koud.
Dat wordt wat vandaag.
Ik ben goed voorbereid.
Regen jackje, poncho, muts, wanten, sjaal en een dik vest met winterbroek.

Kom maar op met het weer🤣
Maar serieus, als ik vanmorgen zou horen dat het echt glad was op de weg meld ik me af, heb ik besloten.
Gelukkig hoor ik niks
Na een kort nachtje, ga ik toch op pad.

Een uur rijden naar Kortenhoef.
Het is nergens glad en het blijft op een paar spetters na droog.
De navigatie is alleen van de leg.
Ik denk eerst wegafsluiting, dus volg braaf.
Maar al snel zie ik dat ze in de war is en kom ik via de benzine pomp weer op de weg.

Richting Kortenhoef gaat het dan nog een stuk binnendoor.
Langs de wegen, langs de plassen en ik schiet terug in de tijd.
Alle keren dat ik van ma terug kwam en het was niet een oké
bezoek geweest, reed ik binnendoor, om te resetten in mijn hoofd, ook langs deze wegen.

Het lijkt nu ik hier rijd nog maar kort geleden.
Gelukkig kom ik dan snel in Kortenhoef en zie ik Vera en Isabel staan.
Die springen er bij mij in en dan is het nog een half uur naar Muiden.

Daar wachten we Victor, Hetty en Paul op in de nieuwe gele bolide van Victor en Hetty.
Echt een blitse auto nu.😁

We lopen naar het restaurant voor de koffie.
Even bijkletsen.
Ik ben benieuwd. De uitslag van mijn rug is bekend, de pijn is steeds vervelender en de pijnstillers verhoog ik op voor wandelen.

Dinsdag horen hoe het precies zit en hoe verder.
Dan is het aankleden.
Das om, muts op en wanten aan.
Het is belachelijk koud.🤣.
Zo koud dat muts en wanten al snel afgaan.

We lopen al snel op het Muiderslot af door het vestingstadje.
Muiderslot gebouwd rond 1285.
In de omgeving werd graaf Floris V vermoord.
Het Muiderslot waar zwarte piet nu ronddoolt.

Blijft altijd leuk hier weer rond te lopen.


Voor mij blijft het zwarte piet.
We lopen de poort door en worden al spoedig geattendeerd een kaartje te kopen.
We willen alleen een foto van het kasteel en dat maken we ook.

Dan gaan we de vestingmuur op.
Trapje op, trapje af.
De wind is soms wat aan de frisse kant, maar zodra de wind wegvalt vind ik het warm en loop ik te zweten.
Isabel zegt nog dat het niet zo soppen in de modder is als op onze vorige tocht op het groot rivierenpad.

Beetje te vroeg gejuicht.🤣
Als we onverhard gaan lopen is het oppassen geblazen.
1 ding is duidelijk.
Thuis wordt het weer schoenen van modder ontdoen.
En als het te erg wordt gaan we een stukje over de weg.

En terwijl een paar zich het laatste stukje door de blubber proberen te worstelen zonder weg te zinken, stappen er een paar gewoon even over het hekje.🤣

Zoiets als over een hekje klimmen terwijl het hekje gewoon open gaat.
Maar na een kort verhard stukje duiken we weer dapper de wei in.
Maar nu gaat het wat beter.
Vera springt elegant over een roostertje op een brugje, terwijl Victor worstelt om zijn stok weer vrij te krijgen die klem zit.

Het levert onbewust een grappig plaatje op.
We komen bij het torenfort Uitermeer, wat uit 1845 dateert.
Hier speelde het soldatenleven zich af.
In 1954 werd het fort opgeblazen om het onbruikbaar te maken.

Wat er van overbleef ziet er mooi uit.
Er staan huiszwaluwen tils.
Ook de huiszwaluw populatie neemt af doordat de mens ze niet onder hun dakrand wil vanwege de poep.

Ze eten echter wel de mug op.
Dat wordt een probleem.
Meer muggen in huis, meer moeten spuiten met gif, meer bulten en uitgestorven huiszwaluwen.

Ze mogen van mij onder mijn dakrand wonen.
Ik vind ze leuk en mooi.
Bij het fort drinken we in het restaurant wat.
Iedereen gaat aan de appeltaart maar ik ben braaf en hou het bij mijn boterhammen.


Lekkerder ook dan taart.
Zo dol ben ik er vaak niet op.
De bedienster heeft alleen wat haast.

Als het aan haar ligt wordt er nog een lunch besteld en ook de taartschotels wil ze al weg halen terwijl Victor nog het laatste stukje moet weg werken.🤷‍♀️

Eenmaal goed opgewarmd gaat het verder.
Nog 11 km.
Een stukje langs de drukke weg. De stukjes die me terug doen gaan naar het verleden.
De schaapjes in de wei staan er maar zielig bij met hun voetjes op de koude grond.

Maar dan ook weer mooi over modderpaden waar je het water onder het gras tapijt voelt golven.
1 keer blijft mijn net iets te grote schoen bijna alleen achter als de modder deze vastzuigt.

Maar het gaat goed.
We lopen langs de Ankeveense plassen.
Leuk mijn broertje woont in Ankeveen.
Ik loop een eindje achter. Foto's maken en niet zo snel even.

Als ik me bedenk een bankje nodig te hebben zie ik Paul zwaaien.
Ze zitten op een bank en dankbaar zijg ik ernaast.
Daarna kan ik weer goed verder.
En dan zien we Maria in een boomstam op de grond.

Goh zegt Vera en wil er denk ik van maken, leuk dat mensen dit doen, maar er komt uit dat er een vrouw staat.
Paul en ik hebben lol.
Het laatste stuk door het weiland en goed ook.
Ik ben het gebanjer door die soppende zooi wel zat.

Bovendien moet het nu niet gaan hozen.
Dus ik probeer zo snel mogelijk door te stappen.
En dan zijn we in s'-Graveland.
In een tentje nog wat drinken.

Munt of gemberthee hebben ze niet dus maar koffie.
Het biertje voor Victor hebben ze niet.
Het biertje voor Hetty ook niet.
Maar we zitten er leuk.

Proost op Irene en letten op de tijd zodat Isabel niet een uur hoeft te wachten op de bus.
Het laatste stuk is het ook donker en stappen we stevig door.
Mooi op tijd.
Afscheid nemen en in Vera haar auto terug naar Muiden.

De terugweg is rot rijden.
Veel langzaamrijdend verkeer en enorme regenval.
Goed opletten dus.
De donkere Zoetermeerse polder is helmaal rot rijden met die smalle paadjes en slecht zicht.

Maar dan ben ik thuis.
Even moed verzamelen de regen in te stappen en dan kijk ik terug op toch weer een mooie dag🙂

Geschreven door Carolines.wandeldagboek